STEPHAN WALTHER, archiwista
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę STEPHAN WALTHER na STEPHAN WALTHER, archiwista) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File: Walther_Stephan.jpg | thumb| Walther Stephan, ''Die Straßennamen Danzigs'', Danzig 1911]] | [[File: Walther_Stephan.jpg | thumb| Walther Stephan, ''Die Straßennamen Danzigs'', Danzig 1911]] | ||
| − | '''WALTHER STEPHAN''' (10 III 1873 Berlin – 18 II 1959 Kilonia), archiwista, historyk. Historię studiował na uniwersytetach we Fryburgu, Lipsku, Berlinie, Monachium i Marburgu, gdzie w 1902 uzyskał doktorat na podstawie dysertacji ''Beiträge zum Urkundenwesen des Bistums Osnabrück vom XI-XIII Jahrhundert''. W latach | + | '''WALTHER STEPHAN''' (10 III 1873 Berlin – 18 II 1959 Kilonia), archiwista, historyk. Historię studiował na uniwersytetach we Fryburgu, Lipsku, Berlinie, Monachium i Marburgu, gdzie w 1902 uzyskał doktorat na podstawie dysertacji ''Beiträge zum Urkundenwesen des Bistums Osnabrück vom XI-XIII Jahrhundert''. W latach 1903–1904 wolontariusz i od 1 IV 1905 do lata 1919 pracownik gdańskiego Archiwum Państwowego ([[ARCHIWA | archiwa]]), z przerwą 1904–1905 na praktykę w Tajnym Archiwum Państwowym (Geheimes Staatsarchiv) w Berlinie. Od sierpnia 1914 jako oficer na froncie wschodnim I wojny światowej, 13 I 1919 powrócił na swoje stanowisko pracy w Gdańsku. Autor między innymi pracy ''Die Straßennamen Danzigs'' (1911) i jej nowej wersji ''Danzig. Gründung und Straßennamen'' (1954), przedstawiającej dzieje nazw gdańskich ulic, współautor z Maxem Bärem ''Die Ortsnamenänderungen in Westpreußen: gegenüber dem Namenbestande der polnischen Zeit'' (1912). <br/><br/> |
Od 22 XII 1919 rzeczoznawca biblioteczny, przeniesiony do Berlina, gdzie na zlecenie ministerstwa finansów komisarycznie działał na rzecz lasów w Prusach Zachodnich. W październiku 1920 przeniósł się do Kilonii, gdzie od stycznia 1921 pracował w tamtejszym archiwum państwowym, zajmując się początkowo organizowaniem nadzoru nad archiwaliami niepaństwowymi, dziejami prowincji Szlezwik-Holsztyn oraz heraldyką. Od 1931 jego dyrektor, kończąc rozpoczęte przez poprzednika, Paula Richtera, negocjacje i podpisując z Danią umowę o współpracy w dziedzinie archiwów (1934) oraz porządkowanie wymiany części archiwów w związku z terytorialnym związanymi wynikającymi z Ustawy o Wielkim Hamburgu (Groß-Hamburg-Gesetz, 1937). Od kwietnia 1938 na emeryturze, z klauzulą powołania na kierownika archiwum w wypadku wojny – co nastąpiło we wrześniu 1943. Po zbombardowaniu jego domu w Kilonii i przeprowadzce do Eutin, w 1944 oficjalnie zrezygnował ze stanowiska. Zmarł po krótkiej chorobie.<br/><br/> | Od 22 XII 1919 rzeczoznawca biblioteczny, przeniesiony do Berlina, gdzie na zlecenie ministerstwa finansów komisarycznie działał na rzecz lasów w Prusach Zachodnich. W październiku 1920 przeniósł się do Kilonii, gdzie od stycznia 1921 pracował w tamtejszym archiwum państwowym, zajmując się początkowo organizowaniem nadzoru nad archiwaliami niepaństwowymi, dziejami prowincji Szlezwik-Holsztyn oraz heraldyką. Od 1931 jego dyrektor, kończąc rozpoczęte przez poprzednika, Paula Richtera, negocjacje i podpisując z Danią umowę o współpracy w dziedzinie archiwów (1934) oraz porządkowanie wymiany części archiwów w związku z terytorialnym związanymi wynikającymi z Ustawy o Wielkim Hamburgu (Groß-Hamburg-Gesetz, 1937). Od kwietnia 1938 na emeryturze, z klauzulą powołania na kierownika archiwum w wypadku wojny – co nastąpiło we wrześniu 1943. Po zbombardowaniu jego domu w Kilonii i przeprowadzce do Eutin, w 1944 oficjalnie zrezygnował ze stanowiska. Zmarł po krótkiej chorobie.<br/><br/> | ||
