CAUER EDUARD PAUL, dyrektor Gimnazjum Miejskiego
(Utworzył nową stronę „{{web}} {{author:MrGl}} Category: Encyklopedia Category: Ludzie”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | + | '''EDUARD PAUL CAUER''' (18 VIII 1832 Berlin – 1881 Berlin), dyrektor gdańskiego [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskiego]]. Syn doktora filozofii Ludwiga Cauera (22 III 1792 Drezno – 24 IX 1834 Charlottenburg), pedagoga, założyciela reformatorsko-pedagogicznego Instytutu Cauera w Charlottenburgu (prywatnej szkoły z internatem), oraz Marianny Louisy (1794–1869), córki Izaaka Daniela Itziga, nadwornego architekta i bankiera króla Prus Fryderyka Wielkiego.<br/><br/> | |
| − | + | Uczył się w gimnazjach w Charlottenburgu i w Berlnie. Od 1841 studiował filozofię na uniwersytetach w Berlinie, następnie w Heidelbergu, gdzie w 1846 uzyskał doktorat. Od 1847 pracował jako docent prywatny na berlińskim uniwersytecie. W latach 1863–1868 był dyrektorem gimnazjum w Poczdamie, od 1868 do 1871 gimnazjum w Hamm. We wrześniu 1871 został powołany do Gdańska na stanowisko dyrektora Gimnazjum Miejskiego. Dyrektorem był do września 1876, kiedy objął stanowisko miejskiego radcy szkolnego w Berlinie, na którym pozostał do śmierci.<br/><br/> | |
| − | {{author:MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa miał pięcioro dzieci. Po raz drugi ożenił się w 1869 w Hamm z Wilhelminą Theodorą Marią (1 XI 1841 Freyenstein – 3 VIII 1922 Berlin), córką pastora Alexandra Schelle, wdową po lekarzu Auguście Lautzelu (zm. 1866), pedagogiem, radykalną działaczką na rzecz praw kobiet, patronką ulicy w Berlinie. {{author:MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 16:00, 9 maj 2024
EDUARD PAUL CAUER (18 VIII 1832 Berlin – 1881 Berlin), dyrektor gdańskiego Gimnazjum Miejskiego. Syn doktora filozofii Ludwiga Cauera (22 III 1792 Drezno – 24 IX 1834 Charlottenburg), pedagoga, założyciela reformatorsko-pedagogicznego Instytutu Cauera w Charlottenburgu (prywatnej szkoły z internatem), oraz Marianny Louisy (1794–1869), córki Izaaka Daniela Itziga, nadwornego architekta i bankiera króla Prus Fryderyka Wielkiego.
Uczył się w gimnazjach w Charlottenburgu i w Berlnie. Od 1841 studiował filozofię na uniwersytetach w Berlinie, następnie w Heidelbergu, gdzie w 1846 uzyskał doktorat. Od 1847 pracował jako docent prywatny na berlińskim uniwersytecie. W latach 1863–1868 był dyrektorem gimnazjum w Poczdamie, od 1868 do 1871 gimnazjum w Hamm. We wrześniu 1871 został powołany do Gdańska na stanowisko dyrektora Gimnazjum Miejskiego. Dyrektorem był do września 1876, kiedy objął stanowisko miejskiego radcy szkolnego w Berlinie, na którym pozostał do śmierci.
Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa miał pięcioro dzieci. Po raz drugi ożenił się w 1869 w Hamm z Wilhelminą Theodorą Marią (1 XI 1841 Freyenstein – 3 VIII 1922 Berlin), córką pastora Alexandra Schelle, wdową po lekarzu Auguście Lautzelu (zm. 1866), pedagogiem, radykalną działaczką na rzecz praw kobiet, patronką ulicy w Berlinie.
