DEKERT FELIKS, prawnik, przewodnik
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Feliks_Dekert_.jpg |thumb| Feliks Dekert]] | [[File: Feliks_Dekert_.jpg |thumb| Feliks Dekert]] | ||
[[File: Kazimiera_Dekert_.jpg |thumb| Kazimiera Dekert]] | [[File: Kazimiera_Dekert_.jpg |thumb| Kazimiera Dekert]] | ||
| + | |||
'''FELIKS LEON DEKERT''' (Deckert) (16 V 1914 Błotnica, powiat Wolsztyn, województwo poznańskie – 2 IV 2006 Gdańsk), pracownik Polskich Kolei Państwowych (PKP) w Gdańsku, przewodnik Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK). Syn Leon Deckerta i Eufrozyny z domu Kamińskiej. <br/><br/> | '''FELIKS LEON DEKERT''' (Deckert) (16 V 1914 Błotnica, powiat Wolsztyn, województwo poznańskie – 2 IV 2006 Gdańsk), pracownik Polskich Kolei Państwowych (PKP) w Gdańsku, przewodnik Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK). Syn Leon Deckerta i Eufrozyny z domu Kamińskiej. <br/><br/> | ||
| Linia 10: | Linia 11: | ||
Należał do Związku Zawodowego Kolejarzy, Ligi Morskiej, Ligi Lotniczej, Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Odznaczony Medalem „10-lecia Polski Ludowej” (1955), odznakami Zasłużony Działacz Turystyki (1969), [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1971), [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za zasługi dla Gdańska”]] (1972), „Przodujący Kolejarz” (1968), Złotą Odznaką PTTK (1966). <br/><br/> | Należał do Związku Zawodowego Kolejarzy, Ligi Morskiej, Ligi Lotniczej, Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Odznaczony Medalem „10-lecia Polski Ludowej” (1955), odznakami Zasłużony Działacz Turystyki (1969), [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1971), [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za zasługi dla Gdańska”]] (1972), „Przodujący Kolejarz” (1968), Złotą Odznaką PTTK (1966). <br/><br/> | ||
Od 16 VI 1945 żonaty był z Kazimierą z domu Ochmann (5 XII 1915 Kołomyja, województwo lwowskie – 17 I 2016 Gdańsk), absolwentką (1950) Wydziału Prawnego Uniwersytetu Poznańskiego, przewodniczką PTTK (od 1961), odznaczoną odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1976) i Srebrną Odznaką PTTK (1973). Ojciec Wiesławy Józefy (ur. 19 III 1946) i Hanny Marii (ur. 3 III 1948), zamężnej Rapiór/Rapior. <br/><br/> | Od 16 VI 1945 żonaty był z Kazimierą z domu Ochmann (5 XII 1915 Kołomyja, województwo lwowskie – 17 I 2016 Gdańsk), absolwentką (1950) Wydziału Prawnego Uniwersytetu Poznańskiego, przewodniczką PTTK (od 1961), odznaczoną odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1976) i Srebrną Odznaką PTTK (1973). Ojciec Wiesławy Józefy (ur. 19 III 1946) i Hanny Marii (ur. 3 III 1948), zamężnej Rapiór/Rapior. <br/><br/> | ||
| − | Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]] w Gdańsku. {{author:SR}}<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]] w Gdańsku. {{author:SR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| Linia 16: | Linia 17: | ||
Karta ewidencyjna Feliksa Dekerta, PKP S.A. Centrala, Departament Zakupów i Administracji, Wydział Archiwum Zakładowego PKP S.A. w Sosnowcu, teczka osobowa przekazana przez Północną DOKP w Gdańsku.<br/> | Karta ewidencyjna Feliksa Dekerta, PKP S.A. Centrala, Departament Zakupów i Administracji, Wydział Archiwum Zakładowego PKP S.A. w Sosnowcu, teczka osobowa przekazana przez Północną DOKP w Gdańsku.<br/> | ||
Kartoteka członka Koła Przewodników Miejskich i Terenowych im. Franciszka Mamuszki, PTTK Oddział Gdański im. dr. Jerzego Szukalskiego w Gdańsku. | Kartoteka członka Koła Przewodników Miejskich i Terenowych im. Franciszka Mamuszki, PTTK Oddział Gdański im. dr. Jerzego Szukalskiego w Gdańsku. | ||
| − | |||
| − | |||
Wersja z 13:51, 30 gru 2023
FELIKS LEON DEKERT (Deckert) (16 V 1914 Błotnica, powiat Wolsztyn, województwo poznańskie – 2 IV 2006 Gdańsk), pracownik Polskich Kolei Państwowych (PKP) w Gdańsku, przewodnik Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK). Syn Leon Deckerta i Eufrozyny z domu Kamińskiej.
