SZEWALSKI ROBERT, rektor Politechniki Gdańskiej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Robert Szewalski.JPG|thumb|Robert Szewalski]] | [[File:Robert Szewalski.JPG|thumb|Robert Szewalski]] | ||
| − | '''ROBERT SZEWALSKI''' (16 VIII 1903 Nisko nad Sanem, województwo podkarpackie – 9 II 1993 Gdańsk), naukowiec. W 1920 roku walczył w obronie Lwowa. W 1929 absolwent politechniki we Lwowie, od 1927 jej asystent, doktor od 1935, doktor habilitowany od 1938. W Gdańsku od października 1945 roku, objął kierownictwo Katedry Turbin Parowych, Spalinowych i Sprężarek Wirnikowych na Wydziale Budowy Okrętów | + | '''ROBERT SZEWALSKI''' (16 VIII 1903 Nisko nad Sanem, województwo podkarpackie – 9 II 1993 Gdańsk), naukowiec. W 1920 roku walczył w obronie Lwowa. W 1929 absolwent politechniki we Lwowie, od 1927 jej asystent, doktor od 1935, doktor habilitowany od 1938. W Gdańsku od października 1945 roku, objął kierownictwo Katedry Turbin Parowych, Spalinowych i Sprężarek Wirnikowych na Wydziale Budowy Okrętów [[PG | PG]]. Od maja 1947 dyrektor Biura Turbinowego przy Zjednoczeniu Przemysłu Maszynowego. Od grudnia 1953 kierownik Zakładu Maszyn Wirnikowych PAN, od 1956 [[INSTYTUT MASZYN PRZEPŁYWOWYCH PAN Instytutu Maszyn Przepływowych]]. Współpracował z przemysłem, m.in. z elbląskim Zamechem. Skonstruował w roku 1953 pierwszą w Polsce turbinę parową. W latach 1950–1952 dziekan Wydziału Budowy Okrętów PG, rektor od 5 XII 1951 do pracy 1 IV 1954. Za jego kadencji PG wzbogaciła się o nowe budynki i domy akademickie. Współorganizator [[GTN | GTN]], w okresie 1971–1973 jego prezes. Pomysłodawca Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ([[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrody Miasta Gdańska: kulturalne i naukowe]]) . Wykładał na uniwersytecie w Stuttgarcie (1975) i w USA (1976). Autor m.in. pracy ''Problem rozwoju techniki energetycznej'' (1977). Doktor honoris causa PG (1978) i politechniki w Poznaniu (1987). {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 17:38, 24 maj 2014
ROBERT SZEWALSKI (16 VIII 1903 Nisko nad Sanem, województwo podkarpackie – 9 II 1993 Gdańsk), naukowiec. W 1920 roku walczył w obronie Lwowa. W 1929 absolwent politechniki we Lwowie, od 1927 jej asystent, doktor od 1935, doktor habilitowany od 1938. W Gdańsku od października 1945 roku, objął kierownictwo Katedry Turbin Parowych, Spalinowych i Sprężarek Wirnikowych na Wydziale Budowy Okrętów PG. Od maja 1947 dyrektor Biura Turbinowego przy Zjednoczeniu Przemysłu Maszynowego. Od grudnia 1953 kierownik Zakładu Maszyn Wirnikowych PAN, od 1956 INSTYTUT MASZYN PRZEPŁYWOWYCH PAN Instytutu Maszyn Przepływowych. Współpracował z przemysłem, m.in. z elbląskim Zamechem. Skonstruował w roku 1953 pierwszą w Polsce turbinę parową. W latach 1950–1952 dziekan Wydziału Budowy Okrętów PG, rektor od 5 XII 1951 do pracy 1 IV 1954. Za jego kadencji PG wzbogaciła się o nowe budynki i domy akademickie. Współorganizator GTN, w okresie 1971–1973 jego prezes. Pomysłodawca Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ( Nagrody Miasta Gdańska: kulturalne i naukowe) . Wykładał na uniwersytecie w Stuttgarcie (1975) i w USA (1976). Autor m.in. pracy Problem rozwoju techniki energetycznej (1977). Doktor honoris causa PG (1978) i politechniki w Poznaniu (1987).