Redaktor ''Die historischen Wappen Schleswig-Holsteins und seiner Landschaften'' (1953), oraz wielu artykułów w prasie, między ''Das deutsch-dänische Abkommen über den Austausch historischer Archivalien'' (Archivalische Zeitschrift, 42/43, 1934), czy ''Johann Friedrich Dannenberger. Ein Bahnbrecher der Berliner Großindustrie'' w roczniku "Bär von Berlin" (1957/1958) Stowarzyszenia Historii Berlina (Verein für die Geschichte Berlins e.V.). {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Redaktor ''Die historischen Wappen Schleswig-Holsteins und seiner Landschaften'' (1953), oraz wielu artykułów w prasie, między ''Das deutsch-dänische Abkommen über den Austausch historischer Archivalien'' (Archivalische Zeitschrift, 42/43, 1934), czy ''Johann Friedrich Dannenberger. Ein Bahnbrecher der Berliner Großindustrie'' w roczniku "Bär von Berlin" (1957/1958) Stowarzyszenia Historii Berlina (Verein für die Geschichte Berlins e.V.). {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 14:22, 21 paź 2022
WALTHER STEPHAN (10 III 1873 Berlin – 18 II 1959 Kilonia), archiwista, historyk. Historię studiował na uniwersytetach we Fryburgu, Lipsku, Berlinie, Monachium i Marburgu, gdzie w 1902 uzyskał doktorat na podstawie dysertacji Beiträge zum Urkundenwesen des Bistums Osnabrück vom XI-XIII Jahrhundert. W latach 1903–1904 wolontariusz i od 1 IV 1905 do lata 1919 pracownik gdańskiego Archiwum Państwowego ( archiwa), z przerwą 1904–1905 na praktykę w Tajnym Archiwum Państwowym (Geheimes Staatsarchiv) w Berlinie. Od sierpnia 1914 jako oficer na froncie wschodnim I wojny światowej, 13 I 1919 powrócił na swoje stanowisko pracy w Gdańsku. Autor między innymi pracy Die Straßennamen Danzigs (1911) i jej nowej wersji Danzig. Gründung und Straßennamen (1954), przedstawiającej dzieje nazw gdańskich ulic, współautor z Maxem Bärem Die Ortsnamenänderungen in Westpreußen: gegenüber dem Namenbestande der polnischen Zeit (1912).
Od 22 XII 1919 rzeczoznawca biblioteczny, przeniesiony do Berlina, gdzie na zlecenie ministerstwa finansów komisarycznie działał na rzecz lasów w Prusach Zachodnich. W październiku 1920 przeniósł się do Kilonii, gdzie od stycznia 1921 pracował w tamtejszym archiwum państwowym, zajmując się początkowo organizowaniem nadzoru nad archiwaliami niepaństwowymi, dziejami prowincji Szlezwik-Holsztyn oraz heraldyką. Od 1931 jego dyrektor, kończąc rozpoczęte przez poprzednika, Paula Richtera, negocjacje i podpisując z Danią umowę o współpracy w dziedzinie archiwów (1934) oraz porządkowanie wymiany części archiwów w związku z terytorialnym związanymi wynikającymi z Ustawy o Wielkim Hamburgu (Groß-Hamburg-Gesetz, 1937). Od kwietnia 1938 na emeryturze, z klauzulą powołania na kierownika archiwum w wypadku wojny – co nastąpiło we wrześniu 1943. Po zbombardowaniu jego domu w Kilonii i przeprowadzce do Eutin, w 1944 oficjalnie zrezygnował ze stanowiska. Zmarł po krótkiej chorobie.
Redaktor Die historischen Wappen Schleswig-Holsteins und seiner Landschaften (1953), oraz wielu artykułów w prasie, między Das deutsch-dänische Abkommen über den Austausch historischer Archivalien (Archivalische Zeitschrift, 42/43, 1934), czy Johann Friedrich Dannenberger. Ein Bahnbrecher der Berliner Großindustrie w roczniku "Bär von Berlin" (1957/1958) Stowarzyszenia Historii Berlina (Verein für die Geschichte Berlins e.V.).
