CZARNOWSKI TADEUSZ, inżynier, patron gdańskiej ulicy
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę CZARNOWSKI TADEUSZ na CZARNOWSKI TADEUSZ, inżynier, patron gdańskiej ulicy) |
|||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
od 1913 był naczelnikiem Kolejowego Urzędu Maszynowego w Bremie (Maschineninspektion Bremen).<br/><br/> | od 1913 był naczelnikiem Kolejowego Urzędu Maszynowego w Bremie (Maschineninspektion Bremen).<br/><br/> | ||
Od czerwca 1919 w w Polsce, zatrudniony został w PKP, w listopadzie 1919 skierowany przez władze polskie do Gdańska z zadaniem przygotowania do przejęcia przez Polskę infrastruktury kolejowej. W 1921 mianowany pierwszym prezesem [[DYREKCJA KOLEI | dyrekcji Polskich Kolei Państwowych]] w Gdańsku, pozostał na tym stanowisku do 30 IX 1929. Mieszkał w Sopocie.<br/><br/> | Od czerwca 1919 w w Polsce, zatrudniony został w PKP, w listopadzie 1919 skierowany przez władze polskie do Gdańska z zadaniem przygotowania do przejęcia przez Polskę infrastruktury kolejowej. W 1921 mianowany pierwszym prezesem [[DYREKCJA KOLEI | dyrekcji Polskich Kolei Państwowych]] w Gdańsku, pozostał na tym stanowisku do 30 IX 1929. Mieszkał w Sopocie.<br/><br/> | ||
| − | Położył duże zasługi w rozwoju polskiego szkolnictwa w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]], w latach 1926–1929 przewodniczący [[GDAŃSKA MACIERZ SZKOLNA (1921–1939) | Gdańskiej Macierzy Szkolnej]], członek [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ NAUKI I SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki]]. Przeciwnik sanacji, w wyniku sporów z prorządowo nastawionym członkiem [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senatu II Wolnego Miasta Gdańska]], [[MOCZYŃSKI ZYGMUNT | Zygmuntem Moczyńskim]] (któremu między innymi czynił przeszkody w prowadzeniu działalność wśród pracowników gdańskiej kolei), 31 III 1930 zwolniony z pracy i opuścił Gdańsk. | + | Położył duże zasługi w rozwoju polskiego szkolnictwa w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]], w latach 1926–1929 przewodniczący [[GDAŃSKA MACIERZ SZKOLNA (1921–1939) | Gdańskiej Macierzy Szkolnej]], członek [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ NAUKI I SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki]]. Przeciwnik sanacji, w wyniku sporów z prorządowo nastawionym członkiem [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senatu II Wolnego Miasta Gdańska]], [[MOCZYŃSKI ZYGMUNT, działacz gdańskiej Polonii, poseł do Volkstagu | Zygmuntem Moczyńskim]] (któremu między innymi czynił przeszkody w prowadzeniu działalność wśród pracowników gdańskiej kolei), 31 III 1930 zwolniony z pracy i opuścił Gdańsk. |
Odznaczony był między innymi Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1929). Od 10 XI 1909 żonaty ze Stefania z domu Prabucką. Od 28 IX 1971 patron ulice w Gdańsku-[[SIÓDMY DWÓR | Siódmym (VII) Dworze]]. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Odznaczony był między innymi Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1929). Od 10 XI 1909 żonaty ze Stefania z domu Prabucką. Od 28 IX 1971 patron ulice w Gdańsku-[[SIÓDMY DWÓR | Siódmym (VII) Dworze]]. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
Mikos Stanisław, ''Czarnowski Tadeusz'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 1, Gdańsk 1992, s. 271. | Mikos Stanisław, ''Czarnowski Tadeusz'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 1, Gdańsk 1992, s. 271. | ||
Wersja z 21:15, 7 gru 2022
TADEUSZ CZARNOWSKI (22 VIII 1872 Łebno koło Wejherowa – 27 XII 1950 Wrocław), inżynier, patron gdańskiej ulicy. Szkołę średnią ukończył w Chełmnie, należał do tajnego koła filomatów. Po odbyciu praktyki w kolejnictwie, w latach 1892–1897 studiował na Wydziale Mechanicznym politechniki w Berlinie-Charlottenburgu. Pracował na kolei w Bydgoszczy, Poznaniu, szykanowany przez władze pruskie za przyznawanie się do narodowości polskiej przeniósł się do zachodniej części Niemiec,
od 1913 był naczelnikiem Kolejowego Urzędu Maszynowego w Bremie (Maschineninspektion Bremen).
Od czerwca 1919 w w Polsce, zatrudniony został w PKP, w listopadzie 1919 skierowany przez władze polskie do Gdańska z zadaniem przygotowania do przejęcia przez Polskę infrastruktury kolejowej. W 1921 mianowany pierwszym prezesem dyrekcji Polskich Kolei Państwowych w Gdańsku, pozostał na tym stanowisku do 30 IX 1929. Mieszkał w Sopocie.
Położył duże zasługi w rozwoju polskiego szkolnictwa w II Wolnym Mieście Gdańsku, w latach 1926–1929 przewodniczący Gdańskiej Macierzy Szkolnej, członek Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki. Przeciwnik sanacji, w wyniku sporów z prorządowo nastawionym członkiem Senatu II Wolnego Miasta Gdańska, Zygmuntem Moczyńskim (któremu między innymi czynił przeszkody w prowadzeniu działalność wśród pracowników gdańskiej kolei), 31 III 1930 zwolniony z pracy i opuścił Gdańsk.
Odznaczony był między innymi Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1929). Od 10 XI 1909 żonaty ze Stefania z domu Prabucką. Od 28 IX 1971 patron ulice w Gdańsku- Siódmym (VII) Dworze.
Bibliografia:
Mikos Stanisław, Czarnowski Tadeusz, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 1, Gdańsk 1992, s. 271.
