RACHOŃ JANUSZ WŁODZIMIERZ, rektor Politechniki Gdańskiej
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Rachoń Janusz Włodzimierz.JPG|thumb|Janusz Rachoń]] | [[File:Rachoń Janusz Włodzimierz.JPG|thumb|Janusz Rachoń]] | ||
| − | '''JANUSZ WŁODZIMIERZ RACHOŃ''' (ur. 11 VIII 1946 Nowy Sącz), naukowiec, chemik. W 1969 roku absolwent Wydziału Chemicznego [[PG | PG]] w specjalności lekka synteza organiczna. Od roku 1969 pracownik PG, tam od 1975 doktor, 1978–1980 stypendysta Fundacji im. Alexandra von Humboldta na uniwersytecie w Getyndze, od 1985 doktor habilitowany, od 1995 profesor tytularny. W latach 1985–1989 ''visiting professor'' na stanowym uniwersytecie na Florydzie, w Tallahassee, 1991–1998 prodziekan do spraw nauki Wydziału Chemicznego, od 1997 roku kierownik Katedry Chemii Organicznej Wydziału Chemicznego, 2002–2008 (dwie kadencje) rektor PG. Specjalista w zakresie syntezy organicznej i chemii organicznej fosforu, w zakresie syntezy związków biologicznie czynnych, stosowanych w medycynie, rolnictwie i przemyśle. W okresie 1993–2002 wiceprzewodniczący Komitetu Chemii PAN, 1999–2006 członek Rady Naukowej Centrum Chemii Polimerów PAN. Od 2007 do 2010 roku z ramienia PO (jako bezpartyjny) senator RP VII kadencji. Inicjator cyklicznych spotkań w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]] Polityka – Nauka – Biznes, wiceprzewodniczący Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych, prezes Zarządu Polskiego Forum Akademicko-Gospodarczego, od 2007 przewodniczący Rady Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, wiceprzewodniczący GTN. Autor m.in. 8 patentów i wdrożeń technologicznych (m.in. 2 leków produkowanych w Zakładach Farmaceutycznych Polpharma SA, w tym leku przeciwko osteoporozie ostemax 70 comfort). Odznaczony m.in. krzyżem kawalerskim OOP i krzyżem oficerskim OOP. W 2010 roku otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ([[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | nagrody miasta Gdańska]]) za badania nad mechanizmami reakcji i nowymi metodami syntezy organicznej oraz opracowanie technologii leków przeciwko osteoporozie. {{author:RED}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''JANUSZ WŁODZIMIERZ RACHOŃ''' (ur. 11 VIII 1946 Nowy Sącz), naukowiec, chemik. W 1969 roku absolwent Wydziału Chemicznego [[PG | PG]] w specjalności lekka synteza organiczna. Od roku 1969 pracownik PG, tam od 1975 doktor, 1978–1980 stypendysta Fundacji im. Alexandra von Humboldta na uniwersytecie w Getyndze, od 1985 doktor habilitowany, od 1995 profesor tytularny. W latach 1985–1989 ''visiting professor'' na stanowym uniwersytecie na Florydzie, w Tallahassee, 1991–1998 prodziekan do spraw nauki Wydziału Chemicznego, od 1997 roku kierownik Katedry Chemii Organicznej Wydziału Chemicznego, 2002–2008 (dwie kadencje) rektor PG. Specjalista w zakresie syntezy organicznej i chemii organicznej fosforu, w zakresie syntezy związków biologicznie czynnych, stosowanych w medycynie, rolnictwie i przemyśle. W okresie 1993–2002 wiceprzewodniczący Komitetu Chemii PAN, 1999–2006 członek Rady Naukowej Centrum Chemii Polimerów PAN. Od 2007 do 2010 roku z ramienia PO (jako bezpartyjny) senator RP VII kadencji. Inicjator cyklicznych spotkań w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]] Polityka – Nauka – Biznes, wiceprzewodniczący Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych, prezes Zarządu Polskiego Forum Akademicko-Gospodarczego, od 2007 przewodniczący Rady Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, wiceprzewodniczący GTN. Autor m.in. 8 patentów i wdrożeń technologicznych (m.in. 2 leków produkowanych w Zakładach Farmaceutycznych Polpharma SA, w tym leku przeciwko osteoporozie ostemax 70 comfort). Odznaczony m.in. krzyżem kawalerskim OOP i krzyżem oficerskim OOP. W 2010 roku otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ([[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | nagrody miasta Gdańska]]) za badania nad mechanizmami reakcji i nowymi metodami syntezy organicznej oraz opracowanie technologii leków przeciwko osteoporozie. {{author:RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 10:11, 8 lip 2014
JANUSZ WŁODZIMIERZ RACHOŃ (ur. 11 VIII 1946 Nowy Sącz), naukowiec, chemik. W 1969 roku absolwent Wydziału Chemicznego PG w specjalności lekka synteza organiczna. Od roku 1969 pracownik PG, tam od 1975 doktor, 1978–1980 stypendysta Fundacji im. Alexandra von Humboldta na uniwersytecie w Getyndze, od 1985 doktor habilitowany, od 1995 profesor tytularny. W latach 1985–1989 visiting professor na stanowym uniwersytecie na Florydzie, w Tallahassee, 1991–1998 prodziekan do spraw nauki Wydziału Chemicznego, od 1997 roku kierownik Katedry Chemii Organicznej Wydziału Chemicznego, 2002–2008 (dwie kadencje) rektor PG. Specjalista w zakresie syntezy organicznej i chemii organicznej fosforu, w zakresie syntezy związków biologicznie czynnych, stosowanych w medycynie, rolnictwie i przemyśle. W okresie 1993–2002 wiceprzewodniczący Komitetu Chemii PAN, 1999–2006 członek Rady Naukowej Centrum Chemii Polimerów PAN. Od 2007 do 2010 roku z ramienia PO (jako bezpartyjny) senator RP VII kadencji. Inicjator cyklicznych spotkań w Dworze Artusa Polityka – Nauka – Biznes, wiceprzewodniczący Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych, prezes Zarządu Polskiego Forum Akademicko-Gospodarczego, od 2007 przewodniczący Rady Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, wiceprzewodniczący GTN. Autor m.in. 8 patentów i wdrożeń technologicznych (m.in. 2 leków produkowanych w Zakładach Farmaceutycznych Polpharma SA, w tym leku przeciwko osteoporozie ostemax 70 comfort). Odznaczony m.in. krzyżem kawalerskim OOP i krzyżem oficerskim OOP. W 2010 roku otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ( nagrody miasta Gdańska) za badania nad mechanizmami reakcji i nowymi metodami syntezy organicznej oraz opracowanie technologii leków przeciwko osteoporozie.
