WINKELMANN EDUARD AUGUST, historyk, profesor
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''EDUARD AUGUST WINKELMANN''' (25 VI 1838 Gdańsk – 10 II 1896 Heidelberg), historyk. Syn złotnika Carla Augusta | + | '''EDUARD AUGUST WINKELMANN''' (25 VI 1838 Gdańsk – 10 II 1896 Heidelberg), historyk. Syn złotnika [[WINKELMANN CARL AUGUST | Carla Augusta Winkelmanna]]. Po uzyskaniu matury w 1856 roku w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]], studiował historię na uniwersytecie w Berlinie i Getyndze. Od roku 1859 doktor filozofii (Berlin). Pracował jako nauczyciel historii w Rewlu (Tallin, Estonia), po habilitacji w roku 1865 na uniwersytecie w Dorpacie, od roku 1869 profesor historii uniwersytetu w Bernie (Szwajcaria). Od 1873 roku do śmierci profesor historii średniowiecznej na uniwersytecie w Heidelbergu. Badał historię Niemiec i Anglii w czasach cesarzy Ottona IV i Fryderyka II Barbarossy. Autor m.in.: ''Geschichte der Angelsachsen bis zum Tode König Aelfreds'' (1883). Zajmował się przeszłością terenów obecnej Estonii i Łotwy, wydał wybór źródeł do ich dziejów: ''Bibliotheca Livoniae historica: systematisches Verzeichniss der Quellen und Hülfsmittel zur Geschichte Estlands, Livlands und Kurlands'' (St. Petersburg 1870 i Berlin 1878). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 16:32, 31 maj 2014
EDUARD AUGUST WINKELMANN (25 VI 1838 Gdańsk – 10 II 1896 Heidelberg), historyk. Syn złotnika Carla Augusta Winkelmanna. Po uzyskaniu matury w 1856 roku w Gimnazjum Miejskim, studiował historię na uniwersytecie w Berlinie i Getyndze. Od roku 1859 doktor filozofii (Berlin). Pracował jako nauczyciel historii w Rewlu (Tallin, Estonia), po habilitacji w roku 1865 na uniwersytecie w Dorpacie, od roku 1869 profesor historii uniwersytetu w Bernie (Szwajcaria). Od 1873 roku do śmierci profesor historii średniowiecznej na uniwersytecie w Heidelbergu. Badał historię Niemiec i Anglii w czasach cesarzy Ottona IV i Fryderyka II Barbarossy. Autor m.in.: Geschichte der Angelsachsen bis zum Tode König Aelfreds (1883). Zajmował się przeszłością terenów obecnej Estonii i Łotwy, wydał wybór źródeł do ich dziejów: Bibliotheca Livoniae historica: systematisches Verzeichniss der Quellen und Hülfsmittel zur Geschichte Estlands, Livlands und Kurlands (St. Petersburg 1870 i Berlin 1878).
