FABER WALTHER, dyrektor szkoły św. Jana
| Linia 5: | Linia 5: | ||
W czasie I wojny światowej na froncie zachodnim, przeniesiony do szkolnictwa, nauczyciel w Trierze. Od 1 X 1919 profesor gimnazjum realnego św. Jana, uczył łaciny, greki i historii. W 1933 awansowany na starszego nauczyciela mianowanego, od 1 V 1936 do marca 1945 jego dyrektor, zastępując na tym stanowisku [[JENTZSCH WILLI, pedagog, dyrektor | Willi Jentzscha]] (dziadka Angeli Merkel). W sierpniu 1945 wysiedlony z rodziną do Helmstedt (Dolna Saksonia), gdzie mieszkał do śmierci. Przyczynił się do utworzenia w Lubece stowarzyszenia absolwentów gdańskiego gimnazjum – „Danziger Johanniter - Lübeck e.V.”<br/><br/> | W czasie I wojny światowej na froncie zachodnim, przeniesiony do szkolnictwa, nauczyciel w Trierze. Od 1 X 1919 profesor gimnazjum realnego św. Jana, uczył łaciny, greki i historii. W 1933 awansowany na starszego nauczyciela mianowanego, od 1 V 1936 do marca 1945 jego dyrektor, zastępując na tym stanowisku [[JENTZSCH WILLI, pedagog, dyrektor | Willi Jentzscha]] (dziadka Angeli Merkel). W sierpniu 1945 wysiedlony z rodziną do Helmstedt (Dolna Saksonia), gdzie mieszkał do śmierci. Przyczynił się do utworzenia w Lubece stowarzyszenia absolwentów gdańskiego gimnazjum – „Danziger Johanniter - Lübeck e.V.”<br/><br/> | ||
Autor prac o dziejach szkoły św. Jana: ''Die Johannisschule in Danzig vom Mittelalter bis zum Jahre 1824'' (''Szkoła św. Jana od średniowiecza do roku 1824'', Danzig 1925) i ''Von der Johannesschule in Danzig bis zum Realgymnasium zu St. Johann in Danzig. Ein Beitrag ostdeutscher Gymnasial- und Familiengeschichte'' (''Od szkoły św. Jana do gimnazjum św. Jana w Gdańsku. Przyczynek do historii gimnazjów i rodzin wschodnioniemieckich'', Lübeck, 1978). W rozprawie ''Die polnische Sprache im Danziger Schul- und Kirchenwesen von der Reformation bis zum Weltkrieg'' (''Język polaki w gdańskim życiu szkolnym i kościelnym od reformacji do wojny światowej'', 1930) wykazywał niewielki zasięg języka polskiego w gdańskich szkołach, pisał popularne rozprawki o dziejach Gdańska, między innymi ''Johann Raue; Quellenstudien über den Comeniuskreis und das Danziger Geistesleben im Zeitalter des Barock'' (''Johann Raue; Studia źródłowe nad środowiskiem Comeniusa i życiem duchowym gdańszczan w okresie baroku'', Giessen, 1928), ''Das Rathaus als Schauplatz Danziger Geschichte'' (''Ratusz jako teatr gdańskiej historii'', Danzig, 1937). <br/><br/> | Autor prac o dziejach szkoły św. Jana: ''Die Johannisschule in Danzig vom Mittelalter bis zum Jahre 1824'' (''Szkoła św. Jana od średniowiecza do roku 1824'', Danzig 1925) i ''Von der Johannesschule in Danzig bis zum Realgymnasium zu St. Johann in Danzig. Ein Beitrag ostdeutscher Gymnasial- und Familiengeschichte'' (''Od szkoły św. Jana do gimnazjum św. Jana w Gdańsku. Przyczynek do historii gimnazjów i rodzin wschodnioniemieckich'', Lübeck, 1978). W rozprawie ''Die polnische Sprache im Danziger Schul- und Kirchenwesen von der Reformation bis zum Weltkrieg'' (''Język polaki