KOŚCIÓŁ ŚW. JADWIGI KRÓLOWEJ
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''KOŚCIÓŁ ŚW. JADWIGI KRÓLOWEJ''', Orunia, ul. Krzemowa 3. W 1989 na terenie należącym dotąd do parafii przy | + | [[File:Kosciol_sw._Jadwigi_Krolowej.JPG|thumb|Kościół św. Jadwigi Królowej, 2006]] |
| + | |||
| + | '''KOŚCIÓŁ ŚW. JADWIGI KRÓLOWEJ''', Orunia, ul. Krzemowa 3. W 1989 na terenie należącym dotąd do parafii przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. IGNACEGO | kościele św. Ignacego]] powstał ośrodek duszpasterski, w 1990 przekształcony dekretem [[GOCŁOWSKI TADEUSZ, arcybiskup gdański | bp. Tadeusza Gocłowskiego]] w parafię dla nowo powstającej dzielnicy Orunia Górna. Parafia początkowo objęła teren między [[PARK ORUŃSKI | Parkiem Oruńskim]] i jego otuliną a ul. Małomiejską i Świętokrzyską wraz z leżącym na północ od ul. Małomiejskiej niewielkim osiedlem Na Stoku (rejon ul. Królowej Jadwigi). W 2001 to ostatnie osiedle wyłączono z obszaru parafii św. Królowej Jadwigi i włączono do nowej parafii [[KOŚCIÓŁ ŚW. TERESY BENEDYKTY OD KRZYŻA - EDYTY STEIN | kościoła św. Teresy Benedykty (Edyty Stein)]].<br/><br/> | ||
| + | Od 1990 przy ul. Krzemowej funkcjonowała tymczasowa kaplica (rozebrana w 2004) z barakiem na zapleczu w charakterze domu parafialnego | ||
| + | W 1995 rozpoczęto budowę kościoła docelowego, według projektu przygotowanego przez zespół pod kierunkiem Antoniego Wolańskiego. Kościół ukończony częściowo w 2003 i konsekrowany przez abp. Tadeusza Gocłowskiego. Budowę ukończono w 2011 (włącznie z wykonaniem elewacji i ustawieniem krzyża na wieży dzwonnicy). W latach 2004–2009 wzniesiono od strony południowej dom parafialny z klasztorem sióstr [[SERAFITKI | serafitek]], czynnych w tej parafii już od 1992.<br/><br/> | ||
| + | Kościół na planie owalu z markowanymi nawami bocznymi, o bryle przypominającej okręt z kulminacyjnym punktem (masztem) w wieży od strony wschodniej. We wnętrzu kościoła zwraca uwagę strop tzw. kryształowy. W północnej nawie kaplica Matki Boskiej Częstochowskiej z oryginalnymi witrażami ''Historia obrazu jasnogórskiego''. W południowej nawie Kaplica Matki Boskiej Nieustającej Pomocy oraz figura Matki Boskiej Fatimskiej, ukoronowana w 2009 przez [[GŁÓDŹ SŁAWOJ LESZEK, arcybiskup gdański | abp. Sławoja Leszka Głódzia]]. W prezbiterium ołtarz marmurowy z jednolitego bloku skalnego, trzy rzeźby z drzewa lipowego (pięciometrowy Chrystus na krzyżu w pozie „dokonało się”, ponadto figury patronki kościoła oraz św. Jana Chrzciciela) autorstwa rzeźbiarza Zygfryda Grossa. Na ścianach nawy głównej autorstwa tego samego artysty Droga Krzyżowa z tego samego materiału (2006). Na chórze trzynastogłosowe organy sprowadzone z niemieckiego Wuppertalu.<br/><br/> | ||
| + | W kościele od 2007 przy wsparciu obu lokalnych spółdzielni mieszkaniowych odbywają się popularne Oruńskie Koncerty Kameralne. Przy parafii działają między innymi Żywy Różaniec, Domowy Kościół, chórek parafialny, Ruch Rodzin Nazaretańskich, Katolicka Wspólnota Modlitewno-Ewangelizacyjna „Marana Tha”. Pierwszym proboszczem od 1990 jest ks. Remigiusz Langowski, kanonik gremialny [[KAPITUŁY KOLEGIACKIE ARCHIDIECEZJI GDAŃSKIEJ | Kapituły Kolegiackiej Staroszkockiej]]. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]][[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:51, 27 lis 2022
KOŚCIÓŁ ŚW. JADWIGI KRÓLOWEJ, Orunia, ul. Krzemowa 3. W 1989 na terenie należącym dotąd do parafii przy kościele św. Ignacego powstał ośrodek duszpasterski, w 1990 przekształcony dekretem bp. Tadeusza Gocłowskiego w parafię dla nowo powstającej dzielnicy Orunia Górna. Parafia początkowo objęła teren między Parkiem Oruńskim i jego otuliną a ul. Małomiejską i Świętokrzyską wraz z leżącym na północ od ul. Małomiejskiej niewielkim osiedlem Na Stoku (rejon ul. Królowej Jadwigi). W 2001 to ostatnie osiedle wyłączono z obszaru parafii św. Królowej Jadwigi i włączono do nowej parafii kościoła św. Teresy Benedykty (Edyty Stein).
Od 1990 przy ul. Krzemowej funkcjonowała tymczasowa kaplica (rozebrana w 2004) z barakiem na zapleczu w charakterze domu parafialnego
W 1995 rozpoczęto budowę kościoła docelowego, według projektu przygotowanego przez zespół pod kierunkiem Antoniego Wolańskiego. Kościół ukończony częściowo w 2003 i konsekrowany przez abp. Tadeusza Gocłowskiego. Budowę ukończono w 2011 (włącznie z wykonaniem elewacji i ustawieniem krzyża na wieży dzwonnicy). W latach 2004–2009 wzniesiono od strony południowej dom parafialny z klasztorem sióstr serafitek, czynnych w tej parafii już od 1992.
Kościół na planie owalu z markowanymi nawami bocznymi, o bryle przypominającej okręt z kulminacyjnym punktem (masztem) w wieży od strony wschodniej. We wnętrzu kościoła zwraca uwagę strop tzw. kryształowy. W północnej nawie kaplica Matki Boskiej Częstochowskiej z oryginalnymi witrażami Historia obrazu jasnogórskiego. W południowej nawie Kaplica Matki Boskiej Nieustającej Pomocy oraz figura Matki Boskiej Fatimskiej, ukoronowana w 2009 przez abp. Sławoja Leszka Głódzia. W prezbiterium ołtarz marmurowy z jednolitego bloku skalnego, trzy rzeźby z drzewa lipowego (pięciometrowy Chrystus na krzyżu w pozie „dokonało się”, ponadto figury patronki kościoła oraz św. Jana Chrzciciela) autorstwa rzeźbiarza Zygfryda Grossa. Na ścianach nawy głównej autorstwa tego samego artysty Droga Krzyżowa z tego samego materiału (2006). Na chórze trzynastogłosowe organy sprowadzone z niemieckiego Wuppertalu.
W kościele od 2007 przy wsparciu obu lokalnych spółdzielni mieszkaniowych odbywają się popularne Oruńskie Koncerty Kameralne. Przy parafii działają między innymi Żywy Różaniec, Domowy Kościół, chórek parafialny, Ruch Rodzin Nazaretańskich, Katolicka Wspólnota Modlitewno-Ewangelizacyjna „Marana Tha”. Pierwszym proboszczem od 1990 jest ks. Remigiusz Langowski, kanonik gremialny Kapituły Kolegiackiej Staroszkockiej.
