BARANOWSKI LEON, pracownik Akademii Medycznej w Gdańsku
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''LEON BARANOWSKI''' (2 III 1902 Wilno – 4 XI 1968 Gdańsk), lekarz ze specjalizacją I i II stopnia z chorób nerwowych i umysłowych, pracownik gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej (AL) i Akademii Medycznej]] (AMG). Syn administratora Faustyna | + | '''LEON BARANOWSKI''' (2 III 1902 Wilno – 4 XI 1968 Gdańsk), lekarz ze specjalizacją I i II stopnia z chorób nerwowych i umysłowych, pracownik gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej (AL) i Akademii Medycznej]] (AMG). Syn administratora Faustyna Fajwisza (zm. 1937) i Dianny z domu Frydland (zm. 1943). Miał brata, z wykształcenia inżyniera, urzędnika, z którym stracił kontakt, resztę rodziny wymordowano podczas II wojny światowej. <br/><br/> |
W 1924 ukończył gimnazjum w Wilnie, do 1932 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Stefana Batorego. Na ostatnim roku studiów podjął pracę w Uniwersyteckiej Klinice Neurologicznej i do 1938 był tam asystentem. W 1932 pracował także jako wolontariusz w Uniwersyteckiej Klinice Dziecięcej, w latach 1933–1939 był również ordynatorem wileńskiego Szpitala Miejskiego, następnie do 1941 kierował Oddziałem Neurologicznym w Szpitalu Polskich Kolei Państwowych. W latach 1941–1945 ponownie był ordynatorem Szpitala Miejskiego w Wilnie. <br/><br/> | W 1924 ukończył gimnazjum w Wilnie, do 1932 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Stefana Batorego. Na ostatnim roku studiów podjął pracę w Uniwersyteckiej Klinice Neurologicznej i do 1938 był tam asystentem. W 1932 pracował także jako wolontariusz w Uniwersyteckiej Klinice Dziecięcej, w latach 1933–1939 był również ordynatorem wileńskiego Szpitala Miejskiego, następnie do 1941 kierował Oddziałem Neurologicznym w Szpitalu Polskich Kolei Państwowych. W latach 1941–1945 ponownie był ordynatorem Szpitala Miejskiego w Wilnie. <br/><br/> | ||
Od 1945 w Gdańsku, zamieszkał przy ul. Aldony 6, 1 sierpnia podjął pracę na stanowisku starszego asystenta w Klinice Neuropsychiatrii AL, następnie w Klinice Chorób Nerwowych tej uczelni. Jednocześnie w latach 1945–1950 pełnił funkcję kierownika Kliniki Neurologicznej. W 1948 awansował na stanowisko adiunkta kontraktowego w Klinice Neurologii AL, znajdującej się w pawilonie nr 31 przy ul. Dębinki 7. 1 IV 1946 uczestniczył w organizacyjnym spotkaniu Gdańskiego Towarzystwa Lekarskiego, którego został członkiem. W 1954 na własną prośbę odszedł z AMG, pracował jako ordynator w Szpitalu Miejskim w Gdyni. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Neurologicznego i Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia. <br/><br/> | Od 1945 w Gdańsku, zamieszkał przy ul. Aldony 6, 1 sierpnia podjął pracę na stanowisku starszego asystenta w Klinice Neuropsychiatrii AL, następnie w Klinice Chorób Nerwowych tej uczelni. Jednocześnie w latach 1945–1950 pełnił funkcję kierownika Kliniki Neurologicznej. W 1948 awansował na stanowisko adiunkta kontraktowego w Klinice Neurologii AL, znajdującej się w pawilonie nr 31 przy ul. Dębinki 7. 1 IV 1946 uczestniczył w organizacyjnym spotkaniu Gdańskiego Towarzystwa Lekarskiego, którego został członkiem. W 1954 na własną prośbę odszedł z AMG, pracował jako ordynator w Szpitalu Miejskim w Gdyni. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Neurologicznego i Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia. <br/><br/> | ||
