FEDERAU WOLFGANG, pisarz
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę FEDERAU WOLFGANG na FEDERAU WOLFGANG, pisarz) |
|||
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File: Wolfgang_Federau.jpg |thumb| Wolfgang Federau, strona tytułowa ''Danzig siegt über Engelland'', Berlin 1940]] | [[File: Wolfgang_Federau.jpg |thumb| Wolfgang Federau, strona tytułowa ''Danzig siegt über Engelland'', Berlin 1940]] | ||
| − | '''WOLFGANG FEDERAU''' (8 III 1894 Gdańsk – 18 V 1950 Lubeka), pisarz. Ukończył [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkołę św. Jana]], studiował matematykę i fizykę w [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]]. Po studiach pracował początkowo w firmie ubezpieczeniowej, po 1921 | + | '''WOLFGANG FEDERAU''' (8 III 1894 Gdańsk – 18 V 1950 Lubeka), pisarz. Ukończył [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkołę św. Jana]], studiował matematykę i fizykę w [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]]. Po studiach pracował początkowo w firmie ubezpieczeniowej, po 1921 był pracownikiem gdańskiego Prezydium Policji: w 1928 sekretarz policji, w 1935 inspektor, w 1939 starszy inspektor. Prowadził wykłady w gdańskiej szkole policji porządkowej (Schutzpolizei). W 1945 zbiegł wraz z rodzina do Danii, gdzie przez trzy i pół roku przebywali w obozie dla uchodźców. Od 1948 w Lubece.<br/><br/> |
| − | Pisał wiersze i utwory epickie. Debiutował na łamach gdańskiej prasy, w | + | Pisał wiersze i utwory epickie. Debiutował na łamach gdańskiej prasy, w 1924 wydał tomik poezji ''Das Herz und die Erde'' (''Serce i ziemia'') i zbiór esejów ''Danziger Dichter und wir'' (''Gdańscy poeci i my''), w 1930 zbiór nowel ''Jubiläumsbilanz'' (''Bilans jubileuszowy'') i opowiadanie ''Ironie des Lebens'' (''Ironia życia''), w 1940 ''Danzig siegt über Engelland'' (''Gdańsk zwycięża krainę anielską''), w 1949 ukazały się jego poświęcone częściowo Gdańskowi wspomnienia ''Versunkene Gärten'' (''Zatopione ogrody''). <br/><br/> |
| − | + | Wychował się na [[DOLNE MIASTO | Dolnym Mieście]], następnie mieszkał w Oliwie: w 1913 przy Kaisersteg 20 (ul. Pomorska), w 1928 przy Waldstraße 8 (ul. Leśna), w latach 1935–1939 przy Jahnstraße 3 (ul. Liczmańskiego). Żonaty z Elisabeth z domu Anger. Syn Bernt (30 III 1930 Gdańsk – 20 VII 2017 Hamburg) zajmował się fotografią (głównie podróżniczą i lotniczą), specjalizując się w jej czarno-białej wersji, ponadto malarstwem, snycerką i poezją. W latach 1953–1958 pracował w Windhoek, stolicy Niemieckiej Afryki Południowo-Zachodniej (obecnie Namibia), po powrocie do Niemiec – dla wielu znaczących agencji i wydawnictw fotograficznych (Agfa–Gevaert, Gruner und Jahr, Edition Maritim), od 1970 niezależny fotograf. Opublikował ponad 200.000 zdjęć w wielu albumach i na licznych wystawach, wiele z nich prezentowanych jest w hamburskich Museum am Rothenbaum i Museum für Kunst und Gewerbe. Pochowany na hamburskim cmentarzu Ohlsdorf. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | |
Aktualna wersja na dzień 15:42, 24 cze 2023
WOLFGANG FEDERAU (8 III 1894 Gdańsk – 18 V 1950 Lubeka), pisarz. Ukończył szkołę św. Jana, studiował matematykę i fizykę w Technische Hochschule Danzig. Po studiach pracował początkowo w firmie ubezpieczeniowej, po 1921 był pracownikiem gdańskiego Prezydium Policji: w 1928 sekretarz policji, w 1935 inspektor, w 1939 starszy inspektor. Prowadził wykłady w gdańskiej szkole policji porządkowej (Schutzpolizei). W 1945 zbiegł wraz z rodzina do Danii, gdzie przez trzy i pół roku przebywali w obozie dla uchodźców. Od 1948 w Lubece.
Pisał wiersze i utwory epickie. Debiutował na łamach gdańskiej prasy, w 1924 wydał tomik poezji Das Herz und die Erde (Serce i ziemia) i zbiór esejów Danziger Dichter und wir (Gdańscy poeci i my), w 1930 zbiór nowel Jubiläumsbilanz (Bilans jubileuszowy) i opowiadanie Ironie des Lebens (Ironia życia), w 1940 Danzig siegt über Engelland (Gdańsk zwycięża krainę anielską), w 1949 ukazały się jego poświęcone częściowo Gdańskowi wspomnienia Versunkene Gärten (Zatopione ogrody).
Wychował się na Dolnym Mieście, następnie mieszkał w Oliwie: w 1913 przy Kaisersteg 20 (ul. Pomorska), w 1928 przy Waldstraße 8 (ul. Leśna), w latach 1935–1939 przy Jahnstraße 3 (ul. Liczmańskiego). Żonaty z Elisabeth z domu Anger. Syn Bernt (30 III 1930 Gdańsk – 20 VII 2017 Hamburg) zajmował się fotografią (głównie podróżniczą i lotniczą), specjalizując się w jej czarno-białej wersji, ponadto malarstwem, snycerką i poezją. W latach 1953–1958 pracował w Windhoek, stolicy Niemieckiej Afryki Południowo-Zachodniej (obecnie Namibia), po powrocie do Niemiec – dla wielu znaczących agencji i wydawnictw fotograficznych (Agfa–Gevaert, Gruner und Jahr, Edition Maritim), od 1970 niezależny fotograf. Opublikował ponad 200.000 zdjęć w wielu albumach i na licznych wystawach, wiele z nich prezentowanych jest w hamburskich Museum am Rothenbaum i Museum für Kunst und Gewerbe. Pochowany na hamburskim cmentarzu Ohlsdorf.
