GÖPPNER TRAUTE, lekkoatletka, pedagog
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''TRAUTE GÖPPNER''' (30 I 1911 Gdańsk – 19 III 2001 Lüdenscheid, Nadrenia Północna-Westfalia), lekkoatletka, pedagog. Uczęszczała do prywatnego liceum dla dziewcząt Stephan-Waetzold-Lyzeum Höhere Lehranstalt für Mädchen | + | '''TRAUTE GÖPPNER''' (30 I 1911 Gdańsk – 19 III 2001 Lüdenscheid, Nadrenia Północna-Westfalia), lekkoatletka, pedagog. Uczęszczała do prywatnego liceum dla dziewcząt [[WILDESCHE MÄDCHENSCHULE, szkoła |Stephan-Waetzold-Lyzeum Höhere Lehranstalt für Mädchen]] przy Taubenweg 3 (ul. Pniewskiego), której dyrektorką była [[LEHMANN-KINAST GERTRUDE, pedagog | Gertruda Lehmann-Kinast]]. Ukończyła nauczycielskie seminarium zawodowe w zakresie nauki gospodarowania i krawiectwa, po czym zawodowo i pozazawodowo zajęła się sportem, będąc aktywnym członkiem LAV Danzig (Leichtathletik-Vereinigung Danzig; Gdańskie Zrzeszenie Lekkoatletyczne). <br/><br/> |
| + | W roku akademickim 1931/1932 studiowała sport w Preußische Hochschule (Pruska Szkoła Wyższa) w Berlinie-Spandau, po powrocie do Gdańska została nauczycielką wychowania fizycznego w gimnazjum dla dziewcząt [[HELENE-LANGE-SCHULE. STÄDTISCHES LYZEUM UND REFORMREALGYMNASIUM | Helene-Lange-Schule]] przy Ostseestraße 107 (al. Hallera), której także dyrektorowała Gertruda Lehmann-Kinast. Pracowała również w Edith-Jahn-Gymnastik-Schule (Szkoła Gimnastyczna im. Edith Jahn). W 1935 zdała nauczycielski egzamin drugiego stopnia, w 1938 mianowana została nauczycielką szkół średnich. W latach 1932–1945 uzupełniała wykształcenie, uzyskała posadę nauczyciela akademickiego na [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] i od 1933 dodatkowo na Hochschule für Lehrerbildung (HfL Danzig) (Wyższa Szkoła Kształcenia Nauczycieli).<br/><br/> | ||
W latach 1932–1942 brała udział w krajowych i międzynarodowych zawodach lekkoatletycznych, w biegach na 100 m, 200 m, skoku w dal, skoku wzwyż, rzucie oszczepem, pchnięciu kulą, pięcioboju i wieloboju mieszanym. Reprezentując barwy [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] startowała 11 razy w mistrzostwach Niemiec, zajmując drugie (1932, 1934) i trzecie miejsca (1933, 1935) w skoku w dal i pięcioboju. Na Festynie VII Narodów w Berlinie (1934) zajęła pierwsze miejsce w skoku w dal i drugie miejsce w skoku wzwyż (1,51 m). Na IV Światowych Igrzyskach Kobiet (Women's World Games) w 1934 w Londynie zwyciężyła w skoku w dal wynikiem 5,81 m. W sierpniu 1937 na międzynarodowych zawodach w Dreźnie wynikiem 5,89 m poprawiła rekord Niemiec. Na Uniwersjadzie w Budapeszcie (1935) zdobyła srebrny medal w skoku w dal (5,67 m; za Stellą Walasiewiczówną 5,73 m) i złoty w sztafecie 4×100 m (50,0); w Paryżu (1937) wygrała zarówno w skoku w dal (5,39 m) jak i w sztafecie 4×100 m (49,8).