DUCHACY
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''DUCHACY''', Zakon św. Ducha, założony w roku 1175 przez bł. Gwidona z Montpellier, powołany do pracy w szpitalach i przytułkach dla porzuconych dzieci i ubogich. W Polsce od roku 1220 do 1783 (kasata prowincji), w Kościele powszechnym zaniknął w 1873. Odtąd przetrwała jedynie żeńska gałąź zakonu, | + | '''DUCHACY''', Zakon św. Ducha, założony w roku 1175 przez bł. Gwidona z Montpellier, powołany do pracy w szpitalach i przytułkach dla porzuconych dzieci i ubogich. W Polsce od roku 1220 do 1783 (kasata prowincji), w Kościele powszechnym zaniknął w 1873. Odtąd przetrwała jedynie żeńska gałąź zakonu, [[DUCHACZKI | duchaczki]]. W 1986 roku narodziła się idea odrodzenia zakonu przy [[SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ BRZEMIENNEJ W MATEMBLEWIE | sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej w Matemblewie]]. W 2003 powstało tam kleryckie Towarzystwo Ducha Świętego, w 2009 kanonicznie zatwierdzone przez abp. [[GŁÓDŹ SŁAWOJ LESZEK | Sławoja Leszka Głódzia]] jako nowicjat odnowionego zakonu. Znakiem charakterystycznym duchaków jest krzyż z 2 poziomymi belkami. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 21:49, 10 cze 2014
DUCHACY, Zakon św. Ducha, założony w roku 1175 przez bł. Gwidona z Montpellier, powołany do pracy w szpitalach i przytułkach dla porzuconych dzieci i ubogich. W Polsce od roku 1220 do 1783 (kasata prowincji), w Kościele powszechnym zaniknął w 1873. Odtąd przetrwała jedynie żeńska gałąź zakonu, duchaczki. W 1986 roku narodziła się idea odrodzenia zakonu przy sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej w Matemblewie. W 2003 powstało tam kleryckie Towarzystwo Ducha Świętego, w 2009 kanonicznie zatwierdzone przez abp. Sławoja Leszka Głódzia jako nowicjat odnowionego zakonu. Znakiem charakterystycznym duchaków jest krzyż z 2 poziomymi belkami.
