SUCHECKI ROMAN, rektor Wyższej Szkoły Muzycznej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ROMAN SUCHECKI''' (11 III 1933 Lipsk, Niemcy – 10 I 2003 Gdańsk), artysta muzyk, wiolonczelista, pedagog. W 1952 roku absolwent Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej w Bydgoszczy, w latach 1952–1956 studiował w PWSM w Gdańsku ( | + | '''ROMAN SUCHECKI''' (11 III 1933 Lipsk, Niemcy – 10 I 2003 Gdańsk), artysta muzyk, wiolonczelista, pedagog. W 1952 roku absolwent Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej w Bydgoszczy, w latach 1952–1956 studiował w PWSM w Gdańsku ([[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Akademia Muzyczna]]; klasa wiolonczeli [[WIŁKOMIRSKI KAZIMIERZ | Kazimierza Wiłkomirskiego]]). Studia uzupełniające odbył w 1960 i 1964 u Mścisława Rostropowicza i Sergiusza Szyryńskiego w Konserwatorium im. P. Czajkowskiego w Moskwie. W roku 1983 profesor tytularny, w 1991 profesor zwyczajny; 1972–1975 prorektor PWSM, 1987–1993 rektor. Pracował też w PWSM w Poznaniu (1964–1974) i w PWSM w Bydgoszczy (1980–2003), m.in. pierwszy rektor tej uczelni (1980–1987). Od 1947 roku muzyk w orkiestrach symfonicznych, 1955–1965 kolejno koncertmistrz wiolonczel w Operze im. S. Moniuszki w Poznaniu, [[PAŃSTWOWA OPERA I FILHARMONIA BAŁTYCKA | Operze i Filharmonii Bałtyckiej]], w Filharmonii Poznańskiej. Jako solista współpracował z większością polskich dyrygentów, koncertował za granicą. Uprawiał muzykę kameralną (Kwartet Polski, Trio SPAM), przede wszystkim w duecie z żoną, pianistką Krystyną, z którą dokonał około 120 prawykonań utworów polskich oraz wykonał po raz pierwszy w Polsce utwory m.in. S. Prokofiewa, B. Brittena, E. Cartera. W okresie 1968–1978 prowadził Gdański Zespół Wiolonczel (nagrania dla TVP, telewizji NRD i RFN). Autor almanachu ''Wiolonczela od A do Z'' (1982). {{author: AZ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 19:52, 24 maj 2014
ROMAN SUCHECKI (11 III 1933 Lipsk, Niemcy – 10 I 2003 Gdańsk), artysta muzyk, wiolonczelista, pedagog. W 1952 roku absolwent Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej w Bydgoszczy, w latach 1952–1956 studiował w PWSM w Gdańsku ( Akademia Muzyczna; klasa wiolonczeli Kazimierza Wiłkomirskiego). Studia uzupełniające odbył w 1960 i 1964 u Mścisława Rostropowicza i Sergiusza Szyryńskiego w Konserwatorium im. P. Czajkowskiego w Moskwie. W roku 1983 profesor tytularny, w 1991 profesor zwyczajny; 1972–1975 prorektor PWSM, 1987–1993 rektor. Pracował też w PWSM w Poznaniu (1964–1974) i w PWSM w Bydgoszczy (1980–2003), m.in. pierwszy rektor tej uczelni (1980–1987). Od 1947 roku muzyk w orkiestrach symfonicznych, 1955–1965 kolejno koncertmistrz wiolonczel w Operze im. S. Moniuszki w Poznaniu, Operze i Filharmonii Bałtyckiej, w Filharmonii Poznańskiej. Jako solista współpracował z większością polskich dyrygentów, koncertował za granicą. Uprawiał muzykę kameralną (Kwartet Polski, Trio SPAM), przede wszystkim w duecie z żoną, pianistką Krystyną, z którą dokonał około 120 prawykonań utworów polskich oraz wykonał po raz pierwszy w Polsce utwory m.in. S. Prokofiewa, B. Brittena, E. Cartera. W okresie 1968–1978 prowadził Gdański Zespół Wiolonczel (nagrania dla TVP, telewizji NRD i RFN). Autor almanachu Wiolonczela od A do Z (1982).
