SYNOWIEC EWA, kompozytorka, pianistka
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''EWA SYNOWIEC''' (12 IV 1942 Kraków), kompozytorka, pianistka. W 1967 roku absolwentka krakowskiej PWSM w klasie fortepianu i w 1973 w klasie kompozycji. W latach 1967–1968 odbyła studia pianistyczne w Paryżu. Do 1978 aktywna jako pianistka: występowała w kraju i za granicą (m.in. II nagroda w konkursie w Barcelonie w 1968). Przewody w zakresie kompozycji: I stopnia (1976) i II stopnia (1985), oba w uczelni macierzystej. W okresie 1975–2004 pracownik | + | '''EWA SYNOWIEC''' (12 IV 1942 Kraków), kompozytorka, pianistka. W 1967 roku absolwentka krakowskiej PWSM w klasie fortepianu i w 1973 w klasie kompozycji. W latach 1967–1968 odbyła studia pianistyczne w Paryżu. Do 1978 aktywna jako pianistka: występowała w kraju i za granicą (m.in. II nagroda w konkursie w Barcelonie w 1968). Przewody w zakresie kompozycji: I stopnia (1976) i II stopnia (1985), oba w uczelni macierzystej. W okresie 1975–2004 pracownik PWSM ([[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki]]). Autorka licznych kompozycji (orkiestrowe, chóralne, kameralne i solowe oraz – od 1982 roku – grafiki muzyczne), skryptu ''Teatr instrumentalny Bogusława Schäffera'' (1983). {{author: EF}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 19:07, 24 maj 2014
EWA SYNOWIEC (12 IV 1942 Kraków), kompozytorka, pianistka. W 1967 roku absolwentka krakowskiej PWSM w klasie fortepianu i w 1973 w klasie kompozycji. W latach 1967–1968 odbyła studia pianistyczne w Paryżu. Do 1978 aktywna jako pianistka: występowała w kraju i za granicą (m.in. II nagroda w konkursie w Barcelonie w 1968). Przewody w zakresie kompozycji: I stopnia (1976) i II stopnia (1985), oba w uczelni macierzystej. W okresie 1975–2004 pracownik PWSM ( Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki). Autorka licznych kompozycji (orkiestrowe, chóralne, kameralne i solowe oraz – od 1982 roku – grafiki muzyczne), skryptu Teatr instrumentalny Bogusława Schäffera (1983).