<br/><br/> | W latach 1932–1942 brała udział w krajowych i międzynarodowych zawodach lekkoatletycznych, w biegach na 100 m, 200 m, skoku w dal, skoku wzwyż, rzucie oszczepem, pchnięciu kulą, pięcioboju i wieloboju mieszanym. Reprezentując barwy [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] startowała 11 razy w mistrzostwach Niemiec, zajmując drugie (1932, 1934) i trzecie miejsca (1933, 1935) w skoku w dal i pięcioboju. Na Festynie VII Narodów w Berlinie (1934) zajęła pierwsze miejsce w skoku w dal i drugie miejsce w skoku wzwyż (1,51 m). Na IV Światowych Igrzyskach Kobiet (Women's World Games) w 1934 w Londynie zwyciężyła w skoku w dal wynikiem 5,81 m. W sierpniu 1937 na międzynarodowych zawodach w Dreźnie wynikiem 5,89 m poprawiła rekord Niemiec. Na Uniwersjadzie w Budapeszcie (1935) zdobyła srebrny medal w skoku w dal (5,67 m; za Stellą Walasiewiczówną 5,73 m) i złoty w sztafecie 4×100 m (50,0); w Paryżu (1937) wygrała zarówno w skoku w dal (5,39 m) jak i w sztafecie 4×100 m (49,8).<br/><br/> | ||
| − | + | W ostatnich dniach II wojny światowej zginął jej narzeczony. Od 1945 mieszkała w górach Harzu, pracowała jako szwaczka, kelnerka, kucharka i sprzątaczka. W 1947 została nauczycielką w szkole ludowej (Volksschule) w Letter koło Hanoweru, w 1949 w szkole średniej (Mittelschule) w Nienburgu (Dolna Saksonia), gdzie odzyskała status urzędnika państwowego. W 1950 i 1951 była mistrzynią Dolnej Saksonii w wieloboju mieszanym. W 1952 zamieszkała w Lüdenscheid i do emerytury w 1975 była nauczycielką gimnastyki w tamtejszej Richard-Schirrmann-Realschule (Szkoła Realna im. Richarda Schirrmanna), gdzie w 1972 obchodziła jubileusz 40-lecia pracy zawodowej. Była też m.in. trenerką gimnastyki w Landesturngau Niedersachsen (Okręg Gimnastyczny Dolna Saksonia), inspektorem do spraw gimnastyki młodzieży w Volmegau Nordrhein-Westfalen, inspektorem w Wydziale Wychowania Fizycznego magistratu w Lüdenscheid, w końcu doradczynią tamtejszej komisji do spraw opieki społecznej nad młodzieżą (Jugendwohlfahrtsausschuß). Pomysłodawczyni gimnastyki rodzinnej (najpierw matek z dziećmi (Mutter-Kind-Turnen), potem rodziców z dziećmi (Eltern-Kind-Turnen)) w Lüdenscheid.<br/><br/> | |
| − | Odznaczona | + | Odznaczona m.in.: w czasach przedwojennych wielokrotnie Mistrzowską Odznaką Honorową DLV (Niemieckiego Związku Lekkoatletycznego), po wojnie: Dyplomem Uznania Krajowego Związku Sportowego Dolnej Saksonii (1951), Złotą Odznaką Honorową DLV (1952), Złotą Wielobojową Odznaką Honorową (1953) oraz Złotą Odznaką Honorową Niemieckiego Związku Gimnastycznego (1961). {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| − | Rasmus Hugo, ''Lebensbilder westpreußischer Frauen in Vergangenheit und Gegenwart'', Münster 1984. | + | Rasmus Hugo, ''Lebensbilder westpreußischer Frauen in Vergangenheit und Gegenwart'', Münster 1984, s. 49. |
Aktualna wersja na dzień 08:34, 23 sie 2024
TRAUTE GÖPPNER (30 I 1911 Gdańsk – 19 III 2001 Lüdenscheid, Nadrenia Północna-Westfalia), lekkoatletka, pedagog. Uczęszczała do prywatnego liceum dla dziewcząt Stephan-Waetzold-Lyzeum Höhere Lehranstalt für Mädchen przy Taubenweg 3 (ul. Pniewskiego), której dyrektorką była Gertruda Lehmann-Kinast. Ukończyła nauczycielskie seminarium zawodowe w zakresie nauki gospodarowania i krawiectwa, po czym zawodowo i pozazawodowo zajęła się sportem, będąc aktywnym członkiem LAV Danzig (Leichtathletik-Vereinigung Danzig; Gdańskie Zrzeszenie Lekkoatletyczne).
