HALA WIDOWISKOWO-SPORTOWA STOCZNI GDAŃSKIEJ
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Pożar Hali Widowiskowo-Sportowej Stoczni Gdańskiej, 1994.JPG|thumb|Pożar Hali Widowiskowo-Sportowej Stoczni Gdańskiej, 1994]] | [[File:Pożar Hali Widowiskowo-Sportowej Stoczni Gdańskiej, 1994.JPG|thumb|Pożar Hali Widowiskowo-Sportowej Stoczni Gdańskiej, 1994]] | ||
| − | '''HALA WIDOWISKOWO-SPORTOWA STOCZNI GDAŃSKIEJ''', ul. Jana z Kolna. W przebudowanej dawnej hali produkcyjnej, otwarta w maju 1955 roku, obliczona na 3 tysiące miejsc. Odbyły się tu imprezy polityczne (m.in. 28 VI 1958 centralna akademia z okazji Dnia Stoczniowca z udziałem I sekretarza KC PZPR Władysława Gomułki, 1 IX 1958 wiec gdańszczan pod hasłem „Nigdy więcej wojny”), artystyczne (m.in. 14 XII 1958 koncert Jana Kiepury i Marthy Eggerth, 14 II 1959 koncert Josephine Baker z Francji, 22 III 1961 Ymy Sumac z Peru, 16 V 1961 Marina Mariniego z Włoch, 12 V 1962 Juliette Gréco z Francji, 25–26 V 1962 zespołu The Platters z USA, 18–19 IV 1963 Charles’a Aznavoura z Francji, 2–4 III 1966 Marleny Dietrich; 1961–63 [[MIĘDZYNARODOWY FESTIWAL PIOSENKI | Międzynarodowy Festiwal Piosenki Polskiej]] (następnie w Sopocie)), sportowe (m.in. 8 V 1956 mecz bokserski Polska B – Anglia 12:8), rozrywkowe (m.in. 4 VIII 1957 wybory Miss Polski). 2 I 1994 miejsce finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy pod kierunkiem Jerzego Owsiaka. Zniszczona podczas pożaru 24 XI 1994, w trakcie koncertu zespołu [[GOLDEN LIFE | Golden Life]], połączonego z transmisją TV z wręczenia nagród MTV, na który przyszło około 2 tysięcy słuchaczy. Pożar powstał wskutek podpalenia drewnianej trybuny przez nieustaloną osobę. Koncert rozpoczął się o godzinie 18, pożar zauważono o 20.55, o 21 w pomieszczeniu na II kondygnacji doszło do eksplozji. Z sześciu wyjść otwarte były tylko dwa (w tym jedno czasowo), wyłączono światło; osoby, które wydostały się na zewnątrz, wpadały na siatkę oddzielającą chodnik (2,5 m szerokości) od torów tramwajowych, co uniemożliwiło skuteczną akcję ratowniczą. O 21.14 runął dach hali. Ponieważ wydajność miejscowego wodociągu okazała się zbyt mała i nie dostarczał on wystarczającej ilości wody, do gaszenia ognia wykorzystano statek pożarniczy „Strażak” z Portowej Straży Pożarnej. Udało się nie dopuścić do rozprzestrzenienia ognia na sąsiednie obiekty stoczniowe. Sytuację opanowano 25 XI o 0.16, pożar ugaszono o 6.04. Śmierć poniosło 7 osób (3 na miejscu, 4 zmarły w szpitalu), 282 uczestników zostało rannych, w tym ponad 100 ciężko. Hospitalizowani byli w 11 szpitalach. Hali nie odbudowano. 17 XII 1994 zespół Golden Life, oddając hołd ofiarom pożaru, zaprezentował w Teatrze Muzycznym w Gdyni utwór 24 XI 94. Powszechnie znane słowa refrenu: „Życie choć piękne, tak kruche jest, wystarczy jedna chwila, by zgasić je”, umieszczono na [[POMNIK OFIAR POŻARU W HALI WIDOWISKOWO-SPORTOWEJ STOCZNI GDAŃSKIEJ | pomniku Ofiar Pożaru]], w miejscu dawnego głównego wejścia do hali. Za pomoc w rekonwalescencji rannych [[MEDAL ŚWIĘTEGO WOJCIECHA | Medalem św. Wojciecha]] wyróżniono w roku 1997 Hansa Dietricha Paschmeyera, specjalistę chirurgii i traumatologii (za pomoc przy operacjach w klinice w Bremie), w 1998 Zbigniewa Dworaka, twórcę Amerykańsko-Polskiego Komitetu Pomocy Medycznej Polskim Dzieciom (z wadami serca) z USA (za bezinteresowne dostarczenie 5 m² skóry ludzkiej, zestawów operacyjnych i innego sprzętu medycznego). 