GABRIAŁOWICZ WŁADYSŁAW, dziennikarz, radny
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''WŁADYSŁAW GABRIAŁOWICZ''' (28 I 1922 Wilno – 17 IV 2008 Gdańsk), dziennikarz. W roku 1949 absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Łódzkiego. Od 1953 współpracował z redakcją [[GŁOS WYBRZEŻA | „Głosu Wybrzeża]]”, w 1955–1958 publicysta ekonomiczny tej gazety. W latach 1958–1982 w [[WIECZÓR WYBRZEŻA | „Wieczorze Wybrzeża”]]: 1958–1978 kierownik działu miejskiego, 1978–1982 zastępca kierownika działu ekonomiczno-morskiego. Reporter i publicysta specjalizujący się w sprawach gospodarki komunalnej, handlu i tematyce społeczno-prawnej. Od 1982 roku na emeryturze, do 1999 nadal współpracował z redakcją. Autor cieszących się popularnością codziennych miniwywiadów „Dzień dobry, co słychać?” (1958–1970) i felietonów sądowych „Wstać, sąd idzie” (1958–1999), a szczególnie zbeletryzowanych „kryminałów” z cyklu „Kulisy Operacji X” (1962–1999). Inicjator i organizator społecznej akcji pod hasłem „Gdańsk miastem kwiatów”. Laureat wielu nagród w konkursach dziennikarskich, m.in. w 1977 Srebrnej Kielni oraz nagrody Klubu Komunikacji i Łączności SDP, w 1979 Ministra Spraw Wewnętrznych za publikacje na temat bezpieczeństwa ruchu drogowego. Odznaczony m.in. w 1979 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski; w 1972 uhonorowany odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]], w 1960 [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]], w 1985 medalem „Pionierom Odbudowy Gdańska”. {{author: JRD}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''WŁADYSŁAW GABRIAŁOWICZ''' (28 I 1922 Wilno – 17 IV 2008 Gdańsk), dziennikarz. W roku 1949 absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Łódzkiego. Od 1953 współpracował z redakcją [[GŁOS WYBRZEŻA | „Głosu Wybrzeża]]”, w 1955–1958 publicysta ekonomiczny tej gazety. W latach 1958–1982 w [[WIECZÓR WYBRZEŻA | „Wieczorze Wybrzeża”]]: 1958–1978 kierownik działu miejskiego, 1978–1982 zastępca kierownika działu ekonomiczno-morskiego. Reporter i publicysta specjalizujący się w sprawach gospodarki komunalnej, handlu i tematyce społeczno-prawnej. Od 1982 roku na emeryturze, do 1999 nadal współpracował z redakcją. Autor cieszących się popularnością codziennych miniwywiadów „Dzień dobry, co słychać?” (1958–1970) i felietonów sądowych „Wstać, sąd idzie” (1958–1999), a szczególnie zbeletryzowanych „kryminałów” z cyklu „Kulisy Operacji X” (1962–1999). Inicjator i organizator społecznej akcji pod hasłem „Gdańsk miastem kwiatów”. Laureat wielu nagród w konkursach dziennikarskich, m.in. w 1977 Srebrnej Kielni oraz nagrody Klubu Komunikacji i Łączności SDP, w 1979 Ministra Spraw Wewnętrznych za publikacje na temat bezpieczeństwa ruchu drogowego. Odznaczony m.in. w 1979 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski; w 1972 uhonorowany odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]], w 1960 [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]], w 1985 medalem „Pionierom Odbudowy Gdańska”. {{author: JRD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 13:47, 3 lip 2014
WŁADYSŁAW GABRIAŁOWICZ (28 I 1922 Wilno – 17 IV 2008 Gdańsk), dziennikarz. W roku 1949 absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Łódzkiego. Od 1953 współpracował z redakcją „Głosu Wybrzeża”, w 1955–1958 publicysta ekonomiczny tej gazety. W latach 1958–1982 w „Wieczorze Wybrzeża”: 1958–1978 kierownik działu miejskiego, 1978–1982 zastępca kierownika działu ekonomiczno-morskiego. Reporter i publicysta specjalizujący się w sprawach gospodarki komunalnej, handlu i tematyce społeczno-prawnej. Od 1982 roku na emeryturze, do 1999 nadal współpracował z redakcją. Autor cieszących się popularnością codziennych miniwywiadów „Dzień dobry, co słychać?” (1958–1970) i felietonów sądowych „Wstać, sąd idzie” (1958–1999), a szczególnie zbeletryzowanych „kryminałów” z cyklu „Kulisy Operacji X” (1962–1999). Inicjator i organizator społecznej akcji pod hasłem „Gdańsk miastem kwiatów”. Laureat wielu nagród w konkursach dziennikarskich, m.in. w 1977 Srebrnej Kielni oraz nagrody Klubu Komunikacji i Łączności SDP, w 1979 Ministra Spraw Wewnętrznych za publikacje na temat bezpieczeństwa ruchu drogowego. Odznaczony m.in. w 1979 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski; w 1972 uhonorowany odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”, w 1960 „Za Zasługi dla Gdańska”, w 1985 medalem „Pionierom Odbudowy Gdańska”.
