BOROWSKA-PODSIADŁY LEOKADIA, śpiewaczka operowa
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:Borowska-Podsiadły_Leokadia.jpg|thumb|Leokadia Borowska-Podsiadły (po lewej) jako Ulryka, chór żeński jako wieśniaczki w ''Balu Maskowym'' Giuseppe Verdiego, 1959]] | [[File:Borowska-Podsiadły_Leokadia.jpg|thumb|Leokadia Borowska-Podsiadły (po lewej) jako Ulryka, chór żeński jako wieśniaczki w ''Balu Maskowym'' Giuseppe Verdiego, 1959]] | ||
| − | '''LEOKADIA BOROWSKA-PODSIADŁY''' (17 IV 1924 Wilno – 16 III 2015 Wejherowo), śpiewaczka operowa o mezzosopranowym głosie. Córka Kazimierza Borowskiego i Elżbiety Borowskiej z domu Matejko. W 1945 razem z rodziną zamieszkała w Gdańsku. Po ukończenia kursu pisania na maszynie pracowała w Polskim Czerwonym Krzyżu. Śpiewu uczyła się na prywatnych lekcjach u [[IGLIKOWSKA BARBARA | Barbary Iglikowskiej]]. W 1949 została zaangażowana do Studia Operowego Państwowej Filharmonii Bałtyckiej ([[OPERA BAŁTYCKA | Opera Bałtycka]]). <br/><br/> | + | '''LEOKADIA BOROWSKA-PODSIADŁY''' (17 IV 1924 Wilno – 16 III 2015 Wejherowo), śpiewaczka operowa o mezzosopranowym głosie. Córka Kazimierza Borowskiego i Elżbiety Borowskiej z domu Matejko. W 1945 razem z rodziną zamieszkała w Gdańsku. Po ukończenia kursu pisania na maszynie pracowała w Polskim Czerwonym Krzyżu. Śpiewu uczyła się na prywatnych lekcjach u [[IGLIKOWSKA BARBARA, śpiewaczka, profesor Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej | Barbary Iglikowskiej]]. W 1949 została zaangażowana do Studia Operowego Państwowej Filharmonii Bałtyckiej ([[OPERA BAŁTYCKA | Opera Bałtycka]]). <br/><br/> |
| − | Od debiutu w 1950 aż do przejścia na emeryturę w 1980 zagrała ponad 30 ról w operach kompozytorów polskich – Stanisława Moniuszki (Jadwiga i Cześnikowa w ''Strasznym dworze''), Władysława Żeleńskiego (Wdowa w ''Goplanie''), Karola Szymanowskiego (Diakonisa w ''Królu Rogerze''), Tadeusza Szeligowskiego (Dworka w ''Krakatuku''); rosyjskich – Piotra Czajkowskiego ( | + | Od debiutu w 1950 (Olga i Filipiewna w ''Eugeniuszu Onieginie'' Piotra Czajkowskiego w reżyserii [[BRÈGY WIKTOR, śpiewak, reżyser | Wiktor Brègy]] Wiktora Brégy, 28 VI 1950) aż do przejścia na emeryturę w 1980 zagrała ponad 30 ról w operach kompozytorów polskich – Stanisława Moniuszki (Jadwiga i Cześnikowa w ''Strasznym dworze''), Władysława Żeleńskiego (Wdowa w ''Goplanie''), Karola Szymanowskiego (Diakonisa w ''Królu Rogerze''), Tadeusza Szeligowskiego (Dworka w ''Krakatuku''); rosyjskich – Piotra Czajkowskiego (Sołocha i Caryca w ''Trzewiczkach'', Polina i Miłooczek w ''Damie pikowej'', Marta w ''Jolancie''), Aleksandra Borodina (Konczakówna w ''Kniaziu Igorze''), Modesta Musorgskiego (Karczmarka i Niania w ''Borysie Godunowie''), Igora Strawińskiego (Mama Goose w ''Żywocie rozpustnika''), Juliusza Mejtusa (Ula Gromowa w ''Młodej Gwardii''); niemieckich – Christopha Willibalda Glucka (Orfeusz w ''Orfeuszu i Eurydyce''), Wolfganga Amadeusza Mozarta (Marcelina w ''Weselu Figara''), Ottona Nicolaia (Pani Reich w ''Wesołych kumoszkach z Windsoru''); włoskich – Gioacchina Rossiniego (Tisbe w ''Kopciuszku'', Berta w ''Cyruliku sewilskim''), Giuseppe Verdiego (Amneris w ''Aidzie'', Ulryka w ''Balu maskowym'', Magdalena w ''Rigoletto'', Emilia w ''Otellu''), Giacoma Pucciniego (Suzuki w ''Madamie Butterfly''); francuskich – Daniela François Aubera (Pamela w ''Fra Diavolo''), Georges'a Bizeta (Carmen w ''Carmen''), Charles'a Gounoda (Marta w ''Fauście''); czeskich – Bedřicha Smetany (Agata w ''Sprzedanej narzeczonej''); angielskich – Benjamina Brittena (Mrs Sedley w ''Peterze Grimesie''), a także w operetkach Johanna Straussa syna (Czipra w ''Baronie cygańskim'', Emilia w ''Zemście nietoperza'') i Karla Millöckera (Palmatyka w ''Studencie żebraku''). <br/><br/> |