8 VI 2010 roku Sąd Okręgowy w Gdańsku uznał winę zaniedbania i wydał wyrok w zawieszeniu na ówczesnego kierownikach hali. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''HALA WIDOWISKOWO-SPORTOWA STOCZNI GDAŃSKIEJ''', ul. Jana z Kolna. W przebudowanej dawnej hali produkcyjnej, otwarta w maju 1955 roku, obliczona na 3 tysiące miejsc. Odbyły się tu imprezy polityczne (m.in. 28 VI 1958 centralna akademia z okazji Dnia Stoczniowca z udziałem I sekretarza KC PZPR Władysława Gomułki, 1 IX 1958 wiec gdańszczan pod hasłem „Nigdy więcej wojny”), artystyczne (m.in. 14 XII 1958 koncert Jana Kiepury i Marthy Eggerth, 14 II 1959 koncert Josephine Baker z Francji, 22 III 1961 Ymy Sumac z Peru, 16 V 1961 Marina Mariniego z Włoch, 12 V 1962 Juliette Gréco z Francji, 25–26 V 1962 zespołu The Platters z USA, 18–19 IV 1963 Charles’a Aznavoura z Francji, 2–4 III 1966 Marleny Dietrich; 1961–63 [[MIĘDZYNARODOWY FESTIWAL PIOSENKI | Międzynarodowy Festiwal Piosenki Polskiej]] (następnie w Sopocie)), sportowe (m.in. 8 V 1956 mecz bokserski Polska B – Anglia 12:8), rozrywkowe (m.in. 4 VIII 1957 wybory Miss Polski). 2 I 1994 miejsce finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy pod kierunkiem Jerzego Owsiaka. Zniszczona podczas pożaru 24 XI 1994, w trakcie koncertu zespołu [[GOLDEN LIFE | Golden Life]], połączonego z transmisją TV z wręczenia nagród MTV, na który przyszło około 2 tysięcy słuchaczy. Pożar powstał wskutek podpalenia drewnianej trybuny przez nieustaloną osobę. Koncert rozpoczął się o godzinie 18, pożar zauważono o 20.55, o 21 w pomieszczeniu na II kondygnacji doszło do eksplozji. Z sześciu wyjść otwarte były tylko dwa (w tym jedno czasowo), wyłączono światło; osoby, które wydostały się na zewnątrz, wpadały na siatkę oddzielającą chodnik (2,5 m szerokości) od torów tramwajowych, co uniemożliwiło skuteczną akcję ratowniczą. O 21.14 runął dach hali. Ponieważ wydajność miejscowego wodociągu okazała się zbyt mała i nie dostarczał on wystarczającej ilości wody, do gaszenia ognia wykorzystano statek pożarniczy „Strażak” z Portowej Straży Pożarnej. Udało się nie dopuścić do rozprzestrzenienia ognia na sąsiednie obiekty stoczniowe. Sytuację opanowano 25 XI o 0.16, pożar ugaszono o 6.04. Śmierć poniosło 7 osób (3 na miejscu, 4 zmarły w szpitalu), 282 uczestników zostało rannych, w tym ponad 100 ciężko. Hospitalizowani byli w 11 szpitalach. Hali nie odbudowano. 17 XII 1994 zespół Golden Life, oddając hołd ofiarom pożaru, zaprezentował w Teatrze Muzycznym w Gdyni utwór 24 XI 94. Powszechnie znane słowa refrenu: „Życie choć piękne, tak kruche jest, wystarczy jedna chwila, by zgasić je”, umieszczono na [[POMNIK OFIAR POŻARU W HALI WIDOWISKOWO-SPORTOWEJ STOCZNI GDAŃSKIEJ | pomniku Ofiar Pożaru]], w miejscu dawnego głównego wejścia do hali. Za pomoc w rekonwalescencji rannych [[MEDAL ŚWIĘTEGO WOJCIECHA | Medalem św. Wojciecha]] wyróżniono w roku 1997 Hansa Dietricha Paschmeyera, specjalistę chirurgii i traumatologii (za pomoc przy operacjach w klinice w Bremie), w 1998 Zbigniewa Dworaka, twórcę Amerykańsko-Polskiego Komitetu Pomocy Medycznej Polskim Dzieciom (z wadami serca) z USA (za bezinteresowne dostarczenie 5 m² skóry ludzkiej, zestawów operacyjnych i innego sprzętu medycznego). 8 VI 2010 roku Sąd Okręgowy w Gdańsku uznał winę zaniedbania i wydał wyrok w zawieszeniu na ówczesnego kierownikach hali. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] |