W roku akademickim 1931/1932 studiowała sport w Preußische Hochschule (Pruska Szkoła Wyższa) w Berlinie-Spandau, po powrocie do Gdańska została nauczycielką wychowania fizycznego w gimnazjum dla dziewcząt Helene-Lange-Schule przy Ostseestraße 107 (al. Hallera), której także dyrektorowała Gertruda Lehmann-Kinast. Pracowała również w Edith-Jahn-Gymnastik-Schule (Szkoła Gimnastyczna im. Edith Jahn). W 1935 zdała nauczycielski egzamin drugiego stopnia, w 1938 mianowana została nauczycielką szkół średnich. W latach 1932–1945 uzupełniała wykształcenie, uzyskała posadę nauczyciela akademickiego na Technische Hochschule Danzig i od 1933 dodatkowo na Hochschule für Lehrerbildung (HfL Danzig) (Wyższa Szkoła Kształcenia Nauczycieli).
W latach 1932–1942 brała udział w krajowych i międzynarodowych zawodach lekkoatletycznych, w biegach na 100 m, 200 m, skoku w dal, skoku wzwyż, rzucie oszczepem, pchnięciu kulą, pięcioboju i wieloboju mieszanym. Reprezentując barwy II Wolnego Miasta Gdańska startowała 11 razy w mistrzostwach Niemiec, zajmując drugie (1932, 1934) i trzecie miejsca (1933, 1935) w skoku w dal i pięcioboju. Na Festynie VII Narodów w Berlinie (1934) zajęła pierwsze miejsce w skoku w dal i drugie miejsce w skoku wzwyż (1,51 m). Na IV Światowych Igrzyskach Kobiet (Women's World Games) w 1934 w Londynie zwyciężyła w skoku w dal wynikiem 5,81 m. W sierpniu 1937 na międzynarodowych zawodach w Dreźnie wynikiem 5,89 m poprawiła rekord Niemiec. Na Uniwersjadzie w Budapeszcie (1935) zdobyła srebrny medal w skoku w dal (5,67 m; za Stellą Walasiewiczówną 5,73 m) i złoty w sztafecie 4×100 m (50,0); w Paryżu (1937) wygrała zarówno w skoku w dal (5,39 m) jak i w sztafecie 4×100 m (49,8).
W ostatnich dniach II wojny światowej zginął jej narzeczony. Od 1945 mieszkała w górach Harzu, pracowała jako szwaczka, kelnerka, kucharka i sprzątaczka. W 1947 została nauczycielką w szkole ludowej (Volksschule) w Letter koło Hanoweru, w 1949 w szkole średniej (Mittelschule) w Nienburgu (Dolna Saksonia), gdzie odzyskała status urzędnika państwowego. W 1950 i 1951 była mistrzynią Dolnej Saksonii w wieloboju mieszanym. W 1952 zamieszkała w Lüdenscheid i do emerytury w 1975 była nauczycielką gimnastyki w tamtejszej Richard-Schirrmann-Realschule (Szkoła Realna im. Richarda Schirrmanna), gdzie w 1972 obchodziła jubileusz 40-lecia pracy zawodowej. Była też m.in. trenerką gimnastyki w Landesturngau Niedersachsen (Okręg Gimnastyczny Dolna Saksonia), inspektorem do spraw gimnastyki młodzieży w Volmegau Nordrhein-Westfalen, inspektorem w Wydziale Wychowania Fizycznego magistratu w Lüdenscheid, w końcu doradczynią tamtejszej komisji do spraw opieki społecznej nad młodzieżą (Jugendwohlfahrtsausschuß). Pomysłodawczyni gimnastyki rodzinnej (najpierw matek z dziećmi (Mutter-Kind-Turnen), potem rodziców z dziećmi (Eltern-Kind-Turnen)) w Lüdenscheid.
Odznaczona m.in.: w czasach przedwojennych wielokrotnie Mistrzowską Odznaką Honorową DLV (Niemieckiego Związku Lekkoatletycznego), po wojnie: Dyplomem Uznania Krajowego Związku Sportowego Dolnej Saksonii (1951), Złotą Odznaką Honorową DLV (1952), Złotą Wielobojową Odznaką Honorową (1953) oraz Złotą Odznaką Honorową Niemieckiego Związku Gimnastycznego (1961).
Bibliografia:
Rasmus Hugo, Lebensbilder westpreußischer Frauen in Vergangenheit und Gegenwart, Münster 1984, s. 49.