Śpiewała partie mezzosopranowe na koncertach oratoryjnych w [[FILHARMONIA BAŁTYCKA | Filharmonii Bałtyckiej]], między innymi 17 II 1952 w symfonii-kantacie ''Na Kulikowym Polu'' Jurija Szaporina oraz 22 III 1957 w ''Messa da Requiem'' Giuseppe Verdiego. <br/><br/> | Śpiewała partie mezzosopranowe na koncertach oratoryjnych w [[FILHARMONIA BAŁTYCKA | Filharmonii Bałtyckiej]], między innymi 17 II 1952 w symfonii-kantacie ''Na Kulikowym Polu'' Jurija Szaporina oraz 22 III 1957 w ''Messa da Requiem'' Giuseppe Verdiego. <br/><br/> | ||
2 XII 1952 wstąpiła do Związku Artystów Scen Polskich (ZASP; później Stowarzyszenie Polskich Artystów Teatru, Filmu, Radia i Telewizji), do śmierci działała aktywnie w jego gdańskim oddziale. Uhonorowana Złotym Krzyżem Zasługi, a także odznakami [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]], [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1974).<br/><br/> | 2 XII 1952 wstąpiła do Związku Artystów Scen Polskich (ZASP; później Stowarzyszenie Polskich Artystów Teatru, Filmu, Radia i Telewizji), do śmierci działała aktywnie w jego gdańskim oddziale. Uhonorowana Złotym Krzyżem Zasługi, a także odznakami [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]], [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1974).<br/><br/> | ||
| − | 25 III 1954 w [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSOWEGO | kościele Najświętszego Serca Jezusowego]] poślubiła śpiewaka [[PODSIADŁY JERZY | Jerzego Podsiadłego]], w 1959 rozwiodła się z nim. Ich jedyny syn Zdzisław (2 IV 1955 Gdańsk – 10 X 2002 Gdańsk), informatyk, miał synów Tomasza (ur. 28 VI 1977 Gdańsk), aktora, reżysera, | + | 25 III 1954 w [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSOWEGO | kościele Najświętszego Serca Jezusowego]] poślubiła śpiewaka [[PODSIADŁY JERZY, śpiewak operowy | Jerzego Podsiadłego]], w 1959 rozwiodła się z nim. Ich jedyny syn Zdzisław (2 IV 1955 Gdańsk – 10 X 2002 Gdańsk), informatyk, miał synów Tomasza (ur. 28 VI 1977 Gdańsk), aktora-śpiewaka, reżysera, instruktora teatralnego związanego z teatrami gdyńskimi: Miejskim im. Witolda Gombrowicza i Muzycznym im. Danuty Baduszkowej, twórcy komediowego Bałtyckiego Teatru Różnorodności, i Michała (ur. 18 IX 1981 Gdańsk), informatyka, oraz córkę Annę (ur. 7 VII 1988 Gdańsk), lekarza psychologa. <br/><br/> |
| − | Mieszkała przy ul. Waryńskiego 20 w Gdańsku-Wrzeszczu. Zmarła w Szpitalu Specjalistycznym im. Floriana Ceynowy w Wejherowie. Została pochowana na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Mieszkała przy ul. Waryńskiego 20 w Gdańsku-Wrzeszczu. Zmarła w Szpitalu Specjalistycznym im. Floriana Ceynowy w Wejherowie. Została pochowana 19 III 2015 na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 08:10, 3 mar 2024
LEOKADIA BOROWSKA-PODSIADŁY (17 IV 1924 Wilno – 16 III 2015 Wejherowo), śpiewaczka operowa o mezzosopranowym głosie. Córka Kazimierza Borowskiego i Elżbiety Borowskiej z domu Matejko. W 1945 razem z rodziną zamieszkała w Gdańsku. Po ukończenia kursu pisania na maszynie pracowała w Polskim Czerwonym Krzyżu. Śpiewu uczyła się na prywatnych lekcjach u Barbary Iglikowskiej. W 1949 została zaangażowana do Studia Operowego Państwowej Filharmonii Bałtyckiej ( Opera Bałtycka).
