WITT JULIUS ADOLF, organmistrz
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JULIUS''' (Julian) '''ADOLF WITT''' (6 VII 1856 Pobethen, powiat Fischhausen, Sambia (obecnie Romanowo, obwód kaliningradzki, Rosja) – po 1926), organmistrz, fortepianmistrz (?), stroiciel. Syn stolarza Augusta Adolfa z Gdańska (zm. po 1924) i Wilhelminy z domu Pletz (Plaetz), brat organmistrzów [[WITT MICHAEL EMIL MARTIN | Michaela Emila Martina]] i [[WITT AUGUST ADOLF | Augusta Adolfa]] Wittów.<br/><br/> | + | '''JULIUS''' (Julian) '''ADOLF WITT''' (6 VII 1856 Pobethen, powiat Fischhausen, Sambia (obecnie Romanowo, obwód kaliningradzki, Rosja) – po 1926), organmistrz, fortepianmistrz (?), stroiciel. Syn stolarza Augusta Adolfa z Gdańska (zm. po 1924) i Wilhelminy z domu Pletz (Plaetz), brat organmistrzów [[WITT MICHAEL EMIL MARTIN, organmistrz | Michaela Emila Martina]] i [[WITT AUGUST ADOLF, organmistrz | Augusta Adolfa]] Wittów.<br/><br/> |
| − | Po praktyce w wytwórniach południowoniemieckich (budowa i naprawa organów, fisharmonii, klawiorganów, strojenie organów i fortepianów) prowadził w Gdańsku od 1881 do około 1926 pracownię organów i katarynek przy Altstädtischer Graben 12 (ul. Podwale Staromiejskie) i Büttelgasse 9 (ul. Pachołów), od około 1890 ze składem przy Wielkiej Alei 20 (al. Zwycięstwa), od 1892 także skład fortepianów przy Breitgasse 96 (ul. Szeroka), w 1926 przy Große Allee 33, w 1903 również z filią w Sopocie przy Südstraße 24 (ul. Grunwaldzka). W latach 1892–1897 był także właścicielem kamienicy przy Korkenmachergasse 1 (ul. Szewska), w 1892–1900 kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 36 (ul. Św. Ducha 48), w 1914 kamienic przy Großsse Gerbergasse 11-12 (ul. Garbary), nabytych od Felixa Alberta Sohra ([[SOHR ALBERT FERDINAND | Albert Ferdinand Sohr]]).<br/><br/> | + | Po praktyce w wytwórniach południowoniemieckich (budowa i naprawa organów, fisharmonii, klawiorganów, strojenie organów i fortepianów) prowadził w Gdańsku od 1881 do około 1926 pracownię organów i katarynek przy Altstädtischer Graben 12 (ul. Podwale Staromiejskie) i Büttelgasse 9 (ul. Pachołów), od około 1890 ze składem przy Wielkiej Alei 20 (al. Zwycięstwa), od 1892 także skład fortepianów przy Breitgasse 96 (ul. Szeroka), w 1926 przy Große Allee 33, w 1903 również z filią w Sopocie przy Südstraße 24 (ul. Grunwaldzka). W latach 1892–1897 był także właścicielem kamienicy przy Korkenmachergasse 1 (ul. Szewska), w 1892–1900 kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 36 (ul. Św. Ducha 48), w 1914 kamienic przy Großsse Gerbergasse 11-12 (ul. Garbary), nabytych od Felixa Alberta Sohra ([[SOHR ALBERT FERDINAND, stolarz, przedsiębiorca | Albert Ferdinand Sohr]]).<br/><br/> |
W 1881 oferował strojone w Dur i moll dzwonki ołtarzowe, zestaw ośmiu dzwonków za 27 marek, sześciu – za 22 marki. Zbudował organy (dwa manuały, 18 głosów) w Szymbarku koło Kartuz, w grudniu 1889 ukończył organy w kościele katolickim w Skarszewach. W 1898 był w Gdańsku właścicielem restauracji Lindenhof przy Wielkiej Alei (al. Zwycięstwa), nabył za 80.000 marek Café Wittcke w Jäschkental ([[JAŚKOWA DOLINA | Jaśkowa Dolina]]) z zamiarem wydzierżawienia jej po gruntownym remoncie. Wybudował szereg kamienic czynszowych we [[WRZESZCZ | Wrzeszczu]] przy St. Michaelsweg (ul. Traugutta), w 1909 sprzedał tamże gminie Gdańsk parcelę pod nr 3–5. Za 72 300 i 59 700 marek sprzedał 30 VII 1914 dwa domy na [[WYSPA SPICHRZÓW | Wyspie Spichrzów]] przy Plankengasse (ul. Dziewanowskiego).<br/><br/> | W 1881 oferował strojone w Dur i moll dzwonki ołtarzowe, zestaw ośmiu dzwonków za 27 marek, sześciu – za 22 marki. Zbudował organy (dwa manuały, 18 głosów) w Szymbarku koło Kartuz, w grudniu 1889 ukończył organy w kościele katolickim w Skarszewach. W 1898 był w Gdańsku właścicielem restauracji Lindenhof przy Wielkiej Alei (al. Zwycięstwa), nabył za 80.000 marek Café Wittcke w Jäschkental ([[JAŚKOWA DOLINA | Jaśkowa Dolina]]) z zamiarem wydzierżawienia jej po gruntownym remoncie. Wybudował szereg kamienic czynszowych we [[WRZESZCZ | Wrzeszczu]] przy St. Michaelsweg (ul. Traugutta), w 1909 sprzedał tamże gminie Gdańsk parcelę pod nr 3–5. Za 72 300 i 59 700 marek sprzedał 30 VII 1914 dwa domy na [[WYSPA SPICHRZÓW | Wyspie Spichrzów]] przy Plankengasse (ul. Dziewanowskiego).<br/><br/> | ||
