KRUSZYŃSKA SABINA, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File: Sabina_Kruszyńska.JPG |thumb| Sabina Kruszyńska]] | ||
| − | + | '''SABINA BARBARA KRUSZYŃSKA''' (ur. 22 IX 1955 Karlino), filozofka, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Córka Kazimierza Zaprzaluka (1923–1978) i Marianny z domu Danielewicz (1 VII 1932 – 21 VI 2005 Gdańsk), siostra Ireny (ur. 1954) zamężnej Ostry.<br/><br/> | |
| − | '''SABINA BARBARA KRUSZYŃSKA''' (ur. 22 IX 1955 Karlino), filozofka, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG | + | |
Uczęszczała do Szkoły Podstawowej im. Leonida Teligi w Mielnie. W 1974 absolwentka I Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Dubois w Koszalinie. W 1978 ukończyła Wydział Matematyczno-Fizyczny UG (praca magisterska: ''Definicja funktorów pochodnych w kategoriach abelowych'', promotor doc. dr hab. Lech Górniewicz). Od marca 1982 asystentka w Zakładzie Filozofii Nauki w Instytucie Filozofii i Socjologii Wydziału Humanistycznego UG. Od 1988, na podstawie rozprawy ''Próby konstruowania systemowego obrazu kultury we współczesnym strukturalizmie'', promotor doc. Ireneusz Kustrzeba), doktor nauk humanistycznych filozofii i socjologii. Od 1 V 1989 adiunkt, od 28 I 2002 doktor habilitowany na podstawie dorobku naukowego i rozprawy ''Benjamin Constant filozof religii. Religia–moralność–wolność'' (przewód w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie).<br/><br/> | Uczęszczała do Szkoły Podstawowej im. Leonida Teligi w Mielnie. W 1974 absolwentka I Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Dubois w Koszalinie. W 1978 ukończyła Wydział Matematyczno-Fizyczny UG (praca magisterska: ''Definicja funktorów pochodnych w kategoriach abelowych'', promotor doc. dr hab. Lech Górniewicz). Od marca 1982 asystentka w Zakładzie Filozofii Nauki w Instytucie Filozofii i Socjologii Wydziału Humanistycznego UG. Od 1988, na podstawie rozprawy ''Próby konstruowania systemowego obrazu kultury we współczesnym strukturalizmie'', promotor doc. Ireneusz Kustrzeba), doktor nauk humanistycznych filozofii i socjologii. Od 1 V 1989 adiunkt, od 28 I 2002 doktor habilitowany na podstawie dorobku naukowego i rozprawy ''Benjamin Constant filozof religii. Religia–moralność–wolność'' (przewód w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie).<br/><br/> | ||
| − | Od grudnia 2002 profesor nadzwyczajna UG, od 2013 profesor | + | Od grudnia 2002 profesor nadzwyczajna UG, od 2013 profesor zwyczajna nauk humanistycznych. W latach 2002–2005 wicedyrektorka ds. filozofii w Instytucie Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa (IFSiD) Wydziału Nauk Społecznych (WNS) UG. Od 2005 do 2008 wicedyrektorka ds. naukowych w IFSiD WNS UG. Od 1 II 2005 do 1 X 2015 kierowniczka Zakładu Historii Filozofii Nowożytnej IFSiD WNS UG. W latach 2012–2016 dyrektorka IFSiD WNS UG. Od 2008 do 2016 członkini Senatu UG. <br/><br/> |
| − | Badaczka historii filozofii nowożytnej, filozofii francuskiej, filozofii religii, strukturalizmu, poststrukturalizmu, relacji między filozofią a naukami społecznymi. Kierowała projektami badawczymi dotyczącymi nowożytnej filozofii francuskiej, organizowała seminaria i konferencje naukowe, uczestniczka konferencji naukowych w kraju i za granicą. Autorka m.in tłumaczenia prac Benjamina Constanta ''O religii'' (2007); monografii ''Zrozumieć niewiarę. Filozoficzne wyznania niewiary w nowożytnej myśli francuskiej'' (2011); ''Kulturalny barbarzyńca. Fenomenologia radykalna Michela Henry'ego jako filozofia sztuki życia'' (2018), ''Humanizm – stracona idea'' (2021). Współautorka i redaktorka: ''Filozofia–Nauka –Kultura'' (1993); ''Kobieta–Płeć–Feminizm'' (1997; wraz z Zofią Gorczyńską i Ireną Zakidalską); ''Dialog. Idea i doświadczenie'' (2011; wraz z Iwoną Krupecką i Krystyną Bembennek). Autorka rozdziałów w monografiach, artykułów | + | Badaczka historii filozofii nowożytnej, filozofii francuskiej, filozofii religii, strukturalizmu, poststrukturalizmu, relacji między filozofią a naukami społecznymi. Kierowała projektami badawczymi dotyczącymi nowożytnej filozofii francuskiej, organizowała seminaria i konferencje naukowe, uczestniczka konferencji naukowych w kraju i za granicą. Autorka m.in tłumaczenia prac Benjamina Constanta ''O religii'' (2007); monografii ''Zrozumieć niewiarę. Filozoficzne wyznania niewiary w nowożytnej myśli francuskiej'' (2011); ''Kulturalny barbarzyńca. Fenomenologia radykalna Michela Henry'ego jako filozofia sztuki życia'' (2018), ''Humanizm – stracona idea'' (2021). Współautorka i redaktorka: ''Filozofia–Nauka –Kultura'' (1993); ''Kobieta–Płeć–Feminizm'' (1997; wraz z Zofią Gorczyńską i Ireną Zakidalską); ''Dialog. Idea i doświadczenie'' (2011; wraz z Iwoną Krupecką i Krystyną Bembennek). Autorka rozdziałów w monografiach, artykułów. <br/><br/> |
