EISELIN OTTO, profesor Technische Hochschule Danzig
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''OTTO EISELIN''' (19 XII 1896 Karlsruhe – 20 IV 1962 Heidelberg), profesor [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (THD). Syn Emila (1861–1928) i Adeli z domu Fischer (1865–1940). Maturę zdał w 1916 w gimnazjum humanistycznym w Karlsruhe, studiował na wydziale budownictwa miejscowej Technische Hochschule (TH). Od 1920 dyplomowany inżynier ze specjalnością budowa konstrukcji stalowych i mostowych, w latach 1921–1923 asystent w TH w Monachium, od 1923 tamże doktor. Do 1925 pracował w koncernie Kruppa w Nadrenii, w latach 1925–1930 w zakładzie budowy lokomotyw i mostów w Brodzie | + | '''OTTO EISELIN''' (19 XII 1896 Karlsruhe – 20 IV 1962 Heidelberg), profesor [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (THD). Syn Emila (1861–1928) i Adeli z domu Fischer (1865–1940). Maturę zdał w 1916 w gimnazjum humanistycznym w Karlsruhe, studiował na wydziale budownictwa miejscowej Technische Hochschule (TH). Od 1920 dyplomowany inżynier ze specjalnością budowa konstrukcji stalowych i mostowych, w latach 1921–1923 asystent w TH w Monachium, od 1923 tamże doktor. Do 1925 pracował w koncernie Kruppa w Nadrenii, w latach 1925–1930 w zakładzie budowy lokomotyw i mostów w Brodzie nad Sawą (Jugosławia).<br/><br/> |
| − | W 1930 zatrudniony w nowo utworzonym zakładzie budowy konstrukcji stalowych w zakładach Schichaua w Elblągu, w 1933 powołany do Gdańska na stanowisko profesora na Wydziale Budownictwa THD. Zajmował się projektowaniem konstrukcji mostowych ( | + | W 1930 zatrudniony w nowo utworzonym zakładzie budowy konstrukcji stalowych w zakładach Schichaua w Elblągu, w 1933 powołany do Gdańska na stanowisko profesora na Wydziale Budownictwa THD. Zajmował się projektowaniem konstrukcji mostowych (m.in. w 1939 mostu na Łabie w Berlinie (Elbehochbrücke)). Mieszkał w Gdańsku-[[WRZESZCZ | Wrzeszczu]] przy Am Heitzkeberg 10 (ul. Kręta). W 1945 wyjechał do Niemiec, od 1945 inżynier w Schwetzingen, następnie profesor TH w Karlsruhe, od 1958 na emeryturze.<br/><br/> |
Od 21 IX 1925 był żonaty z Margarethe Stahl (ur. 28 IX 1900), miał synów Hansa Emila (ur. 14 VII 1927) i Volkera Ernsta (ur. 15 III 1934) oraz córkę Ingeborge (ur. 27 X 1929). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Od 21 IX 1925 był żonaty z Margarethe Stahl (ur. 28 IX 1900), miał synów Hansa Emila (ur. 14 VII 1927) i Volkera Ernsta (ur. 15 III 1934) oraz córkę Ingeborge (ur. 27 X 1929). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:03, 23 cze 2023
OTTO EISELIN (19 XII 1896 Karlsruhe – 20 IV 1962 Heidelberg), profesor Technische Hochschule Danzig (THD). Syn Emila (1861–1928) i Adeli z domu Fischer (1865–1940). Maturę zdał w 1916 w gimnazjum humanistycznym w Karlsruhe, studiował na wydziale budownictwa miejscowej Technische Hochschule (TH). Od 1920 dyplomowany inżynier ze specjalnością budowa konstrukcji stalowych i mostowych, w latach 1921–1923 asystent w TH w Monachium, od 1923 tamże doktor. Do 1925 pracował w koncernie Kruppa w Nadrenii, w latach 1925–1930 w zakładzie budowy lokomotyw i mostów w Brodzie nad Sawą (Jugosławia).
W 1930 zatrudniony w nowo utworzonym zakładzie budowy konstrukcji stalowych w zakładach Schichaua w Elblągu, w 1933 powołany do Gdańska na stanowisko profesora na Wydziale Budownictwa THD. Zajmował się projektowaniem konstrukcji mostowych (m.in. w 1939 mostu na Łabie w Berlinie (Elbehochbrücke)). Mieszkał w Gdańsku- Wrzeszczu przy Am Heitzkeberg 10 (ul. Kręta). W 1945 wyjechał do Niemiec, od 1945 inżynier w Schwetzingen, następnie profesor TH w Karlsruhe, od 1958 na emeryturze.
Od 21 IX 1925 był żonaty z Margarethe Stahl (ur. 28 IX 1900), miał synów Hansa Emila (ur. 14 VII 1927) i Volkera Ernsta (ur. 15 III 1934) oraz córkę Ingeborge (ur. 27 X 1929).
