KOCH MICHAEL, kaznodzieja
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[Category: | + | '''MICHAEL KOCH''' (1663 Gdańsk – 1 IX 1709 Gdańsk), pastor, kaznodzieja. Absolwent gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], od 1685 student teologii w Wittenberdze, od 1687 w Jenie. Z okresu studiów zachował się jego drukowany okolicznościowy wiersz, napisany z okazji imienin kupca gdańskiego Daniela Buncka. Od 1692 w Gdańsku rektor [[SZKOŁA ŚW. BARTŁOMIEJA | szkoły św. Bartłomieja]]. 14 II 1700 powołany został na pastora [[KOŚCIÓŁ GARNIZONOWY ŚW. OLAFA | kościoła garnizonowego św. Olafa]] w [[WISŁOUJŚCIE | Wisłoujściu]], urząd objął 7 marca. <br/><br/> |
| + | 23 VI 1709 mianowany został kaznodzieją (przełożonym) [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | kościoła św. Jakuba]] na [[STARE MIASTO | Starym Mieście]], 11 sierpnia przekazał obowiązki w Wisłoujściu następcy, [[BAUER JOHANN GEORG pastor kościoła św. Olafa | Johannowi Georgowi Bauerowi]]. Zmarł w trzy tygodnie później, 1 września, w trakcie panującej w Gdańsku wielkiej epidemii dżumy (zob. [[EPIDEMIE NOWOŻYTNE | epidemie nowożytne, tabela)]]), wraz z nieznanego imienia siostrą i służącą, dzień po śmierci żony i osiem dni po śmierci nieznanej z imienia córki. Jego następca w Wisłoujściu, Johann Georg Bauer, zmarł na dżumę 30 sierpnia i być może akurat te wypadki należy z sobą bliżej łączyć (nie byli jedynymi ofiarami dżumy wśród duchownych, ale obaj pracowali w kontakcie ze środowiskiem marynarskim).<br/><br/> | ||
| + | 7 IV 1692 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) ożenił się z Euphrosyną (zmarła w wieku 52 lat, pochowana 2 IX 1709), jedną z ośmiorga dzieci zakrystiana kościoła NMP Detlofa Krügera (pochowany 31 VII 1708).<br/><br/> | ||
| + | Pochowany 27 IX 1709 w kościele NMP, obok między innymi teścia i żony, w grobie rodziny Krügerów, pod płytą nagrobną nr 474. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | |||
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, opr. Zenon Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 230.<br/> | ||
| + | Kotarski Edmund, ''Gdańska poezja okolicznościowa XVII wieku'', Gdańsk 1993, s. 216-217.<br/> | ||
| + | Praetorius Ephraim, ''Athenae Gedanenses sive commentarius …'', Leipzig, 1713, s. 188.<br/> | ||
| + | Ephraim Prätorius, ''Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…'', Danzig und Leipzig, 1760, s. 18, 53. <br/> | ||
| + | Rhesa Ludwig, ''Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation…'', Königsberg 1734, s. 67, 76.<br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert'', Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. 3, 116, 179. | ||
Wersja z 09:57, 8 paź 2022
MICHAEL KOCH (1663 Gdańsk – 1 IX 1709 Gdańsk), pastor, kaznodzieja. Absolwent gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, od 1685 student teologii w Wittenberdze, od 1687 w Jenie. Z okresu studiów zachował się jego drukowany okolicznościowy wiersz, napisany z okazji imienin kupca gdańskiego Daniela Buncka. Od 1692 w Gdańsku rektor szkoły św. Bartłomieja. 14 II 1700 powołany został na pastora kościoła garnizonowego św. Olafa w Wisłoujściu, urząd objął 7 marca.
23 VI 1709 mianowany został kaznodzieją (przełożonym) kościoła św. Jakuba na Starym Mieście, 11 sierpnia przekazał obowiązki w Wisłoujściu następcy, Johannowi Georgowi Bauerowi. Zmarł w trzy tygodnie później, 1 września, w trakcie panującej w Gdańsku wielkiej epidemii dżumy (zob. epidemie nowożytne, tabela)), wraz z nieznanego imienia siostrą i służącą, dzień po śmierci żony i osiem dni po śmierci nieznanej z imienia córki. Jego następca w Wisłoujściu, Johann Georg Bauer, zmarł na dżumę 30 sierpnia i być może akurat te wypadki należy z sobą bliżej łączyć (nie byli jedynymi ofiarami dżumy wśród duchownych, ale obaj pracowali w kontakcie ze środowiskiem marynarskim).
7 IV 1692 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) ożenił się z Euphrosyną (zmarła w wieku 52 lat, pochowana 2 IX 1709), jedną z ośmiorga dzieci zakrystiana kościoła NMP Detlofa Krügera (pochowany 31 VII 1708).
Pochowany 27 IX 1709 w kościele NMP, obok między innymi teścia i żony, w grobie rodziny Krügerów, pod płytą nagrobną nr 474.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, opr. Zenon Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 230.
Kotarski Edmund, Gdańska poezja okolicznościowa XVII wieku, Gdańsk 1993, s. 216-217.
Praetorius Ephraim, Athenae Gedanenses sive commentarius …, Leipzig, 1713, s. 188.
Ephraim Prätorius, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…, Danzig und Leipzig, 1760, s. 18, 53.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation…, Königsberg 1734, s. 67, 76.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. 3, 116, 179.