| − | Żonaty był z Walerią z domu Sterpejkowicz-Wersocką (1 I 1910 – 21 I 1979 Gdańsk), pielęgniarką. W 1951 przyszło na świat | + | Żonaty był z Walerią z domu Sterpejkowicz-Wersocką (1 I 1910 – 21 I 1979 Gdańsk), pielęgniarką. W 1951 przyszło na świat ich pierwsze dziecko, brak bliższych informacji o kolejnym potomstwie. Zmarł po ciężkiej chorobie. Pochowany został 7 XI 1968 w kwaterze profesorów na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: SeKo}} {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
Dilling-Ostrowska Ewa, Nyka Walenty, ''Katedra Neurologii'', „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 25, 1995, supl. 2, s. 43.<br/> | Dilling-Ostrowska Ewa, Nyka Walenty, ''Katedra Neurologii'', „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 25, 1995, supl. 2, s. 43.<br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 10:19, 4 lut 2024
LEON BARANOWSKI (2 III 1902 Wilno – 4 XI 1968 Gdańsk), lekarz ze specjalizacją I i II stopnia z chorób nerwowych i umysłowych, pracownik gdańskiej Akademii Lekarskiej (AL) i Akademii Medycznej (AMG). Syn administratora Faustyna Fajwisza (zm. 1937) i Dianny z domu Frydland (zm. 1943). Miał brata, z wykształcenia inżyniera, urzędnika, z którym stracił kontakt, resztę rodziny wymordowano podczas II wojny światowej.
W 1924 ukończył gimnazjum w Wilnie, do 1932 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Stefana Batorego. Na ostatnim roku studiów podjął pracę w Uniwersyteckiej Klinice Neurologicznej i do 1938 był tam asystentem. W 1932 pracował także jako wolontariusz w Uniwersyteckiej Klinice Dziecięcej, w latach 1933–1939 był również ordynatorem wileńskiego Szpitala Miejskiego, następnie do 1941 kierował Oddziałem Neurologicznym w Szpitalu Polskich Kolei Państwowych. W latach 1941–1945 ponownie był ordynatorem Szpitala Miejskiego w Wilnie.
Od 1945 w Gdańsku, zamieszkał przy ul. Aldony 6, 1 sierpnia podjął pracę na stanowisku starszego asystenta w Klinice Neuropsychiatrii AL, następnie w Klinice Chorób Nerwowych tej uczelni. Jednocześnie w latach 1945–1950 pełnił funkcję kierownika Kliniki Neurologicznej. W 1948 awansował na stanowisko adiunkta kontraktowego w Klinice Neurologii AL, znajdującej się w pawilonie nr 31 przy ul. Dębinki 7. 1 IV 1946 uczestniczył w organizacyjnym spotkaniu Gdańskiego Towarzystwa Lekarskiego, którego został członkiem. W 1954 na własną prośbę odszedł z AMG, pracował jako ordynator w Szpitalu Miejskim w Gdyni. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Neurologicznego i Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia.
Żonaty był z Walerią z domu Sterpejkowicz-Wersocką (1 I 1910 – 21 I 1979 Gdańsk), pielęgniarką. W 1951 przyszło na świat ich pierwsze dziecko, brak bliższych informacji o kolejnym potomstwie. Zmarł po ciężkiej chorobie. Pochowany został 7 XI 1968 w kwaterze profesorów na cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Dilling-Ostrowska Ewa, Nyka Walenty, Katedra Neurologii, „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 25, 1995, supl. 2, s. 43.
Konieczna Seweryna, Szmuda Marta, Baranowski Leon (1902–1968), w: Ludzie Akademii Medycznej w Gdańsku, t. 4, red. Zbigniew Machalińskio, Gdańsk 2006, s. 3-6.
Machaliński Zbigniew, Wokół genezy i początków Akademii Medycznej w Gdańsku (1945–1950), t. 1, Gdańsk 1998, s. 140.
Majewska Zofia, Dr Leon Baranowski (March 2, 1902 – September 4, 1968), „Neurologia i Neurochirurgia Polska”, 3, 1969, nr 3, s. 395.
Sieńkowski Eugeniusz, Dzieje Akademii Medycznej w Gdańsku (1945–1995), Gdańsk 1995, s. 79-80.