Ewangelik. Ożeniony 2 VI 1881 z Marią Marthą Magdaleną (1 XII 1861 Gdańsk – 16 I 1922 Gdańsk), katoliczką, córką robotnika Martina Weichbrodt z Gdańska-Nowego Portu, miał między innymi dzieci: Gertrudę Annę Betty Riegel (ur. 4 V 1883), od 13 X 1904 żonę asystenta pocztowego Hermanna Gustava Adolfa Riegela (ur. 11 III 1875 Włocławek), syna gdańskich restauratorów Roberta Gustava Wilhelma i Julianny Theresy z domu Winorowskiej; Amandę Wilhelminę Berthę (24 II 1885 – 31 X 1886), Walthera Georga Juliusa (ur. 29 V 1893), Herthę Hildegardę Gertrudę (ur. 20 V 1895 – 20 X 1905), Margot Dorę Hildegardę (ur. 13 X 1901) i ur. 21 IV 1903 martwą córkę. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Ewangelik. Ożeniony 2 VI 1881 z Marią Marthą Magdaleną (1 XII 1861 Gdańsk – 16 I 1922 Gdańsk), katoliczką, córką robotnika Martina Weichbrodt z Gdańska-Nowego Portu, miał między innymi dzieci: Gertrudę Annę Betty Riegel (ur. 4 V 1883), od 13 X 1904 żonę asystenta pocztowego Hermanna Gustava Adolfa Riegela (ur. 11 III 1875 Włocławek), syna gdańskich restauratorów Roberta Gustava Wilhelma i Julianny Theresy z domu Winorowskiej; Amandę Wilhelminę Berthę (24 II 1885 – 31 X 1886), Walthera Georga Juliusa (ur. 29 V 1893), Herthę Hildegardę Gertrudę (ur. 20 V 1895 – 20 X 1905), Margot Dorę Hildegardę (ur. 13 X 1901) i ur. 21 IV 1903 martwą córkę. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 15:59, 1 sty 2023
JULIUS (Julian) ADOLF WITT (6 VII 1856 Pobethen, powiat Fischhausen, Sambia (obecnie Romanowo, obwód kaliningradzki, Rosja) – po 1926), organmistrz, fortepianmistrz (?), stroiciel. Syn stolarza Augusta Adolfa z Gdańska (zm. po 1924) i Wilhelminy z domu Pletz (Plaetz), brat organmistrzów Michaela Emila Martina i Augusta Adolfa Wittów.
Po praktyce w wytwórniach południowoniemieckich (budowa i naprawa organów, fisharmonii, klawiorganów, strojenie organów i fortepianów) prowadził w Gdańsku od 1881 do około 1926 pracownię organów i katarynek przy Altstädtischer Graben 12 (ul. Podwale Staromiejskie) i Büttelgasse 9 (ul. Pachołów), od około 1890 ze składem przy Wielkiej Alei 20 (al. Zwycięstwa), od 1892 także skład fortepianów przy Breitgasse 96 (ul. Szeroka), w 1926 przy Große Allee 33, w 1903 również z filią w Sopocie przy Südstraße 24 (ul. Grunwaldzka). W latach 1892–1897 był także właścicielem kamienicy przy Korkenmachergasse 1 (ul. Szewska), w 1892–1900 kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 36 (ul. Św. Ducha 48), w 1914 kamienic przy Großsse Gerbergasse 11-12 (ul. Garbary), nabytych od Felixa Alberta Sohra ( Albert Ferdinand Sohr).
W 1881 oferował strojone w Dur i moll dzwonki ołtarzowe, zestaw ośmiu dzwonków za 27 marek, sześciu – za 22 marki. Zbudował organy (dwa manuały, 18 głosów) w Szymbarku koło Kartuz, w grudniu 1889 ukończył organy w kościele katolickim w Skarszewach. W 1898 był w Gdańsku właścicielem restauracji Lindenhof przy Wielkiej Alei (al. Zwycięstwa), nabył za 80.000 marek Café Wittcke w Jäschkental ( Jaśkowa Dolina) z zamiarem wydzierżawienia jej po gruntownym remoncie. Wybudował szereg kamienic czynszowych we Wrzeszczu przy St. Michaelsweg (ul. Traugutta), w 1909 sprzedał tamże gminie Gdańsk parcelę pod nr 3–5. Za 72 300 i 59 700 marek sprzedał 30 VII 1914 dwa domy na Wyspie Spichrzów przy Plankengasse (ul. Dziewanowskiego).
Ewangelik. Ożeniony 2 VI 1881 z Marią Marthą Magdaleną (1 XII 1861 Gdańsk – 16 I 1922 Gdańsk), katoliczką, córką robotnika Martina Weichbrodt z Gdańska-Nowego Portu, miał między innymi dzieci: Gertrudę Annę Betty Riegel (ur. 4 V 1883), od 13 X 1904 żonę asystenta pocztowego Hermanna Gustava Adolfa Riegela (ur. 11 III 1875 Włocławek), syna gdańskich restauratorów Roberta Gustava Wilhelma i Julianny Theresy z domu Winorowskiej; Amandę Wilhelminę Berthę (24 II 1885 – 31 X 1886), Walthera Georga Juliusa (ur. 29 V 1893), Herthę Hildegardę Gertrudę (ur. 20 V 1895 – 20 X 1905), Margot Dorę Hildegardę (ur. 13 X 1901) i ur. 21 IV 1903 martwą córkę.
Bibliografia:
Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, nr 323/81 (akt ślubu).
„Danziger Neueste Nachrichten” z 18 I 1922 (nekrolog żony)
