ANUSIEWICZ IWONA, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[ | + | '''IWONA ANUSIEWICZ''' (ur. 14 I 1976 Gdańsk), chemiczka, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Córka Tadeusza i Wandy. Absolwentka gdańskiej Szkoły Podstawowej nr 20 i w 1995 [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, IV | IV Liceum Ogólnokształcącego]]. Od 2000 magister chemii na Wydziału Chemii UG. W latach 2000–2004 na studiach doktoranckich na Wydziale Chemii UG, od 2004 doktor nauk chemicznych na podstawie rozprawy ''Projektowanie i badanie metodami ab initio nietypowych anionów molekularnych'' (promotor: prof. Piotr Skurski). <br/><br/> |
| + | Od 1 X 2004 asystent, od 1 X 2005 adiunkt na Wydziale Chemii UG. Od lutego do czerwca 2004 odbyła staż w grupie prof. Simonsa (University of Utah, Salt Lake City, USA), od września 2004 do września 2005 staż podoktorski w Henry Eyring Center for Theoretical Chemistry (Department of Chemistry, University of Utah, Salt Lake City, USA). Od 2012 doktor habilitowana nauk chemicznych na podstawie osiągnięcia naukowego ''Superhalogeny i superalkalia jako związki o ekstremalnych właściwościach fizykochemicznych''. W latach 2014–2015 kierowniczka Niestacjonarnych Studiów Doktoranckich Chemii i Ochrony Środowiska przy Wydziale Chemii w UG, od 2014 do 2016 członkini Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej. Od 2012 profesor nadzwyczajny UG, od 2021 profesor tytularny nauk ścisłych i przyrodniczych w dyscyplinie nauki chemiczne. <br/><br/> | ||
| + | Prowadzi badania wykorzystując teoretyczne metody chemii kwantowej do opisu struktur i właściwości fizykochemicznych układów molekularnych. Zajmuje się między innymi projektowaniem i badaniem związków o nietypowej stechiometrii, zagadnieniami związanym z funkcjonalizacją molekuł oraz opracowywaniem teoretycznego opisu mechanizmów reakcji (np. mechanizmów naprawczych w DNA czy też mechanizmów reakcji fragmentacji zachodzących w wyniku jonizacji). Współautorka między innymi ''Damage to model DNA fragments from very low-energy (<1 eV) electrons'' (JACS 2004), ''An ab initio study on BeX3- superhalogen anions (X = F, Cl, Br)'' (Chem. Phys. Lett. 2002), ''The Only Stable State of O2- Is the X 2Πg Ground State and It (Still!) Has an Adiabatic Electron Detachment Energy of 0.45 eV'' (J. Phys. Chem. A 2003), ''Coulomb-Assisted Dissociative Electron Attachment. Application to a Model Peptide'' (J. Phys. Chem. A 2005), ''Refinements to the Utah–Washington Mechanism of Electron Capture Dissociation'' (J. Phys. Chem. B 2014), ''Mechanism for repair of thymine dimers by photoexcitation of proximal 8-oxo-7, 8-dihydroguanine'' (J. Phys. Chem. A 2013), ''Fate of Dipole-Bound Anion States when Hydrated'' (J. Phys. Chem. A 2020), ''Finding Valence Antibonding Levels while Avoiding Rydberg, Pseudo-continuum, and Dipole-Bound Orbitals'' (JACS 2022). <br/><br/> | ||
| + | Brała udział w realizacji dwóch międzynarodowych grantów badawczych: w polsko-szwajcarskim projekcie badawczym ENERLIQ – „Konwersja energii oparta o ciecze jonowe i nowatorską technologię SOLID” (2012–2015) oraz w projekcie badawczym MAGENTA – (MAGnetic nanoparticle based liquid ENergy materials for Thermoelectric device Applications) EU Horizon2020, (2016–2020).<br/><br/> | ||
| + | Otrzymała stypendium Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej (2004) i Nagrodą Polskiego Towarzystwa Chemicznego za najlepszą pracę doktorską (2005). {{author: EŁ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:44, 16 paź 2022
IWONA ANUSIEWICZ (ur. 14 I 1976 Gdańsk), chemiczka, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Córka Tadeusza i Wandy. Absolwentka gdańskiej Szkoły Podstawowej nr 20 i w 1995 IV Liceum Ogólnokształcącego. Od 2000 magister chemii na Wydziału Chemii UG. W latach 2000–2004 na studiach doktoranckich na Wydziale Chemii UG, od 2004 doktor nauk chemicznych na podstawie rozprawy Projektowanie i badanie metodami ab initio nietypowych anionów molekularnych (promotor: prof. Piotr Skurski).