Wersja z 18:40, 3 lip 2014
HALA WIDOWISKOWO-SPORTOWA STOCZNI GDAŃSKIEJ, ul. Jana z Kolna. W przebudowanej dawnej hali produkcyjnej, otwarta w maju 1955 roku, obliczona na 3 tysiące miejsc. Odbyły się tu imprezy polityczne (m.in. 28 VI 1958 centralna akademia z okazji Dnia Stoczniowca z udziałem I sekretarza KC PZPR Władysława Gomułki, 1 IX 1958 wiec gdańszczan pod hasłem „Nigdy więcej wojny”), artystyczne (m.in. 14 XII 1958 koncert Jana Kiepury i Marthy Eggerth, 14 II 1959 koncert Josephine Baker z Francji, 22 III 1961 Ymy Sumac z Peru, 16 V 1961 Marina Mariniego z Włoch, 12 V 1962 Juliette Gréco z Francji, 25–26 V 1962 zespołu The Platters z USA, 18–19 IV 1963 Charles’a Aznavoura z Francji, 2–4 III 1966 Marleny Dietrich; 1961–63 Międzynarodowy Festiwal Piosenki Polskiej (następnie w Sopocie)), sportowe (m.in. 8 V 1956 mecz bokserski Polska B – Anglia 12:8), rozrywkowe (m.in. 4 VIII 1957 wybory Miss Polski). 2 I 1994 miejsce finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy pod kierunkiem Jerzego Owsiaka. Zniszczona podczas pożaru 24 XI 1994, w trakcie koncertu zespołu Golden Life, połączonego z transmisją TV z wręczenia nagród MTV, na który przyszło około 2 tysięcy słuchaczy. Pożar powstał wskutek podpalenia drewnianej trybuny przez nieustaloną osobę. Koncert rozpoczął się o godzinie 18, pożar zauważono o 20.55, o 21 w pomieszczeniu na II kondygnacji doszło do eksplozji. Z sześciu wyjść otwarte były tylko dwa (w tym jedno czasowo), wyłączono światło; osoby, które wydostały się na zewnątrz, wpadały na siatkę oddzielającą chodnik (2,5 m szerokości) od torów tramwajowych, co uniemożliwiło skuteczną akcję ratowniczą. O 21.14 runął dach hali. Ponieważ wydajność miejscowego wodociągu okazała się zbyt mała i nie dostarczał on wystarczającej ilości wody, do gaszenia ognia wykorzystano statek pożarniczy „Strażak” z Portowej Straży Pożarnej. Udało się nie dopuścić do rozprzestrzenienia ognia na sąsiednie obiekty stoczniowe. Sytuację opanowano 25 XI o 0.16, pożar ugaszono o 6.04. Śmierć poniosło 7 osób (3 na miejscu, 4 zmarły w szpitalu), 282 uczestników zostało rannych, w tym ponad 100 ciężko. Hospitalizowani byli w 11 szpitalach. Hali nie odbudowano. 17 XII 1994 zespół Golden Life, oddając hołd ofiarom pożaru, zaprezentował w Teatrze Muzycznym w Gdyni utwór 24 XI 94. Powszechnie znane słowa refrenu: „Życie choć piękne, tak kruche jest, wystarczy jedna chwila, by zgasić je”, umieszczono na pomniku Ofiar Pożaru, w miejscu dawnego głównego wejścia do hali. Za pomoc w rekonwalescencji rannych Medalem św. Wojciecha wyróżniono w roku 1997 Hansa Dietricha Paschmeyera, specjalistę chirurgii i traumatologii (za pomoc przy operacjach w klinice w Bremie), w 1998 Zbigniewa Dworaka, twórcę Amerykańsko-Polskiego Komitetu Pomocy Medycznej Polskim Dzieciom (z wadami serca) z USA (za bezinteresowne dostarczenie 5 m² skóry ludzkiej, zestawów operacyjnych i innego sprzętu medycznego). 8 VI 2010 roku Sąd Okręgowy w Gdańsku uznał winę zaniedbania i wydał wyrok w zawieszeniu na ówczesnego kierownikach hali.
