KIERST WŁADYSŁAW, docent Akademii Medycznej w Gdańsku
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[ | + | |
| + | |||
| + | '''WŁADYSŁAW KIERST''' (3 V 1911 Stara Wieś – 20 X 1987 Gdańsk) lekarz dietetyk, docent gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej]] (AMG). Syn Władysława, nauczyciela matematyki w gimnazjum, oraz Jadwigi z domu Piwowskiej, lekarki, brat Stanisława. Edukację rozpoczął w domu rodzinnym, kontynuował w Gimnazjum Klasycznym im. Tadeusza Rejtana w Warszawie, od 1931 w Liceum Ogólnokształcącym. Po maturze zdał egzamin na studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim (UW), przed ich rozpoczęciem odbył w latach 1937–1938 służbę wojskową w Szkole Podchorążych Sanitarnych Rezerwy w Warszawie. W czasie studiów, w 1939, pracował także jako lekarz batalionowy w stopniu sierżanta piechoty sanitarno-rezerwowego w 2. Batalionie 40. Pułku Piechoty w Warszawie i był wolontariuszem w II Klinice Chorób Wewnętrznych UW. <br/><br/> | ||
| + | W latach 1939–1945 pracował w szpitalu Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie. Pod koniec 1944 został asystentem Oddziału Wewnętrznego w szpitalu w Milanówku. W 1945 otrzymał dyplom lekarza cywilnego i przez siedem miesięcy pracował na stanowisku starszego asystenta w Szpitalu Miejskim w Bytomiu. <br/><br/> | ||
| + | W 1945 przeniósł się do Gdańska i rozpoczął pracę na stanowisku młodszego asystenta w Klinice Chorób Zakaźnych Akademii Lekarskiej (od 1950 AMG). W 1947 awansował na stanowisko starszego asystenta. Od maja 1948 pracował również w I Klinice Wewnętrznej Akademii Lekarskiej w Gdańsku. <br/><br/> | ||
| + | W 1949, w oparciu o rozprawę doktorską ''Zagadnienia zespołu Simmondsa'' (promotor: [[WSZELAKI STANISŁAW, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku | Stanisław Wszelaki]]) uzyskał stopień doktora medycyny. W 1951 starszy asystent w II Klinice Chorób Wewnętrznych w Gdańsku. W 1952 otrzymał stypendium Komitetu Popierania Twórczości Naukowej i Artystycznej. Od 1954 docent, od 1955 samodzielny pracownik naukowy w II Katedrze Chorób Wewnętrznych Wydziału Lekarskiego AMG, od 1956 jej kierownik. Od 1956 do października 1957 również kierownik III Kliniki Chorób Wewnętrznych w Gdańsku. Od 1957 kierownik Oddziału Dietetyki w I Klinice Chorób Wewnętrznych w Gdańsku, od września tego roku także konsultant w Przychodni Chorób Wewnętrznych Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni. W latach 1962–1963 prowadził własną praktykę lekarską. W 1963 zrezygnował z pracy w AMG i podjął pracę na stanowisku samodzielnego pracownika naukowego i kierownika Działu Klinicznego Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni. W 1966 otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego. <br/><br/> | ||
| + | Zajmował się oznaczaniem witaminy B12 w dietach szpitalnych. Był autorem licznych prac badawczo-naukowych oraz rozdziałów w podręcznikach akademickich. Autor między innymi podręcznika dietetyki oraz rozdziałów: ''Dur brzuszny'' i ''Dur rzekomy'' w trzecim tomie pracy ''Ostre choroby zakaźne'' (pod redakcją Stanisława Wszelakiego, Warszawa 1952), ''Witaminowe niedobory'' w pracy ''Terapia współczesna'' (pod redakcją B. Złotnickiego, Warszawa 1963). <br/><br/> | ||
| + | Był członkiem Komitetu do Spraw Żywienia Polskiej Akademii Nauk, Rady Naukowej Państwowego Zakładu Higieny, Komitetu Terapii Doświadczalnej, Komitetu Dietetyki VI Wydziału Nauk Biologicznych Polskiej Akademii Nauk, Rady Naukowej Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej oraz Komisji Terapii Niezabiegowej. <br/><br/> | ||
| + | Odznaczony został Krzyżem Grunwaldzkim (1947), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1948) oraz Złotym Krzyżem Zasługi (1957). | ||
| + | Od 30 XI 1944 żonaty z Anną z domu Angowską, laborantką. Pochowany został na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: SeKo}} {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 14:48, 1 sty 2023
WŁADYSŁAW KIERST (3 V 1911 Stara Wieś – 20 X 1987 Gdańsk) lekarz dietetyk, docent gdańskiej Akademii Medycznej (AMG). Syn Władysława, nauczyciela matematyki w gimnazjum, oraz Jadwigi z domu Piwowskiej, lekarki, brat Stanisława. Edukację rozpoczął w domu rodzinnym, kontynuował w Gimnazjum Klasycznym im. Tadeusza Rejtana w Warszawie, od 1931 w Liceum Ogólnokształcącym. Po maturze zdał egzamin na studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim (UW), przed ich rozpoczęciem odbył w latach 1937–1938 służbę wojskową w Szkole Podchorążych Sanitarnych Rezerwy w Warszawie. W czasie studiów, w 1939, pracował także jako lekarz batalionowy w stopniu sierżanta piechoty sanitarno-rezerwowego w 2. Batalionie 40. Pułku Piechoty w Warszawie i był wolontariuszem w II Klinice Chorób Wewnętrznych UW.