Od 1 X 2004 asystent, od 1 X 2005 adiunkt na Wydziale Chemii UG. Od lutego do czerwca 2004 odbyła staż w grupie prof. Simonsa (University of Utah, Salt Lake City, USA), od września 2004 do września 2005 staż podoktorski w Henry Eyring Center for Theoretical Chemistry (Department of Chemistry, University of Utah, Salt Lake City, USA). Od 2012 doktor habilitowana nauk chemicznych na podstawie osiągnięcia naukowego Superhalogeny i superalkalia jako związki o ekstremalnych właściwościach fizykochemicznych. W latach 2014–2015 kierowniczka Niestacjonarnych Studiów Doktoranckich Chemii i Ochrony Środowiska przy Wydziale Chemii w UG, od 2014 do 2016 członkini Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej. Od 2012 profesor nadzwyczajny UG, od 2021 profesor tytularny nauk ścisłych i przyrodniczych w dyscyplinie nauki chemiczne.
Prowadzi badania wykorzystując teoretyczne metody chemii kwantowej do opisu struktur i właściwości fizykochemicznych układów molekularnych. Zajmuje się między innymi projektowaniem i badaniem związków o nietypowej stechiometrii, zagadnieniami związanym z funkcjonalizacją molekuł oraz opracowywaniem teoretycznego opisu mechanizmów reakcji (np. mechanizmów naprawczych w DNA czy też mechanizmów reakcji fragmentacji zachodzących w wyniku jonizacji). Współautorka między innymi Damage to model DNA fragments from very low-energy (<1 eV) electrons (JACS 2004), An ab initio study on BeX3- superhalogen anions (X = F, Cl, Br) (Chem. Phys. Lett. 2002), The Only Stable State of O2- Is the X 2Πg Ground State and It (Still!) Has an Adiabatic Electron Detachment Energy of 0.45 eV (J. Phys. Chem. A 2003), Coulomb-Assisted Dissociative Electron Attachment. Application to a Model Peptide (J. Phys. Chem. A 2005), Refinements to the Utah–Washington Mechanism of Electron Capture Dissociation (J. Phys. Chem. B 2014), Mechanism for repair of thymine dimers by photoexcitation of proximal 8-oxo-7, 8-dihydroguanine (J. Phys. Chem. A 2013), Fate of Dipole-Bound Anion States when Hydrated (J. Phys. Chem. A 2020), Finding Valence Antibonding Levels while Avoiding Rydberg, Pseudo-continuum, and Dipole-Bound Orbitals (JACS 2022).
Brała udział w realizacji dwóch międzynarodowych grantów badawczych: w polsko-szwajcarskim projekcie badawczym ENERLIQ – „Konwersja energii oparta o ciecze jonowe i nowatorską technologię SOLID” (2012–2015) oraz w projekcie badawczym MAGENTA – (MAGnetic nanoparticle based liquid ENergy materials for Thermoelectric device Applications) EU Horizon2020, (2016–2020).
Otrzymała stypendium Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej (2004) i Nagrodą Polskiego Towarzystwa Chemicznego za najlepszą pracę doktorską (2005).
