HECKER CHRISTOPH, złotnik
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File: Johann_Carl__Hecker.jpg |thumb| Johann Carl Hecker (syn), czarka, srebro]] | [[File: Johann_Carl__Hecker.jpg |thumb| Johann Carl Hecker (syn), czarka, srebro]] | ||
| − | '''CHRISTOPH HECKER''' (1708 Ziegenhöffschen (Tiegenhoffchen) | + | '''CHRISTOPH HECKER''' (1708 Ziegenhöffschen (Tiegenhoffchen) Żuławy Malborskie (powiat Nowy Dwór Gdański) – 9 X 1784 Gdańsk), złotnik, srebrnik (Silberarbeiter; wytwórca wyrobów ze srebra, osobne rzemiosło, którego przedstawiciele wchodzili w skład cechu złotników; od 1736 starszymi i podstarszymi cechu wybierano na przemian złotników i srebrników). Jeden z co najmniej czwórki, ochrzczonych w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) dzieci Christopha (pochowany 14 V 1756 tamże w grobie nr 16, w wieku 86 lat) i poślubionej w 1696 Anny. <br/><br/> |
| − | Nauki pobierał w warsztacie [[HOLL HIERONYMUS II, złotnik | Hieronymusa Holla II]]. Od połowy 1747 zatrudniony jako czeladnik w pracowni [[SCHLAUBITZ JOHANN GOTTFRIED, złotnik | Johanna Gottfrieda Schlaubitza]], u którego także wykonał w 1751 pracę mistrzowską. 28 I 1752 | + | Nauki pobierał w warsztacie [[HOLL HIERONYMUS II, złotnik | Hieronymusa Holla II]]. Od połowy 1747 zatrudniony jako czeladnik w pracowni [[SCHLAUBITZ JOHANN GOTTFRIED, złotnik | Johanna Gottfrieda Schlaubitza]], u którego także wykonał w 1751 pracę mistrzowską. 28 I 1752 za 200 florenów nabył [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Funkcję starszego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników pełnił w latach 1773 i 1777. <br/><br/> |
| − | Jeden z ostatnich (wraz m.in. z pochodzącym ze szwedzkiej Karlskrony Conradem Danielem Lundgrenem, | + | Jeden z ostatnich (wraz m.in. z pochodzącym ze szwedzkiej Karlskrony Conradem Danielem Lundgrenem, [[SPONHOLTZ FRIEDRICH WILHELM, złotnik | Friedrichem Wilhelmem Sponholtzem]] i Johannem Christophem Wonneckerem (synem [[WONNECKER CHRISTOPH, złotnik | Christopha Wonneckera]])) tworzących w stylu rokoko i przechodzących na styl empire. Używał znaku warsztatowego z pełnym nazwiskiem: HE/CKER, a jako probierz cechowy – znaku z inicjałem H w polu o skomplikowanym obrysie. Zachowały się pojedyncze przykłady zastawy stołowej jego autorstwa – talerz (Zamek Królewski na Wawelu) – oraz kilka sreber sakralnych: kielich i cyborium ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]] w Gdańsku, Zieluń), monstrancje (Płock, Zaręby Kościelne, Żuromin), taca z ampułkami (dawniej Lubieszewo) i para świeczników (Łęgowo). <br/><br/> |
Oprócz syna tytuły mistrzowskie uzyskali jego uczniowie: Johann Jacob Plehn, zapisany na naukę w 1761, Nathanael Gottlieb Blanckenheim (1777) oraz Johann Lorentz Bettchen (1778). Nie ukończyli u niego nauki Benjamin Hoppe, zapisany w 1767 i Johann Gottlieb Sckusa (1773). Jako czeladnik pracował u niego od 1761 Nathanael Friedrich Walther.<br/><br/> | Oprócz syna tytuły mistrzowskie uzyskali jego uczniowie: Johann Jacob Plehn, zapisany na naukę w 1761, Nathanael Gottlieb Blanckenheim (1777) oraz Johann Lorentz Bettchen (1778). Nie ukończyli u niego nauki Benjamin Hoppe, zapisany w 1767 i Johann Gottlieb Sckusa (1773). Jako czeladnik pracował u niego od 1761 Nathanael Friedrich Walther.<br/><br/> | ||
| − | Dwukrotnie żonaty: po raz pierwszy, prawdopodobnie bezdzietnie, w 1735 (imię żony nieznane), po raz drugi z poślubioną 17 IV 1760 w kościele NMP Adelgundą Constantiną (22 V 1729 – 10 V 1813), córką Johanna Barthela Heyse (Heise). Ojciec czwórki, ochrzczonych w kościele NMP, dzieci: trzech córek zmarłych w dzieciństwie oraz syna Johanna Carla (chrzest 5 III 1761 - 9 VI 1814). Pochowany 15 X 1784 w wieku 76 lat w kaplicy złotników Świętego Krzyża w kościele NMP w Gdańsku. Po jego śmierci wdowa prowadziła warsztat jeszcze w 1787. Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Dwukrotnie żonaty: po raz pierwszy, prawdopodobnie bezdzietnie, w 1735 (imię żony nieznane), po raz drugi z poślubioną 17 IV 1760 w kościele NMP Adelgundą Constantiną (22 V 1729 – 10 V 1813), córką Johanna Barthela Heyse (Heise). Ojciec czwórki, ochrzczonych w kościele NMP, dzieci: trzech córek zmarłych w dzieciństwie oraz syna Johanna Carla (chrzest 5 III 1761 - 9 VI 1814). Pochowany 15 X 1784 w wieku 76 lat w kaplicy złotników Świętego Krzyża w kościele NMP w Gdańsku. Po jego śmierci wdowa prowadziła warsztat jeszcze w 1787. Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | |||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. III, s. 64.<br/> | ||
| + | Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. X, 43, 45, 46, 81, 83, 85, 86, 87, 93, 94. <br/> | ||
| + | Kriegseisen Jacek, ''O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816'', w: ''...łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816'', Gdańsk 2007, s. 169.<br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 379, 394. | ||
Wersja z 14:39, 22 wrz 2023
CHRISTOPH HECKER (1708 Ziegenhöffschen (Tiegenhoffchen) Żuławy Malborskie (powiat Nowy Dwór Gdański) – 9 X 1784 Gdańsk), złotnik, srebrnik (Silberarbeiter; wytwórca wyrobów ze srebra, osobne rzemiosło, którego przedstawiciele wchodzili w skład cechu złotników; od 1736 starszymi i podstarszymi cechu wybierano na przemian złotników i srebrników). Jeden z co najmniej czwórki, ochrzczonych w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) dzieci Christopha (pochowany 14 V 1756 tamże w grobie nr 16, w wieku 86 lat) i poślubionej w 1696 Anny.
Nauki pobierał w warsztacie Hieronymusa Holla II. Od połowy 1747 zatrudniony jako czeladnik w pracowni Johanna Gottfrieda Schlaubitza, u którego także wykonał w 1751 pracę mistrzowską. 28 I 1752 za 200 florenów nabył obywatelstwo Gdańska. Funkcję starszego cechu złotników pełnił w latach 1773 i 1777.
Jeden z ostatnich (wraz m.in. z pochodzącym ze szwedzkiej Karlskrony Conradem Danielem Lundgrenem, Friedrichem Wilhelmem Sponholtzem i Johannem Christophem Wonneckerem (synem Christopha Wonneckera)) tworzących w stylu rokoko i przechodzących na styl empire. Używał znaku warsztatowego z pełnym nazwiskiem: HE/CKER, a jako probierz cechowy – znaku z inicjałem H w polu o skomplikowanym obrysie. Zachowały się pojedyncze przykłady zastawy stołowej jego autorstwa – talerz (Zamek Królewski na Wawelu) – oraz kilka sreber sakralnych: kielich i cyborium ( Muzeum Narodowe w Gdańsku, Zieluń), monstrancje (Płock, Zaręby Kościelne, Żuromin), taca z ampułkami (dawniej Lubieszewo) i para świeczników (Łęgowo).
Oprócz syna tytuły mistrzowskie uzyskali jego uczniowie: Johann Jacob Plehn, zapisany na naukę w 1761, Nathanael Gottlieb Blanckenheim (1777) oraz Johann Lorentz Bettchen (1778). Nie ukończyli u niego nauki Benjamin Hoppe, zapisany w 1767 i Johann Gottlieb Sckusa (1773). Jako czeladnik pracował u niego od 1761 Nathanael Friedrich Walther.
Dwukrotnie żonaty: po raz pierwszy, prawdopodobnie bezdzietnie, w 1735 (imię żony nieznane), po raz drugi z poślubioną 17 IV 1760 w kościele NMP Adelgundą Constantiną (22 V 1729 – 10 V 1813), córką Johanna Barthela Heyse (Heise). Ojciec czwórki, ochrzczonych w kościele NMP, dzieci: trzech córek zmarłych w dzieciństwie oraz syna Johanna Carla (chrzest 5 III 1761 - 9 VI 1814). Pochowany 15 X 1784 w wieku 76 lat w kaplicy złotników Świętego Krzyża w kościele NMP w Gdańsku. Po jego śmierci wdowa prowadziła warsztat jeszcze w 1787. Zob. też złotnictwo.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. III, s. 64.
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. X, 43, 45, 46, 81, 83, 85, 86, 87, 93, 94.
Kriegseisen Jacek, O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816, w: ...łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816, Gdańsk 2007, s. 169.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 379, 394.
