KAREHNKE PAUL JOHANN RUDOLF, pedagog
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''PAUL JOHANN RUDOLF KAREHNKE''' (23 IX 1861 Wałcz – 25 VI 1932 Gdańsk), pedagog. Filologię niemiecką i języki klasyczne studiował na uniwersytetach w Królewcu i Berlinie. Po studiach odbył staż w Świeciu nad Wisłą. Po egzaminie państwowym 27 II 1886 został nauczycielem w gimnazjum w Kwidzynie (1889–1902), od 1 VII 1902 do emerytury, na którą przeszedł 1 I 1927, był profesorem filologii klasycznej w [[GIMNAZJUM KRÓLEWSKIE REALNE (Długie Ogrody) | Gimnazjum Królewskim Realnym]] (Długie Ogrody). Członek Towarzystwa Literacko-Dramatycznego w Gdańsku (Literarisch-Dramatischer Verein zu Danzig), synodu ewangelickiego i rady [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]]. <br/><br/> | '''PAUL JOHANN RUDOLF KAREHNKE''' (23 IX 1861 Wałcz – 25 VI 1932 Gdańsk), pedagog. Filologię niemiecką i języki klasyczne studiował na uniwersytetach w Królewcu i Berlinie. Po studiach odbył staż w Świeciu nad Wisłą. Po egzaminie państwowym 27 II 1886 został nauczycielem w gimnazjum w Kwidzynie (1889–1902), od 1 VII 1902 do emerytury, na którą przeszedł 1 I 1927, był profesorem filologii klasycznej w [[GIMNAZJUM KRÓLEWSKIE REALNE (Długie Ogrody) | Gimnazjum Królewskim Realnym]] (Długie Ogrody). Członek Towarzystwa Literacko-Dramatycznego w Gdańsku (Literarisch-Dramatischer Verein zu Danzig), synodu ewangelickiego i rady [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]]. <br/><br/> | ||
| − | W 1907 mieszkał przy Steindamm 24 (ul. Kamienna Grobla), następnie do końca życia przy Halbengasse 1–2 (ul. Na Piaskach), w 1928 razem z synem Hartmundem i córką Elfriedą. Był żonaty z Klarą Margarettą Ziemann. Pozostawił liczne potomstwo. Syn Gerhard (ur. 15 VII 1895 Kwidzyn), lekarz internista, prowadził w Gdańsku prywatny gabinet, od 1 I 1933 do 1939 pracował jednocześnie jako lekarz gdańskiej [[POLICJA | policji porządkowej]] (Schupo), podczas II wojny światowej oficer w szpitalach polowych jednostek Waffen-SS na froncie. Lekarzem był także drugi syn Bruno (ur. 7 IX 1890 Kwidzyn), również absolwent Gimnazjum Królewskiego, pracujący poza Gdańskiem, po 1945 lekarz w Halstenbek koło Hamburga. Adwokatem i notariuszem mieszkającym w 1935 w Sopocie był syn Hartmund (18 II 1899 Kwidzyn – 6 IV 1976 Kassel), po 1945 prawnik w Niemczech. Córka Elfrieda (4 VI 1893 Kwidzyn – 26 II 1964 Wedel, Niemcy) pozostała panną, była dr filozofii, w latach 1920–1945 nauczycielką | + | W 1907 mieszkał przy Steindamm 24 (ul. Kamienna Grobla), następnie do końca życia przy Halbengasse 1–2 (ul. Na Piaskach), w 1928 razem z synem Hartmundem i córką Elfriedą. Był żonaty z Klarą Margarettą Ziemann. Pozostawił liczne potomstwo. Syn Gerhard (ur. 15 VII 1895 Kwidzyn), w 1913 absolwent Gimnazjum Królewskiego, lekarz internista, prowadził w Gdańsku prywatny gabinet, od 1 I 1933 do 1939 pracował jednocześnie jako lekarz gdańskiej [[POLICJA | policji porządkowej]] (Schupo), podczas II wojny światowej oficer w szpitalach polowych jednostek Waffen-SS na froncie. Lekarzem był także drugi syn Bruno (ur. 7 IX 1890 Kwidzyn), również absolwent Gimnazjum Królewskiego, pracujący poza Gdańskiem, po 1945 lekarz w Halstenbek koło Hamburga. Adwokatem i notariuszem mieszkającym w 1935 w Sopocie był syn Hartmund (18 II 1899 Kwidzyn – 6 IV 1976 Kassel), po 1945 prawnik w Niemczech. Córka Elfrieda (4 VI 1893 Kwidzyn – 26 II 1964 Wedel, Niemcy) pozostała panną, była dr filozofii, w latach 1920–1945 nauczycielką [[SZKOŁA ŚREDNIA DLA DZIEWCZĄT | wyższej średniej szkoły dla dziewcząt im. Wiktorii]], po 1945 pracowała w szkolnictwie w Niemczech. Młodsza córka Ursula, w 1932 żona doktora filologii Hugona Boettgera, mieszkała poza Gdańskiem. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 16:53, 14 lut 2023
PAUL JOHANN RUDOLF KAREHNKE (23 IX 1861 Wałcz – 25 VI 1932 Gdańsk), pedagog. Filologię niemiecką i języki klasyczne studiował na uniwersytetach w Królewcu i Berlinie. Po studiach odbył staż w Świeciu nad Wisłą. Po egzaminie państwowym 27 II 1886 został nauczycielem w gimnazjum w Kwidzynie (1889–1902), od 1 VII 1902 do emerytury, na którą przeszedł 1 I 1927, był profesorem filologii klasycznej w Gimnazjum Królewskim Realnym (Długie Ogrody). Członek Towarzystwa Literacko-Dramatycznego w Gdańsku (Literarisch-Dramatischer Verein zu Danzig), synodu ewangelickiego i rady kościoła św. Katarzyny.
W 1907 mieszkał przy Steindamm 24 (ul. Kamienna Grobla), następnie do końca życia przy Halbengasse 1–2 (ul. Na Piaskach), w 1928 razem z synem Hartmundem i córką Elfriedą. Był żonaty z Klarą Margarettą Ziemann. Pozostawił liczne potomstwo. Syn Gerhard (ur. 15 VII 1895 Kwidzyn), w 1913 absolwent Gimnazjum Królewskiego, lekarz internista, prowadził w Gdańsku prywatny gabinet, od 1 I 1933 do 1939 pracował jednocześnie jako lekarz gdańskiej policji porządkowej (Schupo), podczas II wojny światowej oficer w szpitalach polowych jednostek Waffen-SS na froncie. Lekarzem był także drugi syn Bruno (ur. 7 IX 1890 Kwidzyn), również absolwent Gimnazjum Królewskiego, pracujący poza Gdańskiem, po 1945 lekarz w Halstenbek koło Hamburga. Adwokatem i notariuszem mieszkającym w 1935 w Sopocie był syn Hartmund (18 II 1899 Kwidzyn – 6 IV 1976 Kassel), po 1945 prawnik w Niemczech. Córka Elfrieda (4 VI 1893 Kwidzyn – 26 II 1964 Wedel, Niemcy) pozostała panną, była dr filozofii, w latach 1920–1945 nauczycielką wyższej średniej szkoły dla dziewcząt im. Wiktorii, po 1945 pracowała w szkolnictwie w Niemczech. Młodsza córka Ursula, w 1932 żona doktora filologii Hugona Boettgera, mieszkała poza Gdańskiem.