Członkini Polskiego Towarzystwa Filozoficznego Oddział Gdański, Pomorskiego Towarzystwa Teologiczno-Filozoficznego, Association Benjamin Constant w Lozannie, Polskiego Towarzystwa Badań nad Wiekiem Osiemnastym (będącego członkiem International Society for Eighteenth-Century Studies/ Société Internationale d’étude du dix-hutième siècle) w Warszawie, stowarzyszenia Gdańskie Towarzystwo Schopenhauerowskie. <br/><br/> | Członkini Polskiego Towarzystwa Filozoficznego Oddział Gdański, Pomorskiego Towarzystwa Teologiczno-Filozoficznego, Association Benjamin Constant w Lozannie, Polskiego Towarzystwa Badań nad Wiekiem Osiemnastym (będącego członkiem International Society for Eighteenth-Century Studies/ Société Internationale d’étude du dix-hutième siècle) w Warszawie, stowarzyszenia Gdańskie Towarzystwo Schopenhauerowskie. <br/><br/> | ||
Odznaczona Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2010), złotym medalem „Za Długoletnią Służbę“ (2013), medalem „30-lecia Ruchu Młodej Polski“ (2010), medalem „50-lecia UG" (2020). Od 1983 żona [[KRUSZYŃSKI KRZYSZTOF, przewodnik | Krzysztofa Kruszyńskiego]]. {{author:SR}} | Odznaczona Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2010), złotym medalem „Za Długoletnią Służbę“ (2013), medalem „30-lecia Ruchu Młodej Polski“ (2010), medalem „50-lecia UG" (2020). Od 1983 żona [[KRUSZYŃSKI KRZYSZTOF, przewodnik | Krzysztofa Kruszyńskiego]]. {{author:SR}} | ||
Wersja z 13:50, 22 paź 2023
SABINA BARBARA KRUSZYŃSKA (ur. 22 IX 1955 Karlino), filozofka, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Córka Kazimierza Zaprzaluka (1923–1978) i Marianny z domu Danielewicz (1 VII 1932 – 21 VI 2005 Gdańsk), siostra Ireny (ur. 1954) zamężnej Ostry.
Uczęszczała do Szkoły Podstawowej im. Leonida Teligi w Mielnie. W 1974 absolwentka I Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Dubois w Koszalinie. W 1978 ukończyła Wydział Matematyczno-Fizyczny UG (praca magisterska: Definicja funktorów pochodnych w kategoriach abelowych, promotor doc. dr hab. Lech Górniewicz). Od marca 1982 asystentka w Zakładzie Filozofii Nauki w Instytucie Filozofii i Socjologii Wydziału Humanistycznego UG. Od 1988, na podstawie rozprawy Próby konstruowania systemowego obrazu kultury we współczesnym strukturalizmie, promotor doc. Ireneusz Kustrzeba), doktor nauk humanistycznych filozofii i socjologii. Od 1 V 1989 adiunkt, od 28 I 2002 doktor habilitowany na podstawie dorobku naukowego i rozprawy Benjamin Constant filozof religii. Religia–moralność–wolność (przewód w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie).
Od grudnia 2002 profesor nadzwyczajna UG, od 2013 profesor zwyczajna nauk humanistycznych. W latach 2002–2005 wicedyrektorka ds. filozofii w Instytucie Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa (IFSiD) Wydziału Nauk Społecznych (WNS) UG. Od 2005 do 2008 wicedyrektorka ds. naukowych w IFSiD WNS UG. Od 1 II 2005 do 1 X 2015 kierowniczka Zakładu Historii Filozofii Nowożytnej IFSiD WNS UG. W latach 2012–2016 dyrektorka IFSiD WNS UG. Od 2008 do 2016 członkini Senatu UG.
Badaczka historii filozofii nowożytnej, filozofii francuskiej, filozofii religii, strukturalizmu, poststrukturalizmu, relacji między filozofią a naukami społecznymi. Kierowała projektami badawczymi dotyczącymi nowożytnej filozofii francuskiej, organizowała seminaria i konferencje naukowe, uczestniczka konferencji naukowych w kraju i za granicą. Autorka m.in tłumaczenia prac Benjamina Constanta O religii (2007); monografii Zrozumieć niewiarę. Filozoficzne wyznania niewiary w nowożytnej myśli francuskiej (2011); Kulturalny barbarzyńca. Fenomenologia radykalna Michela Henry'ego jako filozofia sztuki życia (2018), Humanizm – stracona idea (2021). Współautorka i redaktorka: Filozofia–Nauka –Kultura (1993); Kobieta–Płeć–Feminizm (1997; wraz z Zofią Gorczyńską i Ireną Zakidalską); Dialog. Idea i doświadczenie (2011; wraz z Iwoną Krupecką i Krystyną Bembennek). Autorka rozdziałów w monografiach, artykułów.
Członkini Polskiego Towarzystwa Filozoficznego Oddział Gdański, Pomorskiego Towarzystwa Teologiczno-Filozoficznego, Association Benjamin Constant w Lozannie, Polskiego Towarzystwa Badań nad Wiekiem Osiemnastym (będącego członkiem International Society for Eighteenth-Century Studies/ Société Internationale d’étude du dix-hutième siècle) w Warszawie, stowarzyszenia Gdańskie Towarzystwo Schopenhauerowskie.
Odznaczona Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2010), złotym medalem „Za Długoletnią Służbę“ (2013), medalem „30-lecia Ruchu Młodej Polski“ (2010), medalem „50-lecia UG" (2020). Od 1983 żona Krzysztofa Kruszyńskiego.
