DOLINA MARNYCH MOSTÓW
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
+ | [[File: 1_Dolina_Marnych_Mostów.jpg |thumb| Głaz w Dolinie Marnych Mostów]] | ||
+ | '''DOLINA MARNYCH MOSTÓW''' (Faule Bruecke ok. 1600; Faulen Bruecken, Mościsko; Dolina Złych Mostów), położona na zachód od Dworu Oliwskiego ([[DOLINA SCHWABEGO| Dwór Schwabego]]) (ul. Bytowska 4), oficjalnie zaznaczana na mapach jako „Droga Marnych Mostów”. Nazywana zwyczajowo także jako „Dolina Zgniłych Mostów” lub „Dolina Złych Mostów” (w znaczeniu kiepskiej jakości). <br/><br/> | ||
+ | W głównej części tworzy głęboką dolinę i obejmuje polanę otoczoną z dwóch stron lasem sosnowo-bukowym. Następnie zamienia się w drogę leśną, przy której Nadleśnictwo Gdańskie postawiło głaz z nazwą „Droga Marnych Mostów 2007”, która z kolei łączy się z „Gliniastą Drogą”, z zakończeniem w [[OWCZARNIA | Owczarni]]. Przez środek doliny przepływa strumień, który wraz z Potokiem Prochowym łączy się w [[DOLINA POWAGI | Dolinie Powagi]] z [[POTOK OLIWSKI | Potokiem Oliwskim]]. Na początku wieku XVII zmieniono bieg strumienia, aby zwiększyć przepływ wody napędzającej [[MŁYNY NAD POTOKIEM OLIWSKIM I DOPŁYWAMI | Młyn XXI]] (Prochowy). <br/><br/> | ||
+ | Na odcinku Drogi Marnych Mostów, w dolinie meandrującego potoku, występuje łęg jesionowo-olszowy, charakterystyczny dla zabagnionych małych cieków wodnych, które zasiedla olcha czarna z domieszką jesionu wyniosłego, klonu zwyczajnego, grabu, czeremchy i wiązu górskiego. Występuje też duża populacja żab trawnych, moczarowych i ropuch szarych, liczna populacja mrówki rudnicy. Dolina jest popularnym miejscem pikników i wydarzeń sportowych, takich jak biegi przełajowe i rowerowe crossy. Tereny są własnością miasta Gdańska i są użytkowane przez [[MIEJSKI OGRÓD ZOOLOGICZNY WYBRZEŻA | Gdański Ogród Zoologiczny]], pozyskujący w tym miejscu trawę dla zwierząt, co negatywnie wpływa na siedliska małych gryzoni i unikalną roślinność. {{author: HS = Hanna Sheridan}} <br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
+ | <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
+ | |||
+ | Bibliografia: <br/> | ||
+ | Mamuszka Franciszek, ''Oliwa. Dzieje i zabytki'', 1959. | ||
+ | Mamuszka Franciszek, ''Oliwa. Okruchy z dziejów, zabytki'', 1985. | ||
+ | Szukalski Jerzy, O''liwski Potok i jego zlewnia'', „Jantarowe Szlaki”, 1999, nr 2, s. 8–13. | ||
+ | |||
+ | |||
[[Category: Hasła w przygotowaniu]] | [[Category: Hasła w przygotowaniu]] |
Wersja z 12:03, 10 kwi 2024
DOLINA MARNYCH MOSTÓW (Faule Bruecke ok. 1600; Faulen Bruecken, Mościsko; Dolina Złych Mostów), położona na zachód od Dworu Oliwskiego ( Dwór Schwabego) (ul. Bytowska 4), oficjalnie zaznaczana na mapach jako „Droga Marnych Mostów”. Nazywana zwyczajowo także jako „Dolina Zgniłych Mostów” lub „Dolina Złych Mostów” (w znaczeniu kiepskiej jakości).
W głównej części tworzy głęboką dolinę i obejmuje polanę otoczoną z dwóch stron lasem sosnowo-bukowym. Następnie zamienia się w drogę leśną, przy której Nadleśnictwo Gdańskie postawiło głaz z nazwą „Droga Marnych Mostów 2007”, która z kolei łączy się z „Gliniastą Drogą”, z zakończeniem w Owczarni. Przez środek doliny przepływa strumień, który wraz z Potokiem Prochowym łączy się w Dolinie Powagi z Potokiem Oliwskim. Na początku wieku XVII zmieniono bieg strumienia, aby zwiększyć przepływ wody napędzającej Młyn XXI (Prochowy).
Na odcinku Drogi Marnych Mostów, w dolinie meandrującego potoku, występuje łęg jesionowo-olszowy, charakterystyczny dla zabagnionych małych cieków wodnych, które zasiedla olcha czarna z domieszką jesionu wyniosłego, klonu zwyczajnego, grabu, czeremchy i wiązu górskiego. Występuje też duża populacja żab trawnych, moczarowych i ropuch szarych, liczna populacja mrówki rudnicy. Dolina jest popularnym miejscem pikników i wydarzeń sportowych, takich jak biegi przełajowe i rowerowe crossy. Tereny są własnością miasta Gdańska i są użytkowane przez Gdański Ogród Zoologiczny, pozyskujący w tym miejscu trawę dla zwierząt, co negatywnie wpływa na siedliska małych gryzoni i unikalną roślinność.
Bibliografia:
Mamuszka Franciszek, Oliwa. Dzieje i zabytki, 1959.
Mamuszka Franciszek, Oliwa. Okruchy z dziejów, zabytki, 1985.
Szukalski Jerzy, Oliwski Potok i jego zlewnia, „Jantarowe Szlaki”, 1999, nr 2, s. 8–13.