Szkołę powszechną ukończył w Błotnicy. W latach 1925–1933 uczęszczał do Państwowego Gimnazjum im. Amosa Komeńskiego w Lesznie. Od 1934 studiował na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego, od 1938 magister prawa, w 1939 uzyskał absolutorium w zakresie studiów ekonomicznych. Od 1 III 1939 pracownik PKP, od 1 III 1939 do 1 VII 1939 zatrudniony był jako praktykant referendarski w Dyrekcji Okręgowych Kolei Państwowych (DOKP) w Wilnie.
Od 18 IX 1933 do 17 IX 1934 i od 22 VII 1935 do 31 VIII 1935 przechodził szkolenia wojskowe na Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy Piechoty w 57 pułku piechoty (pp) w Poznaniu, które ukończył w stopniu sierżanta podchorążego rezerwy, 1 I 1936 otrzymał nominację na podporucznika rezerwy. Od 19 IX 1937 do 14 V 1937 przeszedł szkolenie w rezerwie. 3 VII 1939 otrzymał powołanie do wojska na kurs dowódców plutonu łączności w Centrum Wyszkolenia Łączności w Zegrzu, po zmobilizowaniu 24 VIII 1939 skierowany został do 57 pp w Poznaniu. Podczas kampanii wrześniowej 1939 był dowódcą plutonu łączności w 57 pp. Od 23 IX 1939 w niewoli niemieckiej, od października 1939 do sierpnia 1940 w Oflagu XI A (Osterode am Harz, Niemcy), do 14 XI 1940 w Oflagu II A (Prenzlau Niemcy), do 14 V 1943 w Oflagu II B (Arnswalde, obecnie Choszczno), do 8 II 1945 Oflag II D (Gross-Born, obecnie Borne Sulinowo). W obozie jenieckim ukończył aplikację sądową i zdał w 1944 egzamin sędziowski.
Od 4 VII 1945 pracownik DOKP w Bydgoszczy, następnie w Gdańsku. Zatrudniony był w Biurze Prawnym na stanowiskach referendarza Kolei Państwowych (1945–1952), prawnika (sierpień 1952 – listopad 1952), radcy prawnego (1952–1954), inspektora II stopnia służby administracyjnej (1954–1957), starszego radcy prawnego (1957–1974). Od 1974 na emeryturze.
Od 1952 członek PTTK, w tym samym roku absolwent kursu przewodnickiego. Członek Koła Przewodników Miejskich i Terenowych PTTK im. Franciszka Mamuszki w Gdańsku. Posiadał uprawnienia przewodnika trójmiejskiego, terenowego po województwie gdańskim, Muzeum Stutthof, Muzeum Zamkowym w Malborku, Wzgórzu Katedralnym we Fromborku. W latach 1952–1975 był wykładowcą i egzaminatorem na kursach przewodnickich PTTK, w 1961–1969 pełnił funkcję przewodniczącego podkomisji dla egzaminów przewodnickich przy Zarządzie Oddziału PTTK w Gdańsku. Od 1961 do 1976 był członkiem Komisji Kwalifikacyjnej i Egzaminacyjnej przy Wojewódzkim Komitecie Kultury Fizycznej i Turystyki (WKKFiT) w Gdańsku. M.in. wspólnie ze Stanisławem Podgórczykiem autor planu z opisem zabytków Gdańsk – Nowy Port – Wrzeszcz – Oliwa – Sopot – Orłowo – Mały Kack (1954).
Należał do Związku Zawodowego Kolejarzy, Ligi Morskiej, Ligi Lotniczej, Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Odznaczony Medalem „10-lecia Polski Ludowej” (1955), odznakami Zasłużony Działacz Turystyki (1969), „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1971), „Za zasługi dla Gdańska” (1972), „Przodujący Kolejarz” (1968), Złotą Odznaką PTTK (1966).
Od 16 VI 1945 żonaty był z Kazimierą z domu Ochmann (5 XII 1915 Kołomyja, województwo lwowskie – 17 I 2016 Gdańsk), absolwentką (1950) Wydziału Prawnego Uniwersytetu Poznańskiego, przewodniczką PTTK (od 1961), odznaczoną odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1976) i Srebrną Odznaką PTTK (1973). Ojciec Wiesławy Józefy (ur. 19 III 1946) i Hanny Marii (ur. 3 III 1948), zamężnej Rapiór/Rapior.
Pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.
Bibliografia:
Karta ewidencyjna Feliksa Dekerta, PKP S.A. Centrala, Departament Zakupów i Administracji, Wydział Archiwum Zakładowego PKP S.A. w Sosnowcu, teczka osobowa przekazana przez Północną DOKP w Gdańsku.
Kartoteka członka Koła Przewodników Miejskich i Terenowych im. Franciszka Mamuszki, PTTK Oddział Gdański im. dr. Jerzego Szukalskiego w Gdańsku.
