POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:Ernst van Tiel dyryguje Orkiestrą Symfoniczną PFB.JPG|thumb|Ernst van Tiel dyryguje Orkiestrą Symfoniczną PFB]][[File:Widzowie podczas koncertu w PFB.JPG|thumb|Widzowie podczas koncertu w PFB]] | [[File:Ernst van Tiel dyryguje Orkiestrą Symfoniczną PFB.JPG|thumb|Ernst van Tiel dyryguje Orkiestrą Symfoniczną PFB]][[File:Widzowie podczas koncertu w PFB.JPG|thumb|Widzowie podczas koncertu w PFB]] | ||
− | '''POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA. Instytucja.''' Działania zmierzające do jej utworzenia podjęto tuż po zakończeniu II wojny światowej. W czerwcu 1945 roku Roman Kuklewicz rozpoczął formowanie i zainicjował próby Miejskiej Orkiestry Symfonicznej. Jej pierwszy koncert, jako Filharmonii Bałtyckiej, odbył się 29 IX 1945 w Sali Domu Katolickiego w Sopocie. Orkiestrą dyrygował Zbigniew Turski, w programie znalazły się utwory Fryderyka Chopina i Stanisława Moniuszki. Początkowo Filharmonia Bałtycka działała przy Zarządzie Miasta w Sopocie, następnie przy Gdańskim Towarzystwie Muzycznym. W roku 1949 powstało w jej ramach, kierowane przez | + | '''POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA. Instytucja.''' Działania zmierzające do jej utworzenia podjęto tuż po zakończeniu II wojny światowej. W czerwcu 1945 roku Roman Kuklewicz rozpoczął formowanie i zainicjował próby Miejskiej Orkiestry Symfonicznej. Jej pierwszy koncert, jako Filharmonii Bałtyckiej, odbył się 29 IX 1945 w Sali Domu Katolickiego w Sopocie. Orkiestrą dyrygował Zbigniew Turski, w programie znalazły się utwory Fryderyka Chopina i Stanisława Moniuszki. Początkowo Filharmonia Bałtycka działała przy Zarządzie Miasta w Sopocie, następnie przy Gdańskim Towarzystwie Muzycznym. W roku 1949 powstało w jej ramach, kierowane przez [[LATOSZEWSKI ZYGMUNT | Zygmunta Latoszewskiego]], Studio Operowe. Orkiestra powiększyła się do 81 osób i znalazła w ścisłym gronie najlepszych tego typu polskich zespołów. Spowodowało to jej upaństwowienie i przyjęcie oficjalnej nazwy: Państwowa Filharmonia Bałtycka. Zarządzeniem Ministerstwa Kultury i Sztuki z 10 IV 1953 nastąpiło połączenie Studia Operowego z Filharmonią Bałtycką w Państwową Operę i Filharmonię Bałtycką, z siedzibą przy al. Zwycięstwa 15 (szczegóły o siedzibie: [[OPERA BAŁTYCKA | Opera Bałtycka]]). W styczniu 1975 roku odbył się pierwszy koncert założonej przez [[RYCHERT ZYGMUNT | Zygmunta Rycherta]] Gdańskiej Orkiestry Symfonicznej, która w 1976 roku, już w strukturach Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej (i jako druga orkiestra w tej instytucji) zaczęła funkcjonować jako [[ORKIESTRA FILHARMONII BAŁTYCKIEJ | Orkiestra Filharmonii Bałtyckiej]]. W styczniu 1994 nastąpił administracyjny podział Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej na dwie samodzielne instytucje: Państwową Operę Bałtycką i Państwową Filharmonię Bałtycką. Przemianowanie Państwowej Filharmonii Bałtyckiej na Polską Filharmonię Bałtycką odbyło się na mocy zarządzenia wojewody gdańskiego z 22 XII 1998, a uchwałą z 6 III 2000 Sejmik Województwa Pomorskiego nadał jej imię Fryderyka Chopina. W 2007 roku odbyło się uroczyste otwarcie Centrum