INSTYTUT UBOGICH
| (Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: | + | [[File:Gdańska biedota miejska według Ernestyny Friedrichsen, XIX wiek.JPG|thumb|''Gdańska biedota miejska'', według Ernestyny Friedrichsen, XIX wiek]] |
| + | |||
| + | '''INSTYTUT UBOGICH''' (Armeninstitut), instytucja wyłoniona w 1788 z [[URZĄD DOBROCZYNNOŚCI | Urzędu Dobroczynności]] staraniem prowizora pełniącego urząd budowlany i aprowizacji [[DOM DOBROCZYNNOŚCI | Domu Dobroczynności]] Caspara Davida Selckego (urodzonego w Białogardzie na Pomorzu, od 20 I 1762 posiadającego kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]], mistrza [[KWARTAŁY | Kwartału Rybackiego]]). Celem Instytutu było niesienie pomocy coraz liczniejszym w Gdańsku końca XVIII wieku ubogim. Instytut udzielał świadczeń socjalnych ubogim mieszkającym w domach (wsparcie finansowe, bezpłatna opieka lekarza i chirurga), zgodnie z przekonaniem o nierentowności i nieefektywności zamkniętych zakładów dla ubogich. Pierwotnie mieścił się w osobnej izbie Domu Dobroczynności, następnie w pobliskim, specjalnie zakupionym budynku przy Am Spendhaus (ul. Sieroca). W 1823 przeniesiony do budynków [[DOM POPRAWY | Domu Poprawy]]. W 1833 wraz z pensjonariuszami ulokowany w [[DWÓR II „QUELLBRUNN” | Dworze II]] przy Pelonker Straße 124 (ul. Polanki; [[DWORY OLIWSKIE | dwory oliwskie]]), jako [[ZAKŁAD PRACY I UBOGICH | Zakład Pracy i Ubogich]]. {{author: ASZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:32, 2 wrz 2024
INSTYTUT UBOGICH (Armeninstitut), instytucja wyłoniona w 1788 z Urzędu Dobroczynności staraniem prowizora pełniącego urząd budowlany i aprowizacji Domu Dobroczynności Caspara Davida Selckego (urodzonego w Białogardzie na Pomorzu, od 20 I 1762 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska, mistrza Kwartału Rybackiego). Celem Instytutu było niesienie pomocy coraz liczniejszym w Gdańsku końca XVIII wieku ubogim. Instytut udzielał świadczeń socjalnych ubogim mieszkającym w domach (wsparcie finansowe, bezpłatna opieka lekarza i chirurga), zgodnie z przekonaniem o nierentowności i nieefektywności zamkniętych zakładów dla ubogich. Pierwotnie mieścił się w osobnej izbie Domu Dobroczynności, następnie w pobliskim, specjalnie zakupionym budynku przy Am Spendhaus (ul. Sieroca). W 1823 przeniesiony do budynków Domu Poprawy. W 1833 wraz z pensjonariuszami ulokowany w Dworze II przy Pelonker Straße 124 (ul. Polanki; dwory oliwskie), jako Zakład Pracy i Ubogich.
