MANNHARDT HERMANN GOTTLIEB, przewodniczący gminy menonickiej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''HERMANN GOTTLIEB MANNHARDT''' (14 I 1855 Hanerau, Szlezwik-Holsztyn – 16 VII 1927 Gdańsk), syn Hermanna Gottlieba Mannhardta (1805 – 13 VI 1885 Hamburg), zarządcy dóbr, bratanek | + | '''HERMANN GOTTLIEB MANNHARDT''' (14 I 1855 Hanerau, Szlezwik-Holsztyn – 16 VII 1927 Gdańsk), syn Hermanna Gottlieba Mannhardta (1805 – 13 VI 1885 Hamburg), zarządcy dóbr, bratanek [[MANNHARDT JACOB | Jacoba Mannhardta]]. W 1875 roku ukończył [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]], w latach 1875–1878 studiował teologię na uniwersytach w Strasburgu, Berlinie i Kilonii. Od 3 XI 1878 roku kaznodzieja, od października 1879 pastor i przewodniczący gminy menonickiej w Gdańsku – zastąpił odchodzącego na emeryturę stryja Jacoba ([[MENONICI | menonici]]). Po egzaminie nauczycielskim w 1880 roku uczył w szkole średniej dla dziewcząt ([[VORBEREITUNGSSCHULE FÜR KNABEN UND MÄDCHEN | Vorbereitungsschule für Knaben und Mädchen]], następnie Mannhardtsche Knabenvorschule für Sexta der höheren Lehranstalt und Mittelschulen), prowadzonej przez kuzynkę Louise Wilhelmine Mannhardt przy Poggenpfuhl 77 (ul. Żabi Kruk). W latach 1883–1884 zbudował nową okazałą plebanię (Predigerhaus) z pomieszczeniami dla zarządu gminy menonickiej w Gdańsku, w 1902 roku kierował budową nowego szpitala dla tej gminy. Obie inwestycje powstały na działkach obok zboru na [[ZAROŚLAK | Zaroślaku]]. W 1887 roku doprowadził do zatwierdzenia przez władze administracyjne nowego statutu gdańskiej gminy menonickiej, od 1883 wydawał coroczne sprawozdania z jej działalności. Autor dziejów menonitów w Gdańsku (''Die Danziger Mennonitengemeinde... 1569–1919'', 1919). Jego następcą, pełniącym do roku 1945 funkcję kaznodziei tej społeczności religijnej, był pastor Erich Göttner. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 19:18, 27 cze 2014
HERMANN GOTTLIEB MANNHARDT (14 I 1855 Hanerau, Szlezwik-Holsztyn – 16 VII 1927 Gdańsk), syn Hermanna Gottlieba Mannhardta (1805 – 13 VI 1885 Hamburg), zarządcy dóbr, bratanek Jacoba Mannhardta. W 1875 roku ukończył Gimnazjum Miejskie, w latach 1875–1878 studiował teologię na uniwersytach w Strasburgu, Berlinie i Kilonii. Od 3 XI 1878 roku kaznodzieja, od października 1879 pastor i przewodniczący gminy menonickiej w Gdańsku – zastąpił odchodzącego na emeryturę stryja Jacoba ( menonici). Po egzaminie nauczycielskim w 1880 roku uczył w szkole średniej dla dziewcząt ( Vorbereitungsschule für Knaben und Mädchen, następnie Mannhardtsche Knabenvorschule für Sexta der höheren Lehranstalt und Mittelschulen), prowadzonej przez kuzynkę Louise Wilhelmine Mannhardt przy Poggenpfuhl 77 (ul. Żabi Kruk). W latach 1883–1884 zbudował nową okazałą plebanię (Predigerhaus) z pomieszczeniami dla zarządu gminy menonickiej w Gdańsku, w 1902 roku kierował budową nowego szpitala dla tej gminy. Obie inwestycje powstały na działkach obok zboru na Zaroślaku. W 1887 roku doprowadził do zatwierdzenia przez władze administracyjne nowego statutu gdańskiej gminy menonickiej, od 1883 wydawał coroczne sprawozdania z jej działalności. Autor dziejów menonitów w Gdańsku (Die Danziger Mennonitengemeinde... 1569–1919, 1919). Jego następcą, pełniącym do roku 1945 funkcję kaznodziei tej społeczności religijnej, był pastor Erich Göttner.