w gdańskim życiu szkolnym i kościelnym od reformacji do wojny światowej'', 1930) wykazywał niewielki zasięg języka polskiego w gdańskich szkołach, pisał popularne rozprawki o dziejach Gdańska, między innymi ''Johann Raue; Quellenstudien über den Comeniuskreis und das Danziger Geistesleben im Zeitalter des Barock'' (''Johann Raue; Studia źródłowe nad środowiskiem Comeniusa i życiem duchowym gdańszczan w okresie baroku'', Giessen, 1928), ''Das Rathaus als Schauplatz Danziger Geschichte'' (''Ratusz jako teatr gdańskiej historii'', Danzig, 1937). <br/><br/> | ||
| − | Mąż [[FABER ELSA, pisarka | Elsy Faber]], ojciec Liselotte, Brigitte i Ruth. Pochowany na cmentarzu w Helmstedt. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Mąż [[FABER ELSA, pisarka | Elsy Faber]], ojciec Liselotte, Brigitte i Ruth. Pochowany na cmentarzu w Helmstedt. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | „Unser Danzig“, 1961, nr 7 s. 18. | ||
Wersja z 14:08, 29 cze 2024
WALTHER FABER (15 IX 1884 Mühlhausen, Alzacja – 16 III 1981 Helmstedt, Dolna Saksonia, Niemcy), doktor historii, dyrektor gimnazjum św. Jana. Brat Kurta (6 XII 1883 Mülhausen – zima 1929 nad Wielkim Jeziorem Niewolniczym, Kanada), dziennikarza, pisarza i podróżnika.
W czasie I wojny światowej na froncie zachodnim, przeniesiony do szkolnictwa, nauczyciel w Trierze. Od 1 X 1919 profesor gimnazjum realnego św. Jana, uczył łaciny, greki i historii. W 1933 awansowany na starszego nauczyciela mianowanego, od 1 V 1936 do marca 1945 jego dyrektor, zastępując na tym stanowisku Willi Jentzscha (dziadka Angeli Merkel). W sierpniu 1945 wysiedlony z rodziną do Helmstedt (Dolna Saksonia), gdzie mieszkał do śmierci. Przyczynił się do utworzenia w Lubece stowarzyszenia absolwentów gdańskiego gimnazjum – „Danziger Johanniter - Lübeck e.V.”
Autor prac o dziejach szkoły św. Jana: Die Johannisschule in Danzig vom Mittelalter bis zum Jahre 1824 (Szkoła św. Jana od średniowiecza do roku 1824, Danzig 1925) i Von der Johannesschule in Danzig bis zum Realgymnasium zu St. Johann in Danzig. Ein Beitrag ostdeutscher Gymnasial- und Familiengeschichte (Od szkoły św. Jana do gimnazjum św. Jana w Gdańsku. Przyczynek do historii gimnazjów i rodzin wschodnioniemieckich, Lübeck, 1978). W rozprawie Die polnische Sprache im Danziger Schul- und Kirchenwesen von der Reformation bis zum Weltkrieg (Język polaki w gdańskim życiu szkolnym i kościelnym od reformacji do wojny światowej, 1930) wykazywał niewielki zasięg języka polskiego w gdańskich szkołach, pisał popularne rozprawki o dziejach Gdańska, między innymi Johann Raue; Quellenstudien über den Comeniuskreis und das Danziger Geistesleben im Zeitalter des Barock (Johann Raue; Studia źródłowe nad środowiskiem Comeniusa i życiem duchowym gdańszczan w okresie baroku, Giessen, 1928), Das Rathaus als Schauplatz Danziger Geschichte (Ratusz jako teatr gdańskiej historii, Danzig, 1937).
Mąż Elsy Faber, ojciec Liselotte, Brigitte i Ruth. Pochowany na cmentarzu w Helmstedt.
Bibliografia:
„Unser Danzig“, 1961, nr 7 s. 18.
