RÖDE PETER III, złotnik
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''PETER RÖDE III''' (Rohde; Rode; 24 I 1659 Gdańsk – 18 I 1717 Gdańsk), złotnik. Młodszy syn [[RÖDE PETER II | Petera Rödego II]]. Pracę mistrzowską wykonał u Christiana Haasego w 1688. 13 X 1689 otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo miejskie Gdańska]]. Funkcję kompana tutejszego cechu złotników pełnił w 1704, starszego cechu – w 1705. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali [[HEIN CONSTANTIN | Constantin Hein]] i [[HOLL JOHANN CHRISTIAN I | Johann Christian Holl I]], a w latach 1711-1713 jako czeladnik pracował Daniel (Nathanael) Drenckau (Drenkaw, Drehnkau). Miał syna Abrahama, który od 1697 | + | '''PETER RÖDE III''' (Rohde; Rode; 24 I 1659 Gdańsk – 18 I 1717 Gdańsk), złotnik. Młodszy syn [[RÖDE PETER II, złotnik | Petera Rödego II]]. Pracę mistrzowską wykonał u Christiana Haasego w 1688. 13 X 1689 otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo miejskie Gdańska]]. Funkcję kompana tutejszego cechu złotników pełnił w 1704, starszego cechu – w 1705. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali [[HEIN CONSTANTIN, złotnik | Constantin Hein]] i [[HOLL JOHANN CHRISTIAN I, złotniki | Johann Christian Holl I]], a w latach 1711-1713 jako czeladnik pracował Daniel (Nathanael) Drenckau (Drenkaw, Drehnkau). Miał syna Abrahama, który od 1697 kształcił się w warsztacie ojca, nie uzyskał jednak tytułu mistrzowskiego, podobnie jak zapisany do niego na naukę w 1702 Gottfried Schultz i zapisany w 1709 bliżej nieznany Gottfried. Z dyplomem naukę rzemiosła ukończyli: zapisany w 1698 Erich Erder, Mathis Krieghofd (1711) i Georg Pontan (1715).<br/><br/> |
Używał dwóch znaków warsztatowych: do śmierci swego ojca Petera II posługiwał się monogramem I/PR (Peter Röde Junge) w polu trójlistnym, później literami PR w dwuliściu. Liczba zachowanych dzieł świadczy, że prowadził duży, prężnie działający warsztat, co nie zawsze szło w parze z jakością techniczną i artystyczną wykonywanych przedmiotów. Znany jako twórca dekorowanych repusowanymi reliefami kubków (Kunstgewerbemuseum w Berlinie, [[MUZEUM HANZEATYCKIEGO DOMU GDAŃSKIEGO | Museum Haus Hansestadt Danzig]] w Lubece, Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie), flasz (Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze), tac, szkatuł, pucharów (Muzeum Zamkowe w Kórniku), kufli (Ermitaż w Petersburgu, Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze, Röhsska museet w Göteborgu, Badisches Landesmuseum w Karlsruhe), świeczników itp. Wykonywał również sprzęty sakralne: kielichy (Kończewice, dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. ELŻBIETY | kościół św. Elżbiety w Gdańsku]]), cyborium (Grabsko). Jego prace trafiały do odbiorców w głębi kraju, także na Wschód (zabytki przypisane złotnikowi posiada Obwodowe Muzeum Historyczne im. W. W. Tarnowskiego w Czernihowie, Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie, Ermitaż w Petersburgu). <br/><br/> | Używał dwóch znaków warsztatowych: do śmierci swego ojca Petera II posługiwał się monogramem I/PR (Peter Röde Junge) w polu trójlistnym, później literami PR w dwuliściu. Liczba zachowanych dzieł świadczy, że prowadził duży, prężnie działający warsztat, co nie zawsze szło w parze z jakością techniczną i artystyczną wykonywanych przedmiotów. Znany jako twórca dekorowanych repusowanymi reliefami kubków (Kunstgewerbemuseum w Berlinie, [[MUZEUM HANZEATYCKIEGO DOMU GDAŃSKIEGO | Museum Haus Hansestadt Danzig]] w Lubece, Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie), flasz (Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze), tac, szkatuł, pucharów (Muzeum Zamkowe w Kórniku), kufli (Ermitaż w Petersburgu, Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze, Röhsska museet w Göteborgu, Badisches Landesmuseum w Karlsruhe), świeczników itp. Wykonywał również sprzęty sakralne: kielichy (Kończewice, dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. ELŻBIETY | kościół św. Elżbiety w Gdańsku]]), cyborium (Grabsko). Jego prace trafiały do odbiorców w głębi kraju, także na Wschód (zabytki przypisane złotnikowi posiada Obwodowe Muzeum Historyczne im. W. W. Tarnowskiego w Czernihowie, Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie, Ermitaż w Petersburgu). <br/><br/> | ||
Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 14:53, 22 gru 2022
PETER RÖDE III (Rohde; Rode; 24 I 1659 Gdańsk – 18 I 1717 Gdańsk), złotnik. Młodszy syn Petera Rödego II. Pracę mistrzowską wykonał u Christiana Haasego w 1688. 13 X 1689 otrzymał obywatelstwo miejskie Gdańska. Funkcję kompana tutejszego cechu złotników pełnił w 1704, starszego cechu – w 1705. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali Constantin Hein i Johann Christian Holl I, a w latach 1711-1713 jako czeladnik pracował Daniel (Nathanael) Drenckau (Drenkaw, Drehnkau). Miał syna Abrahama, który od 1697 kształcił się w warsztacie ojca, nie uzyskał jednak tytułu mistrzowskiego, podobnie jak zapisany do niego na naukę w 1702 Gottfried Schultz i zapisany w 1709 bliżej nieznany Gottfried. Z dyplomem naukę rzemiosła ukończyli: zapisany w 1698 Erich Erder, Mathis Krieghofd (1711) i Georg Pontan (1715).
Używał dwóch znaków warsztatowych: do śmierci swego ojca Petera II posługiwał się monogramem I/PR (Peter Röde Junge) w polu trójlistnym, później literami PR w dwuliściu. Liczba zachowanych dzieł świadczy, że prowadził duży, prężnie działający warsztat, co nie zawsze szło w parze z jakością techniczną i artystyczną wykonywanych przedmiotów. Znany jako twórca dekorowanych repusowanymi reliefami kubków (Kunstgewerbemuseum w Berlinie, Museum Haus Hansestadt Danzig w Lubece, Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie), flasz (Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze), tac, szkatuł, pucharów (Muzeum Zamkowe w Kórniku), kufli (Ermitaż w Petersburgu, Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze, Röhsska museet w Göteborgu, Badisches Landesmuseum w Karlsruhe), świeczników itp. Wykonywał również sprzęty sakralne: kielichy (Kończewice, dawniej kościół św. Elżbiety w Gdańsku), cyborium (Grabsko). Jego prace trafiały do odbiorców w głębi kraju, także na Wschód (zabytki przypisane złotnikowi posiada Obwodowe Muzeum Historyczne im. W. W. Tarnowskiego w Czernihowie, Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie, Ermitaż w Petersburgu).
Zob. też złotnictwo.
