ROGIŃSKI BOLESŁAW, artysta plastyk, grafik
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę ROGIŃSKI BOLESŁAW na ROGIŃSKI BOLESŁAW, artysta plastyk, grafik) |
|||
Linia 3: | Linia 3: | ||
'''BOLESŁAW ROGIŃSKI''' (9 XI 1907 Wiazyń, powiat Wilno – 21 VI 1990 Gdańsk), artysta plastyk, grafik. Studia plastyczne ukończył na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie (USB) w pracowni graficznej prof. Jerzego Hoppena (1891–1969), tam też rozpoczął działalność artystyczną.<br/><br/> | '''BOLESŁAW ROGIŃSKI''' (9 XI 1907 Wiazyń, powiat Wilno – 21 VI 1990 Gdańsk), artysta plastyk, grafik. Studia plastyczne ukończył na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie (USB) w pracowni graficznej prof. Jerzego Hoppena (1891–1969), tam też rozpoczął działalność artystyczną.<br/><br/> | ||
− | Od 1945 | + | Od 1945 w Gdańsku. Na zlecenie władz miasta tworzył w latach 1945–1946, wraz z grupą osiadłych w Gdańsku artystów plastyków (głównie wileńskich): [[ŻUKOWSKI STANISŁAW | Stanisławem Żukowskim]], [[ROLICZ STANISŁAW | Stanisławem Roliczem]], [[KILARSKI MACIEJ | Maciejem Kilarskim]] i innymi, dokumentację rysunkową gdańskich zabytków ocalałych ze zniszczeń wojennych. Była ona wykorzystywana przy opracowywaniu dokumentacji architektonicznej w czasie ich odbudowy. Prace pokazano 17 VII 1946 na pierwszej po II wojnie światowej wystawie plastycznej w Gdańsku ''Zabytki Starego Gdańska'', w sali ówczesnego Teatru Miejskiego (obecny budynek [[MIEJSKI TEATR „MINIATURA” | Miejskiego Teatru „Miniatura”]]) przy al. Grunwaldzkiej 16.<br/><br/> |
Tworzył prace graficzne w różnych technikach, tematy większości z nich to Gdańsk i morze. Uczestnik wielu gdańskich i ogólnopolskich wystaw plastycznych (prace znajdują się obecnie w polskich i fińskich muzeach). Działacz [[ZWIĄZEK POLSKICH ARTYSTÓW PLASTYKÓW. OKRĘG GDAŃSKI| Związku Polskich Artystów Plastyków]], w 1966 wiceprezes Klubu Marynistów LOK w Gdańsku. W 1975 zainicjował i przez wiele lat prowadził jako komisarz konkursy polsko-fińskiej grafiki marynistycznej. Odbywały się one corocznie do 1985 na przemian w Gdańsku i Turku, brali w nich udział czołowi polscy i fińscy graficy.<br/><br/> | Tworzył prace graficzne w różnych technikach, tematy większości z nich to Gdańsk i morze. Uczestnik wielu gdańskich i ogólnopolskich wystaw plastycznych (prace znajdują się obecnie w polskich i fińskich muzeach). Działacz [[ZWIĄZEK POLSKICH ARTYSTÓW PLASTYKÓW. OKRĘG GDAŃSKI| Związku Polskich Artystów Plastyków]], w 1966 wiceprezes Klubu Marynistów LOK w Gdańsku. W 1975 zainicjował i przez wiele lat prowadził jako komisarz konkursy polsko-fińskiej grafiki marynistycznej. Odbywały się one corocznie do 1985 na przemian w Gdańsku i Turku, brali w nich udział czołowi polscy i fińscy graficy.<br/><br/> | ||
− | 19 XII 1950 został wyróżniony nagrodą plastyczną przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku, ponownie otrzymał ją 22 VII 1959, 4 VIII 1975 [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE| Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]]. W 1956 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Za organizację i popularyzację ogólnopolskich konkursów ''Grafiki Marynistyczne'' w 1969 wyróżniony został Orderem Stańczyka, przyznawanym przez miesięcznik [[LITERY | „Litery”]]. | + | 19 XII 1950 został wyróżniony nagrodą plastyczną przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku, ponownie otrzymał ją 22 VII 1959, 4 VIII 1975 [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE| Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]]. W 1956 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, następnie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Za organizację i popularyzację ogólnopolskich konkursów ''Grafiki Marynistyczne'' w 1969 wyróżniony został Orderem Stańczyka, przyznawanym przez miesięcznik [[LITERY | „Litery”]]. Otrzymał także Złotą Odznaką Związku Polskich Artystów Plastyków i Medal Turun Taiteilijaseura (Finlandia).<br/><br/> |