Muzyczno-Kongresowego na zrewitalizowanych terenach po byłej elektrociepłowni na [[OŁOWIANKA | Ołowiance]], obecnie oficjalnej siedzibie. <br/><br/> '''Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej.''' Tradycje orkiestry sięgają roku 1945, ale jej bezpośrednią poprzedniczką była Gdańska Orkiestra Symfoniczna, założona w 1974, a od 1975 przemianowana na Orkiestrę Filharmonii Bałtyckiej. Jej założycielem i wieloletnim dyrektorem artystycznym był Z. Rychert, pierwszy koncert odbył się 31 I 1975 w Gdańsku, w budynku Naczelnej Organizacji Technicznej przy ul. Rajskiej 6. Praca dyrygenta i muzyków w krótkim czasie znalazła uznanie wśród krytyków i melomanów w Polsce i poza jej granicami. Pierwszym wyjazdem zagranicznym był udział w 1976 roku w weneckich Vacanze Musicali. W 1987, pod dyrekcją Wojciecha Michniewskiego, występując na XI Music Biennale w Berlinie w gronie takich zespołów jak Orkiestra Filharmonii Moskiewskiej, zdobyła Nagrodę Krytyki za najlepsze interpretacje (wśród których znalazło się m.in. wykonanie ''I symfonii'' Krzysztofa Pendereckiego). W roku 1989, podczas wspólnego europejskiego tournée z chórem Cecilien Verein z Frankfurtu nad Menem, koncertowała w Filharmonii Monachijskiej, Alte Oper we Frankfurcie nad Menem, Concertgebouw w Amsterdamie, bazylice San Marco w Mediolanie. Dwa lata później koncertowała z ''Requiem'' G. Verdiego we Francji (Tours, Marsylia), w Szwajcarii (Zurych, Bazylea, Lozanna, Berno) oraz we Włoszech, gdzie wystąpiła dla papieża Jana Pawła II w jego letniej rezydencji w Castel Gandolfo. W bazylice św. Piotra w Rzymie 1 I 1997, pod batutą Jerzego Katlewicza, brała udział w oprawie muzycznej uroczystej mszy św. celebrowanej przez papieża Jana Pawła II, która zainaugurowała obchody milenijne Gdańska. Z okazji milenium Gdańska dała cykl koncertów współorganizowanych z Fundacją Współpracy Polsko-Niemieckiej. W dorobku Orkiestry znajdują się także tak znaczące wydarzenia, jak: udział w koncercie Jeana Michela Jarre’a „Przestrzeń Wolności”, który odbył się w sierpniu 2005 roku na terenie Stoczni Gdańskiej, prawykonanie ''Kantaty o wolności'' Jana A.P. Kaczmarka, zamówionej przez marszałka województwa pomorskiego z okazji 25. rocznicy podpisania porozumień sierpniowych ([[POROZUMIENIE GDAŃSKIE | porozumienie gdańskie]]) i powstania [[SOLIDARNOŚĆ | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]], wykonanie (pod batutą sir Neville’a Marrinera) ''Requiem wojennego'' Benjamina Brittena, które uświetniło światowe obchody 70. rocznicy wybuchu II wojny światowej, 20. rocznicy odzyskania wolności i upadku komunizmu w Europie Środkowej, czy światowe prawykonanie dzieła Pawła Mykietyna ''Vivo XXX'', napisanego z okazji 30. rocznicy powstania Solidarności. Do ostatnich realizacji płytowych z jej udziałem należy nagranie ''Requiem wojennego'' Brittena pod batutą sir N. Marrinera (płyta otrzymała nominację do nagrody Fryderyka w roku 2011), nagranie ''VI symfonii'' i ''Koncertu skrzypcowego'' Stanisława Czajkowskiego pod batutą Maxima Vengerova, rejestracja koncertu pod batutą Jerzego Maksymiuka (odbył się w ramach Gdańskiego Festiwalu Muzycznego) i rejestracja prawykonania ''Vivo XXX'' P. Mykietyna. {{author: KM}} <br /><br /> |
