KRETSCHMER JOHANN FRIEDRICH, złotnik
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File: J._F._Kretschmer.jpg |thumb| Johann Friedrich Kretschmer, łyżka wazowa]] | [[File: J._F._Kretschmer.jpg |thumb| Johann Friedrich Kretschmer, łyżka wazowa]] | ||
| − | '''JOHANN FRIEDRICH KRETSCHMER''' (Krätzmer, Kretsmer) ( | + | '''JOHANN FRIEDRICH KRETSCHMER''' (Krätzmer, Kretsmer) (chrzest 28 VII 1766 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] – 21 VII 1818 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika Aleksandra Friedricha Krätzmera (10 I 1734 – 7 II 1803) i Charlotty. Od 1794 mistrz, po wykonaniu pracy dyplomowej w warsztacie Joachima Christiana Francka (18 XI 1735 – 4 VI 1812). Specjalizował się w pracach w srebrze. Wyroby sygnował znakiem „KRET-SCHMER”, pisanym w dwóch rzędach. W latach 1808–1817 prowadził warsztat i sklep w kamienicach po ojcu przy Goldschmiedegasse 1073 i 1076 (ul. Złotników 8 i 11). W 1809, 1813 i 1817 był starszym cechu gdańskich złotników (zob. [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]), w 1808, 1812, 1816 i 1818 – kompanem (podstarszym). W 1908 wykonany przez niego w srebrze kielich znajdował się w skarbcu gdańskiego [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościoła św. Bartłomieja]].<br/><br/> |
| − | W listopadzie 1799 zawarł w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]] związek małżeński z Adelgundą Renatą Görke. Drugą jego żoną była Carolina z domu Tetzlaff. Uczniami jego byli, ale nie zdobyli dyplomów, synowie: od 1810 Johann Ferdinand Kretschmer oraz od 1817 Friedrich Alexander Kretschmer, który w 1831 prowadził warsztat i sklep przy Goldschmiedegasse 11 (w 1839 już nienotowany). Podobnie bez efektu w postaci dyplomów uczyli się u niego zapisany w 1805 Gottfried Benjamin Sturmer, Carl Gustav Sauer (1810), Carl Lobegott vov Beuningen (1811) i Friedrich Gotthilf Keiche (1814). Dyplomy uzyskali zaś Wilhelm Härtig (zapisany 1805) i Herrmann Wilhelm Heinrich Bolte (1808). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | W listopadzie 1799 zawarł w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]] związek małżeński z Adelgundą Renatą Görke. Drugą jego żoną była Carolina z domu Tetzlaff. Uczniami jego byli, ale nie zdobyli dyplomów, synowie: od 1810 Johann Ferdinand Kretschmer (1795–1848) oraz od 1817 Friedrich Alexander Kretschmer, który w 1831 prowadził warsztat i sklep przy Goldschmiedegasse 11 (w 1839 już nienotowany). Podobnie bez efektu w postaci dyplomów uczyli się u niego zapisany w 1805 Gottfried Benjamin Sturmer, Carl Gustav Sauer (1810), Carl Lobegott vov Beuningen (1811) i Friedrich Gotthilf Keiche (1814). Dyplomy uzyskali zaś Wilhelm Härtig (zapisany 1805) i Herrmann Wilhelm Heinrich Bolte (1808). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 19:34, 31 lip 2023
JOHANN FRIEDRICH KRETSCHMER (Krätzmer, Kretsmer) (chrzest 28 VII 1766 w kościele Najświętszej Marii Panny – 21 VII 1818 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika Aleksandra Friedricha Krätzmera (10 I 1734 – 7 II 1803) i Charlotty. Od 1794 mistrz, po wykonaniu pracy dyplomowej w warsztacie Joachima Christiana Francka (18 XI 1735 – 4 VI 1812). Specjalizował się w pracach w srebrze. Wyroby sygnował znakiem „KRET-SCHMER”, pisanym w dwóch rzędach. W latach 1808–1817 prowadził warsztat i sklep w kamienicach po ojcu przy Goldschmiedegasse 1073 i 1076 (ul. Złotników 8 i 11). W 1809, 1813 i 1817 był starszym cechu gdańskich złotników (zob. złotnictwo), w 1808, 1812, 1816 i 1818 – kompanem (podstarszym). W 1908 wykonany przez niego w srebrze kielich znajdował się w skarbcu gdańskiego kościoła św. Bartłomieja.
W listopadzie 1799 zawarł w kościele św. Piotra i Pawła związek małżeński z Adelgundą Renatą Görke. Drugą jego żoną była Carolina z domu Tetzlaff. Uczniami jego byli, ale nie zdobyli dyplomów, synowie: od 1810 Johann Ferdinand Kretschmer (1795–1848) oraz od 1817 Friedrich Alexander Kretschmer, który w 1831 prowadził warsztat i sklep przy Goldschmiedegasse 11 (w 1839 już nienotowany). Podobnie bez efektu w postaci dyplomów uczyli się u niego zapisany w 1805 Gottfried Benjamin Sturmer, Carl Gustav Sauer (1810), Carl Lobegott vov Beuningen (1811) i Friedrich Gotthilf Keiche (1814). Dyplomy uzyskali zaś Wilhelm Härtig (zapisany 1805) i Herrmann Wilhelm Heinrich Bolte (1808).