− | Od 1935 żonaty był z Władysławą z domu Żukowską (1908 Wilno – 1992 Wrocław), absolwentką Seminarium Nauczycielskiego w Wilnie, Wydziału Sztuk Pięknych USB w Wilnie i Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, malarką nadmorskich krajobrazów, portretów, scen z życia rybaków, portów rybackich.<br/><br/> | + | Od 1935 żonaty był z Władysławą z domu Żukowską (1908 Wilno – 1992 Wrocław), absolwentką Seminarium Nauczycielskiego w Wilnie, Wydziału Sztuk Pięknych USB w Wilnie i Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, w latach 1940–1944 w Wilnie organizatorką tajnych kompletów z nauczania początkowego, w Gdańsku wykładającą między innymi w Studium Nauczycielskim, malarką nadmorskich krajobrazów, portretów, scen z życia rybaków, portów rybackich.<br/><br/> |
Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 02:57, 6 paź 2022
BOLESŁAW ROGIŃSKI (9 XI 1907 Wiazyń, powiat Wilno – 21 VI 1990 Gdańsk), artysta plastyk, grafik. Studia plastyczne ukończył na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie (USB) w pracowni graficznej prof. Jerzego Hoppena (1891–1969), tam też rozpoczął działalność artystyczną.
Od 1945 w Gdańsku. Na zlecenie władz miasta tworzył w latach 1945–1946, wraz z grupą osiadłych w Gdańsku artystów plastyków (głównie wileńskich): Stanisławem Żukowskim, Stanisławem Roliczem, Maciejem Kilarskim i innymi, dokumentację rysunkową gdańskich zabytków ocalałych ze zniszczeń wojennych. Była ona wykorzystywana przy opracowywaniu dokumentacji architektonicznej w czasie ich odbudowy. Prace pokazano 17 VII 1946 na pierwszej po II wojnie światowej wystawie plastycznej w Gdańsku Zabytki Starego Gdańska, w sali ówczesnego Teatru Miejskiego (obecny budynek Miejskiego Teatru „Miniatura”) przy al. Grunwaldzkiej 16.
Tworzył prace graficzne w różnych technikach, tematy większości z nich to Gdańsk i morze. Uczestnik wielu gdańskich i ogólnopolskich wystaw plastycznych (prace znajdują się obecnie w polskich i fińskich muzeach). Działacz Związku Polskich Artystów Plastyków, w 1966 wiceprezes Klubu Marynistów LOK w Gdańsku. W 1975 zainicjował i przez wiele lat prowadził jako komisarz konkursy polsko-fińskiej grafiki marynistycznej. Odbywały się one corocznie do 1985 na przemian w Gdańsku i Turku, brali w nich udział czołowi polscy i fińscy graficy.
19 XII 1950 został wyróżniony nagrodą plastyczną przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku, ponownie otrzymał ją 22 VII 1959, 4 VIII 1975 Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. W 1956 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, następnie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Za organizację i popularyzację ogólnopolskich konkursów Grafiki Marynistyczne w 1969 wyróżniony został Orderem Stańczyka, przyznawanym przez miesięcznik „Litery”. Otrzymał także Złotą Odznaką Związku Polskich Artystów Plastyków i Medal Turun Taiteilijaseura (Finlandia).
Od 1935 żonaty był z Władysławą z domu Żukowską (1908 Wilno – 1992 Wrocław), absolwentką Seminarium Nauczycielskiego w Wilnie, Wydziału Sztuk Pięknych USB w Wilnie i Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, w latach 1940–1944 w Wilnie organizatorką tajnych kompletów z nauczania początkowego, w Gdańsku wykładającą między innymi w Studium Nauczycielskim, malarką nadmorskich krajobrazów, portretów, scen z życia rybaków, portów rybackich.
Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.