MACHCEWICZ PAWEŁ, dyrektor Muzeum II Wojny Światowej
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę MACHCEWICZ PAWEŁ na MACHCEWICZ PAWEŁ, dyrektor Muzeum II Wojny Światowej) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''PAWEŁ MACHCEWICZ''' (ur. 27 IV 1966 Warszawa), historyk, politolog, dyrektor [[MUZEUM II WOJNY ŚWIATOWEJ | Muzeum II Wojny Światowej]]. W 1989 absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (UW). Od 1990 pracuje w Zakładzie Najnowszej Historii Politycznej Instytutu Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Od 1993 doktor, od 2000 doktor habilitowany. Współtworzył Instytut Pamięci Narodowej (IPN), od sierpnia 2000 do stycznia 2006 dyrektor Biura Edukacji Publicznej IPN. W latach 2003–2007 przewodniczący zespołu historyków zajmującego się wyjaśnianiem wydarzeń bydgoskich z 3 i 4 IX 1939. W 2000–2006 pracował w Collegium Civitas w Warszawie (w 2006 prorektor do spraw akademickich), w 2006–2009 kierownik Zakładu Systemów Komunistycznych i Zimnej Wojny w Instytucie Stosunków Międzynarodowych na Wydziale Nauk Historycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 2009 profesor tytularny. Od 2009 w Instytucie Dziennikarstwa na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW. Od 1 IX 2008 główny doradca w Gabinecie Politycznym Prezesa Rady Ministrów oraz Pełnomocnik Prezesa Rady Ministrów do spraw Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, od 1 XII 2008 do 2017 dyrektor tego muzeum. W latach 2011–2014 ponownie główny doradca w Gabinecie Politycznym Prezesa Rady Ministrów. <br/><br/> | '''PAWEŁ MACHCEWICZ''' (ur. 27 IV 1966 Warszawa), historyk, politolog, dyrektor [[MUZEUM II WOJNY ŚWIATOWEJ | Muzeum II Wojny Światowej]]. W 1989 absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (UW). Od 1990 pracuje w Zakładzie Najnowszej Historii Politycznej Instytutu Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Od 1993 doktor, od 2000 doktor habilitowany. Współtworzył Instytut Pamięci Narodowej (IPN), od sierpnia 2000 do stycznia 2006 dyrektor Biura Edukacji Publicznej IPN. W latach 2003–2007 przewodniczący zespołu historyków zajmującego się wyjaśnianiem wydarzeń bydgoskich z 3 i 4 IX 1939. W 2000–2006 pracował w Collegium Civitas w Warszawie (w 2006 prorektor do spraw akademickich), w 2006–2009 kierownik Zakładu Systemów Komunistycznych i Zimnej Wojny w Instytucie Stosunków Międzynarodowych na Wydziale Nauk Historycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 2009 profesor tytularny. Od 2009 w Instytucie Dziennikarstwa na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW. Od 1 IX 2008 główny doradca w Gabinecie Politycznym Prezesa Rady Ministrów oraz Pełnomocnik Prezesa Rady Ministrów do spraw Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, od 1 XII 2008 do 2017 dyrektor tego muzeum. W latach 2011–2014 ponownie główny doradca w Gabinecie Politycznym Prezesa Rady Ministrów. <br/><br/> | ||
| − | Autor | + | Autor m.in.: ''Polski rok 1956'' (1993; w 2009 rozszerzona wersja ''Rebellious Satellite. Poland 1956'' ukazała się w USA), ''Władysław Gomułka'' (1995), ''Historia Hiszpanii'' (1998, wraz z Tadeuszem Miłkowskim), ''Emigracja w polityce międzynarodowej'' (1999), ''Wokół Jedwabnego. Studia i dokumenty'' (2002, redaktor wraz z Krzysztofem Persakiem), ''Monachijska menażeria. Walka z Radiem Wolna Europa 1950–1989'' (2007), ''Bydgoszcz. 3–4 września 1939. Studia i dokumenty'' (2008, redaktor wraz z Tomaszem Chincińskim), ''Spory o historię 2001–2011'' (2012). Zajmuje się także publicystyką historyczną i popularyzacją historii (autor artykułów publikowanych między innymi na łamach „Gazety Wyborczej”, „Mówią Wieki”, „Polityki”, „Rzeczpospolitej”, „Tygodnika Powszechnego”, „Więzi”). W okresie 1990–2000 redaktor Magazynu Historycznego „Mówią Wieki”. Stypendysta m.in. Programu Fulbrighta (w 1997–1998 na Georgetown University w Waszyngtonie), Woodrow Wilson Center for International Scholars w Waszyngtonie, British Academy w Londynie, hiszpańskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Ministerstwa Edukacji, Maison des Sciences de l’Homme w Paryżu.<br/><br/> |
| − | Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2008). Otrzymał Nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej dla młodych pracowników naukowych (1993), Nagrodę Historyczną Tygodnika „Polityka” (1994), Nagrodę im. Jerzego Giedroycia (2001) za książkę ''Emigracja w polityce międzynarodowej'', [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodę Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis”]] za rok 2016. <br/><br/> | + | Odznaczony m.in. Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2008), Medalem Stulecia Niepodległości dla biznesmenów, urzędników oraz ludzi nauki i kultury (2018). Otrzymał Nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej dla młodych pracowników naukowych (1993), Nagrodę Historyczną Tygodnika „Polityka” (1994), Nagrodę im. Jerzego Giedroycia (2001) za książkę ''Emigracja w polityce międzynarodowej'', [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodę Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis”]] za rok 2016. <br/><br/> |
Żonaty z Anną z domu Rusinowską (ur. 10 III 1965 Warszawa), historyczką i dziennikarką, pracownicą Instytutu Studiów Politycznych PAN. Ojciec dwójki dzieci. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Żonaty z Anną z domu Rusinowską (ur. 10 III 1965 Warszawa), historyczką i dziennikarką, pracownicą Instytutu Studiów Politycznych PAN. Ojciec dwójki dzieci. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:41, 12 gru 2023
PAWEŁ MACHCEWICZ (ur. 27 IV 1966 Warszawa), historyk, politolog, dyrektor Muzeum II Wojny Światowej. W 1989 absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (UW). Od 1990 pracuje w Zakładzie Najnowszej Historii Politycznej Instytutu Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Od 1993 doktor, od 2000 doktor habilitowany. Współtworzył Instytut Pamięci Narodowej (IPN), od sierpnia 2000 do stycznia 2006 dyrektor Biura Edukacji Publicznej IPN. W latach 2003–2007 przewodniczący zespołu historyków zajmującego się wyjaśnianiem wydarzeń bydgoskich z 3 i 4 IX 1939. W 2000–2006 pracował w Collegium Civitas w Warszawie (w 2006 prorektor do spraw akademickich), w 2006–2009 kierownik Zakładu Systemów Komunistycznych i Zimnej Wojny w Instytucie Stosunków Międzynarodowych na Wydziale Nauk Historycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 2009 profesor tytularny. Od 2009 w Instytucie Dziennikarstwa na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW. Od 1 IX 2008 główny doradca w Gabinecie Politycznym Prezesa Rady Ministrów oraz Pełnomocnik Prezesa Rady Ministrów do spraw Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, od 1 XII 2008 do 2017 dyrektor tego muzeum. W latach 2011–2014 ponownie główny doradca w Gabinecie Politycznym Prezesa Rady Ministrów.
Autor m.in.: Polski rok 1956 (1993; w 2009 rozszerzona wersja Rebellious Satellite. Poland 1956 ukazała się w USA), Władysław Gomułka (1995), Historia Hiszpanii (1998, wraz z Tadeuszem Miłkowskim), Emigracja w polityce międzynarodowej (1999), Wokół Jedwabnego. Studia i dokumenty (2002, redaktor wraz z Krzysztofem Persakiem), Monachijska menażeria. Walka z Radiem Wolna Europa 1950–1989 (2007), Bydgoszcz. 3–4 września 1939. Studia i dokumenty (2008, redaktor wraz z Tomaszem Chincińskim), Spory o historię 2001–2011 (2012). Zajmuje się także publicystyką historyczną i popularyzacją historii (autor artykułów publikowanych między innymi na łamach „Gazety Wyborczej”, „Mówią Wieki”, „Polityki”, „Rzeczpospolitej”, „Tygodnika Powszechnego”, „Więzi”). W okresie 1990–2000 redaktor Magazynu Historycznego „Mówią Wieki”. Stypendysta m.in. Programu Fulbrighta (w 1997–1998 na Georgetown University w Waszyngtonie), Woodrow Wilson Center for International Scholars w Waszyngtonie, British Academy w Londynie, hiszpańskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Ministerstwa Edukacji, Maison des Sciences de l’Homme w Paryżu.
Odznaczony m.in. Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2008), Medalem Stulecia Niepodległości dla biznesmenów, urzędników oraz ludzi nauki i kultury (2018). Otrzymał Nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej dla młodych pracowników naukowych (1993), Nagrodę Historyczną Tygodnika „Polityka” (1994), Nagrodę im. Jerzego Giedroycia (2001) za książkę Emigracja w polityce międzynarodowej, Nagrodę Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” za rok 2016.
Żonaty z Anną z domu Rusinowską (ur. 10 III 1965 Warszawa), historyczką i dziennikarką, pracownicą Instytutu Studiów Politycznych PAN. Ojciec dwójki dzieci.