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- | ||
Linia 12: | Linia 12: | ||
|- | |- | ||
| 1946–1949 | | 1946–1949 | ||
− | | | + | | [[ŚLEDZIŃSKI STEFAN | Stefan Śledziński]] |
|- | |- | ||
| 1949–1952 | | 1949–1952 | ||
− | | | + | | [[LATOSZEWSKI ZYGMUNT | Zygmunt Latoszewski]] |
|- | |- | ||
| 1952–1955 | | 1952–1955 | ||
− | | | + | | [[WIŁKOMIRSKI KAZIMIERZ | Kazimierz Wiłkomirski]] |
|- | |- | ||
| 1955–1961 | | 1955–1961 | ||
Linia 33: | Linia 33: | ||
|- | |- | ||
| 1975–1981 | | 1975–1981 | ||
− | | | + | | [[RYCHERT ZYGMUNT | Zygmunt Rychert]] |
|- | |- | ||
| 1981–1983 | | 1981–1983 | ||
Linia 45: | Linia 45: | ||
|- | |- | ||
| 1987–1989 | | 1987–1989 | ||
− | | | + | | [[RAJSKI WOJCIECH | Wojciech Rajski]] |
|- | |- | ||
| 1989–1991 | | 1989–1991 | ||
Linia 51: | Linia 51: | ||
|- | |- | ||
| 1992–1993 | | 1992–1993 | ||
− | | | + | | [[PRZYBYLSKI JANUSZ | Janusz Przybylski]] |
|- | |- | ||
| 1993–1998 | | 1993–1998 | ||
− | | | + | | [[PERUCKI ROMAN | Roman Perucki]] |
|- | |- | ||
| 1998–2003 | | 1998–2003 |
Wersja z 18:47, 29 maj 2014
POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA. Instytucja. Działania zmierzające do jej utworzenia podjęto tuż po zakończeniu II wojny światowej. W czerwcu 1945 roku Roman Kuklewicz rozpoczął formowanie i zainicjował próby Miejskiej Orkiestry Symfonicznej. Jej pierwszy koncert, jako Filharmonii Bałtyckiej, odbył się 29 IX 1945 w Sali Domu Katolickiego w Sopocie. Orkiestrą dyrygował Zbigniew Turski, w programie znalazły się utwory Fryderyka Chopina i Stanisława Moniuszki. Początkowo Filharmonia Bałtycka działała przy Zarządzie Miasta w Sopocie, następnie przy Gdańskim Towarzystwie Muzycznym. W roku 1949 powstało w jej ramach, kierowane przez Zygmunta Latoszewskiego, Studio Operowe. Orkiestra powiększyła się do 81 osób i znalazła w ścisłym gronie najlepszych tego typu polskich zespołów. Spowodowało to jej upaństwowienie i przyjęcie oficjalnej nazwy: Państwowa Filharmonia Bałtycka. Zarządzeniem Ministerstwa Kultury i Sztuki z 10 IV 1953 nastąpiło połączenie Studia Operowego z Filharmonią Bałtycką w Państwową Operę i Filharmonię Bałtycką, z siedzibą przy al. Zwycięstwa 15 (szczegóły o siedzibie: Opera Bałtycka). W styczniu 1975 roku odbył się pierwszy koncert założonej przez Zygmunta Rycherta Gdańskiej Orkiestry Symfonicznej, która w 1976 roku, już w strukturach Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej (i jako druga orkiestra w tej instytucji) zaczęła funkcjonować jako Orkiestra Filharmonii Bałtyckiej. W styczniu 1994 nastąpił administracyjny podział Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej na dwie samodzielne instytucje: Państwową Operę Bałtycką i Państwową Filharmonię Bałtycką. Przemianowanie Państwowej Filharmonii Bałtyckiej na Polską Filharmonię Bałtycką odbyło się na mocy zarządzenia wojewody gdańskiego z 22 XII 1998, a uchwałą z 6 III 2000 Sejmik Województwa Pomorskiego nadał jej imię Fryderyka Chopina. W 2007 roku odbyło się uroczyste otwarcie Centrum Muzyczno-Kongresowego na zrewitalizowanych terenach po byłej elektrociepłowni na Ołowiance, obecnie oficjalnej siedzibie.
Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej. Tradycje orkiestry sięgają roku 1945, ale jej bezpośrednią poprzedniczką była Gdańska Orkiestra Symfoniczna, założona w 1974, a od 1975 przemianowana na Orkiestrę Filharmonii Bałtyckiej. Jej założycielem i wieloletnim dyrektorem artystycznym był Z. Rychert, pierwszy koncert odbył się 31 I 1975 w Gdańsku, w budynku Naczelnej Organizacji Technicznej przy ul. Rajskiej 6. Praca dyrygenta i muzyków w krótkim czasie znalazła uznanie wśród krytyków i melomanów w Polsce i poza jej granicami. Pierwszym wyjazdem zagranicznym był udział w 1976 roku w weneckich Vacanze Musicali. W 1987, pod dyrekcją Wojciecha Michniewskiego, występując na XI Music Biennale w Berlinie w gronie takich zespołów jak Orkiestra Filharmonii Moskiewskiej, zdobyła Nagrodę Krytyki za najlepsze interpretacje (wśród których znalazło się m.in. wykonanie I symfonii Krzysztofa Pendereckiego). W roku 1989, podczas wspólnego europejskiego tournée z chórem Cecilien Verein z Frankfurtu nad Menem, koncertowała w Filharmonii Monachijskiej, Alte Oper we Frankfurcie nad Menem, Concertgebouw w Amsterdamie, bazylice San Marco w Mediolanie. Dwa lata później koncertowała z Requiem G. Verdiego we Francji (Tours, Marsylia), w Szwajcarii (Zurych, Bazylea, Lozanna, Berno) oraz we Włoszech, gdzie wystąpiła dla papieża Jana Pawła II w jego letniej rezydencji w Castel Gandolfo. W bazylice św. Piotra w Rzymie 1 I 1997, pod batutą Jerzego Katlewicza, brała udział w oprawie muzycznej uroczystej mszy św. celebrowanej przez papieża Jana Pawła II, która zainaugurowała obchody milenijne Gdańska. Z okazji milenium Gdańska dała cykl koncertów współorganizowanych z Fundacją Współpracy Polsko-Niemieckiej. W dorobku Orkiestry znajdują się także tak znaczące wydarzenia, jak: udział w koncercie Jeana Michela Jarre’a „Przestrzeń Wolności”, który odbył się w sierpniu 2005 roku na terenie Stoczni Gdańskiej, prawykonanie Kantaty o wolności Jana A.P. Kaczmarka, zamówionej przez marszałka województwa pomorskiego z okazji 25. rocznicy podpisania porozumień sierpniowych ( porozumienie gdańskie) i powstania Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, wykonanie (pod batutą sir Neville’a Marrinera) Requiem wojennego Benjamina Brittena, które uświetniło światowe obchody 70. rocznicy wybuchu II wojny światowej, 20. rocznicy odzyskania wolności i upadku komunizmu w Europie Środkowej, czy światowe prawykonanie dzieła Pawła Mykietyna Vivo XXX, napisanego z okazji 30. rocznicy powstania Solidarności. Do ostatnich realizacji płytowych z jej udziałem należy nagranie Requiem wojennego Brittena pod batutą sir N. Marrinera (płyta otrzymała nominację do nagrody Fryderyka w roku 2011), nagranie VI symfonii i Koncertu skrzypcowego Stanisława Czajkowskiego pod batutą Maxima Vengerova, rejestracja koncertu pod batutą Jerzego Maksymiuka (odbył się w ramach Gdańskiego Festiwalu Muzycznego) i rejestracja prawykonania Vivo XXX P. Mykietyna.
1945–1946 | Zbigniew Turski |
1946–1949 | Stefan Śledziński |
1949–1952 | Zygmunt Latoszewski |
1952–1955 | Kazimierz Wiłkomirski |
1955–1961 | Zygmunt Latoszewski |
1961–1968 | Jerzy Katlewicz |
1968–1972 | Jerzy Procner |
1972–1976 | Zbigniew Chwedczuk |
1975–1981 | Zygmunt Rychert |
1981–1983 | Bogusław Madey |
1983–1984 | Jerzy Salwarowski (konsultant ds. artystycznych) |
1984–1986 | Wojciech Czepiel |
1987–1989 | Wojciech Rajski |
1989–1991 | Paweł Przytocki |
1992–1993 | Janusz Przybylski |
1993–1998 | Roman Perucki |
1998–2003 | Zygmunt Rychert |
2004–2008 | Michał Nesterowicz |
2008– | Kai Bumann |