WENDT GOTTFRIED, złotnik
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''GOTTFRIED WENDT''' (Went; 15 VII 1683 Gdańsk – 22 I 1740 Gdańsk), złotnik. Syn Georga Wendta. Uczył się w warsztacie [[PICHGEL MATHIAS II, złotnik| Mathiasa Pichgela]], od 1712 był u niego czeladnikiem. Pracę mistrzowską wykonał w 1715 u [[SCHLAUBITZ NATHANIEL, złotnik| Nathanaela Schlaubitza]]. 24 IX | + | '''GOTTFRIED WENDT''' (Went; 15 VII 1683 Gdańsk – 22 I 1740 Gdańsk), złotnik. Syn Georga Wendta. Uczył się w warsztacie [[PICHGEL MATHIAS II, złotnik| Mathiasa Pichgela]], od 1712 był u niego czeladnikiem. Pracę mistrzowską wykonał w 1715 u [[SCHLAUBITZ NATHANIEL, złotnik| Nathanaela Schlaubitza]]. 24 IX 1715 uzyskał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE |obywatelstwo Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kinder (dziecko gdańskich obywateli). Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego [[CECHY, XIV–XVIII wiek| cechu]] złotników pełnił w 1738, starszego cechu – od 1739. Był patronem [[JÖDE JOHANN GOTTLIEB, złotnik | Johanna Gottlieba Jödego]], który w 1739 przygotował u niego pracę mistrzowską. Naukę rzemiosła w jego warsztacie ukończyli: zapisany w 1721 Johann Adam Schmidt oraz Valentin Gantzek (1733). Zapisany w 1721 Johann Gotthart Bott przerwał naukę i wykształcił się u swojego ojca w Preetz (Szlezwik-Holsztyn). Nie ukończyli nauki także Johann Gottlieb Weber, zapisany w 1725 oraz Georg Weiß (1737).<br/><br/> |
Używał znaku warsztatowego z monogramem GW w polu o formie serca. Jako probierz cechowy posługiwał się znakiem z inicjałem W w polu zbliżonym do prostokąta. Autor dwóch kufli monetowych (zbiory prywatne) oraz pojedynczych sreber sakralnych: kielicha mszalnego (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY| kościół św. Brygidy]] w Gdańsku) i krzyża relikwiarzowego (Leśno).<br/><br/> | Używał znaku warsztatowego z monogramem GW w polu o formie serca. Jako probierz cechowy posługiwał się znakiem z inicjałem W w polu zbliżonym do prostokąta. Autor dwóch kufli monetowych (zbiory prywatne) oraz pojedynczych sreber sakralnych: kielicha mszalnego (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY| kościół św. Brygidy]] w Gdańsku) i krzyża relikwiarzowego (Leśno).<br/><br/> | ||
Został pochowany w kaplicy Złotników w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY| kościele Najświętszej Marii Panny]] w Gdańsku. Zob. też [[ZŁOTNICTWO| złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Został pochowany w kaplicy Złotników w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY| kościele Najświętszej Marii Panny]] w Gdańsku. Zob. też [[ZŁOTNICTWO| złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Wersja z 15:49, 13 wrz 2023
GOTTFRIED WENDT (Went; 15 VII 1683 Gdańsk – 22 I 1740 Gdańsk), złotnik. Syn Georga Wendta. Uczył się w warsztacie Mathiasa Pichgela, od 1712 był u niego czeladnikiem. Pracę mistrzowską wykonał w 1715 u Nathanaela Schlaubitza. 24 IX 1715 uzyskał obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kinder (dziecko gdańskich obywateli). Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego cechu złotników pełnił w 1738, starszego cechu – od 1739. Był patronem Johanna Gottlieba Jödego, który w 1739 przygotował u niego pracę mistrzowską. Naukę rzemiosła w jego warsztacie ukończyli: zapisany w 1721 Johann Adam Schmidt oraz Valentin Gantzek (1733). Zapisany w 1721 Johann Gotthart Bott przerwał naukę i wykształcił się u swojego ojca w Preetz (Szlezwik-Holsztyn). Nie ukończyli nauki także Johann Gottlieb Weber, zapisany w 1725 oraz Georg Weiß (1737).
Używał znaku warsztatowego z monogramem GW w polu o formie serca. Jako probierz cechowy posługiwał się znakiem z inicjałem W w polu zbliżonym do prostokąta. Autor dwóch kufli monetowych (zbiory prywatne) oraz pojedynczych sreber sakralnych: kielicha mszalnego (dawniej kościół św. Brygidy w Gdańsku) i krzyża relikwiarzowego (Leśno).
Został pochowany w kaplicy Złotników w kościele Najświętszej Marii Panny w Gdańsku. Zob. też złotnictwo.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. IV, s. 48.
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, t. II: Westpreussen, Leipzig 1908, s. 75, nr 435.
Frąckowska Anna, Srebrne kufle gdańskie XVII i XVIII wieku. Typologia, stylistyka, ikonografia, Warszawa 2013, s. 406.
Gradowski Michał, Kasprzak-Miler Agnieszka, Złotnicy na ziemiach północnej Polski, cz. 1: Województwo pomorskie, kujawsko-pomorskie i warmińsko-mazurskie, Warszawa 2002, nr G 536.
Kriegseisen Jacek, O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816, w: ...łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816, Gdańsk 2007, s. 194.
Rosenberg Marc, Der Goldschmiede Markzeichen, Frankfurt am Main 1923, t. 2, s. 14, nr 1594, 1595.
