ZBIORNIK WODY STARA ORUNIA
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ZBIORNIK WODY STARA ORUNIA''' ( | + | '''ZBIORNIK WODY STARA ORUNIA''' ([[WODOCIĄGI | wodociągi]]), Orunia, na skarpie wysoczyzny ponad obecną ul. Nowiny. Wybudowany w 1869 roku, powierzchnia całkowita 1496 m², pojemność całkowita 5700 m³. Jest jednokomorową budowlą o podstawie w kształcie kwadratu i wymiarach wewnętrznych 39,23 × 39,23 m. Skonstruowany został z przylegających do siebie jednakowych, sklepionych kolebkowo naw o szerokości 3,07 m, opartych na łukach 8 arkad o rozpiętości 4 m. Wysokość komory w świetle koleb naw wynosi 5,05 m. Do wnętrza komory prowadzą 2 wejścia: od strony wschodniej, przez śluzę u podnóża skarpy, a dalej drabiną na dno komory (obecnie brak drabiny) oraz przez właz w sklepieniu ze szczytu nasypu. Zbiornik wyłączono z eksploatacji w latach 80. XX wieku. Wejście do zbiornika jest znacznie utrudnione, co sprzyja powstawaniu wewnątrz największego w Gdańsku siedliska [[NIETOPERZE | nietoperzy]]. {{author: SM}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 14:47, 17 maj 2014
ZBIORNIK WODY STARA ORUNIA ( wodociągi), Orunia, na skarpie wysoczyzny ponad obecną ul. Nowiny. Wybudowany w 1869 roku, powierzchnia całkowita 1496 m², pojemność całkowita 5700 m³. Jest jednokomorową budowlą o podstawie w kształcie kwadratu i wymiarach wewnętrznych 39,23 × 39,23 m. Skonstruowany został z przylegających do siebie jednakowych, sklepionych kolebkowo naw o szerokości 3,07 m, opartych na łukach 8 arkad o rozpiętości 4 m. Wysokość komory w świetle koleb naw wynosi 5,05 m. Do wnętrza komory prowadzą 2 wejścia: od strony wschodniej, przez śluzę u podnóża skarpy, a dalej drabiną na dno komory (obecnie brak drabiny) oraz przez właz w sklepieniu ze szczytu nasypu. Zbiornik wyłączono z eksploatacji w latach 80. XX wieku. Wejście do zbiornika jest znacznie utrudnione, co sprzyja powstawaniu wewnątrz największego w Gdańsku siedliska nietoperzy.