Od debiutu w 1950 (Olga i Filipiewna w Eugeniuszu Onieginie Piotra Czajkowskiego w reżyserii Wiktor Brègy Wiktora Brégy, 28 VI 1950) aż do przejścia na emeryturę w 1980 zagrała ponad 30 ról w operach kompozytorów polskich – Stanisława Moniuszki (Jadwiga i Cześnikowa w Strasznym dworze), Władysława Żeleńskiego (Wdowa w Goplanie), Karola Szymanowskiego (Diakonisa w Królu Rogerze), Tadeusza Szeligowskiego (Dworka w Krakatuku); rosyjskich – Piotra Czajkowskiego (Sołocha i Caryca w Trzewiczkach, Polina i Miłooczek w Damie pikowej, Marta w Jolancie), Aleksandra Borodina (Konczakówna w Kniaziu Igorze), Modesta Musorgskiego (Karczmarka i Niania w Borysie Godunowie), Igora Strawińskiego (Mama Goose w Żywocie rozpustnika), Juliusza Mejtusa (Ula Gromowa w Młodej Gwardii); niemieckich – Christopha Willibalda Glucka (Orfeusz w Orfeuszu i Eurydyce), Wolfganga Amadeusza Mozarta (Marcelina w Weselu Figara), Ottona Nicolaia (Pani Reich w Wesołych kumoszkach z Windsoru); włoskich – Gioacchina Rossiniego (Tisbe w Kopciuszku, Berta w Cyruliku sewilskim), Giuseppe Verdiego (Amneris w Aidzie, Ulryka w Balu maskowym, Magdalena w Rigoletto, Emilia w Otellu), Giacoma Pucciniego (Suzuki w Madamie Butterfly); francuskich – Daniela François Aubera (Pamela w Fra Diavolo), Georges'a Bizeta (Carmen w Carmen), Charles'a Gounoda (Marta w Fauście); czeskich – Bedřicha Smetany (Agata w Sprzedanej narzeczonej); angielskich – Benjamina Brittena (Mrs Sedley w Peterze Grimesie), a także w operetkach Johanna Straussa syna (Czipra w Baronie cygańskim, Emilia w Zemście nietoperza) i Karla Millöckera (Palmatyka w Studencie żebraku).
Śpiewała partie mezzosopranowe na koncertach oratoryjnych w Filharmonii Bałtyckiej, między innymi 17 II 1952 w symfonii-kantacie Na Kulikowym Polu Jurija Szaporina oraz 22 III 1957 w Messa da Requiem Giuseppe Verdiego.
2 XII 1952 wstąpiła do Związku Artystów Scen Polskich (ZASP; później Stowarzyszenie Polskich Artystów Teatru, Filmu, Radia i Telewizji), do śmierci działała aktywnie w jego gdańskim oddziale. Uhonorowana Złotym Krzyżem Zasługi, a także odznakami „Za Zasługi dla Gdańska”, „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1974).
25 III 1954 w kościele Najświętszego Serca Jezusowego poślubiła śpiewaka Jerzego Podsiadłego, w 1959 rozwiodła się z nim. Ich jedyny syn Zdzisław (2 IV 1955 Gdańsk – 10 X 2002 Gdańsk), informatyk, miał synów Tomasza (ur. 28 VI 1977 Gdańsk), aktora-śpiewaka, reżysera, instruktora teatralnego związanego z teatrami gdyńskimi: Miejskim im. Witolda Gombrowicza i Muzycznym im. Danuty Baduszkowej, twórcy komediowego Bałtyckiego Teatru Różnorodności, i Michała (ur. 18 IX 1981 Gdańsk), informatyka, oraz córkę Annę (ur. 7 VII 1988 Gdańsk), lekarza psychologa.
Mieszkała przy ul. Waryńskiego 20 w Gdańsku-Wrzeszczu. Zmarła w Szpitalu Specjalistycznym im. Floriana Ceynowy w Wejherowie. Została pochowana 19 III 2015 na cmentarzu Srebrzysko.