W latach 1939–1945 pracował w szpitalu Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie. Pod koniec 1944 został asystentem Oddziału Wewnętrznego w szpitalu w Milanówku. W 1945 otrzymał dyplom lekarza cywilnego i przez siedem miesięcy pracował na stanowisku starszego asystenta w Szpitalu Miejskim w Bytomiu.
W 1945 przeniósł się do Gdańska i rozpoczął pracę na stanowisku młodszego asystenta w Klinice Chorób Zakaźnych Akademii Lekarskiej (od 1950 AMG). W 1947 awansował na stanowisko starszego asystenta. Od maja 1948 pracował również w I Klinice Wewnętrznej Akademii Lekarskiej w Gdańsku.
W 1949, w oparciu o rozprawę doktorską Zagadnienia zespołu Simmondsa (promotor: Stanisław Wszelaki) uzyskał stopień doktora medycyny. W 1951 starszy asystent w II Klinice Chorób Wewnętrznych w Gdańsku. W 1952 otrzymał stypendium Komitetu Popierania Twórczości Naukowej i Artystycznej. Od 1954 docent, od 1955 samodzielny pracownik naukowy w II Katedrze Chorób Wewnętrznych Wydziału Lekarskiego AMG, od 1956 jej kierownik. Od 1956 do października 1957 również kierownik III Kliniki Chorób Wewnętrznych w Gdańsku. Od 1957 kierownik Oddziału Dietetyki w I Klinice Chorób Wewnętrznych w Gdańsku, od września tego roku także konsultant w Przychodni Chorób Wewnętrznych Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni. W latach 1962–1963 prowadził własną praktykę lekarską. W 1963 zrezygnował z pracy w AMG i podjął pracę na stanowisku samodzielnego pracownika naukowego i kierownika Działu Klinicznego Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni. W 1966 otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego.
Zajmował się oznaczaniem witaminy B12 w dietach szpitalnych. Był autorem licznych prac badawczo-naukowych oraz rozdziałów w podręcznikach akademickich. Autor między innymi podręcznika dietetyki oraz rozdziałów: Dur brzuszny i Dur rzekomy w trzecim tomie pracy Ostre choroby zakaźne (pod redakcją Stanisława Wszelakiego, Warszawa 1952), Witaminowe niedobory w pracy Terapia współczesna (pod redakcją B. Złotnickiego, Warszawa 1963).
Był członkiem Komitetu do Spraw Żywienia Polskiej Akademii Nauk, Rady Naukowej Państwowego Zakładu Higieny, Komitetu Terapii Doświadczalnej, Komitetu Dietetyki VI Wydziału Nauk Biologicznych Polskiej Akademii Nauk, Rady Naukowej Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej oraz Komisji Terapii Niezabiegowej.
Odznaczony został Krzyżem Grunwaldzkim (1947), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1948) oraz Złotym Krzyżem Zasługi (1957).
Od 30 XI 1944 żonaty z Anną z domu Angowską, laborantką. Pochowany został na cmentarzu Srebrzysko.
