EGGERT JOHANN EPHRAIM, organista, carillonista
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File: J.E._Eggert_chrzest.jpg |thumb| Adnotacja o chrzcie Johanna Ephraima Eggerta, z podaniem imion rodziców i rodziców chrzestnych, Księga Chrztów [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościoła Bożego Ciała]]]] | [[File: J.E._Eggert_chrzest.jpg |thumb| Adnotacja o chrzcie Johanna Ephraima Eggerta, z podaniem imion rodziców i rodziców chrzestnych, Księga Chrztów [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościoła Bożego Ciała]]]] | ||
| − | [[File: FRIEDRICH__DALITZ.jpg |thumb| Tablica pamiątkowa z | + | [[File: FRIEDRICH__DALITZ.jpg |thumb| Tablica pamiątkowa z 1766 znad stołu gry organów [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościoła Bożego Ciała]], z nazwiskami fundatorów instrumentu, jego budowniczego [[DALITZ FRIEDRICH RUDOLPH, budowniczy organów i fortepianów | Friedricha Rudolpha Dalitza]] oraz organisty, Johanna Ephraima Eggerta]] |
| − | [[File: Carl_G._Busch.jpg |thumb| Wynagrodzenie kwartalne Johanna Ephraima Eggerta i [[BUSCH CARL GOTTFRIED | Carla Gottfrieda Buscha]], 1791]] | + | [[File: Carl_G._Busch.jpg |thumb| Wynagrodzenie kwartalne Johanna Ephraima Eggerta i [[BUSCH CARL GOTTFRIED, organista, carillonista | Carla Gottfrieda Buscha]], 1791]] |
[[File: Rękopis_J.E._Eggerta.JPG |thumb| Karta tytułowa rękopisu Johanna Ephraima Eggerta]] | [[File: Rękopis_J.E._Eggerta.JPG |thumb| Karta tytułowa rękopisu Johanna Ephraima Eggerta]] | ||
| − | '''JOHANN EPHRAIM EGGERT''' (1 XI 1728 Gdańsk – po 19 IX 1803), [[CARILLONY | carillonista]], piszczek wieżowy, organista | + | '''JOHANN EPHRAIM EGGERT''' (1 XI 1728 Gdańsk – po 19 IX 1803), [[CARILLONY | carillonista]], piszczek wieżowy, organista. Syn Daniela i Dorothei, brat [[EGGERT JOHANN DANIEL, organista | Johanna Daniela Eggerta]]. Początkowo mieszkał z rodzicami przy Neugarten (ul. Nowe Ogrody 1).<br/><br/> |
| − | Do 15 V 1755 pracował w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]] w charakterze piszczka wieżowego (jego następcą był Carl Henrich Dircksen) i prawdopodobnie już wówczas był organistą w [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościele Bożego Ciała]]. | + | Do 15 V 1755 pracował w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]] w charakterze piszczka wieżowego (jego następcą był Carl Henrich Dircksen) i prawdopodobnie już wówczas był organistą w [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościele Bożego Ciała]]. 23 II 1756 uzyskał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Po śmierci pierwszego carillonisty kościoła św. Katarzyny, [[ROTHLÄNDER JOHANN DANIEL, organista, carillonista | Johanna Daniela Rothländera]], otrzymał – 25 VII 1766 – stanowisko drugiego carillonisty. Zgodnie ze zwyczajem o obowiązkach i wynagrodzeniu został powiadomiony ustnie. W 1798, po śmierci [[BUSCH CARL GOTTFRIED, organista, carillonista | Carla Gottfrieda Buscha]], powierzono mu stanowisko pierwszego carillonisty; w pracy przy mechanizmie carillonu miał do pomocy nadzorcę zegara kościelnej wieży, początkowo Philipa Bauera, po jego śmierci Gottlieba Grzymala.<br/><br/> |
| − | Po śmierci pierwszego carillonisty kościoła św. Katarzyny, Daniela Rothländera, otrzymał – 25 VII 1766 – stanowisko drugiego carillonisty. Zgodnie ze zwyczajem o obowiązkach i wynagrodzeniu został powiadomiony ustnie. W 1798, po śmierci | + | W latach 1775–1776 organizował loterie liczbowe w swoim domu przy Kleine Mühlengasse (ul. Podmłyńska). W 1780 zachęcał do subskrypcji kompozycji fortepianowych Georga Bendy. W 1796 oferował oraz kupował klawikordy i klawesyny, produkowane między innymi przez gdańskiego budowniczego [[WOGE JOHANN WERNER, budowniczy instrumentów | Johanna Wernera Wogego]]. W 1770 był stanu wolnego, mieszkał przy Kirchen Steig (ul. Katarzynki 3) z Wilhelmem Blechem oraz dziewką służebną Anną Rosiną Czikorską. W wieku 70 lat, w 1798, zamierzał zawrzeć związek małżeński z Eleonorą, córką Philipa Kalessa. Nie udało się ustalić, czy ślub rzeczywiście odbył się. Nie wiadomo też, czy byłoby to jego pierwsze, czy kolejne małżeństwo. <br/><br/> |
| − | [[BUSCH CARL GOTTFRIED | Carla Gottfrieda Buscha]], powierzono mu stanowisko pierwszego carillonisty; w pracy przy mechanizmie carillonu miał do pomocy nadzorcę zegara kościelnej wieży, początkowo Philipa Bauera, po jego śmierci Gottlieba Grzymala.<br/><br/> | + | W 1784 ofiarował [[RADA MIEJSKA | Radzie Starego Miasta]] rękopis ''Choral-Lieder zu dem Glocken-Spiel der Altstädtschen Ober-Pfarr-Kirche zu St. Catharinen ausgesetzt mit Variationes'' (''Pieśni chorałowe na carillon kościoła parafialnego św. Katarzyny na Starym Mieście, przeplatane wariacjami''; reprint Gdańsk 2005) z jego 260 autorskimi wariacjami na carillon. Utwory oparte były na melodiach pieśni protestanckich i przeznaczone do programowania na bębnie carillonu kościoła św. Katarzyny na każdą pełną oraz połówkę godzin, a także jako repertuar do koncertów, które zobowiązany był grać codzienne. <br/><br/> |
| − | W latach 1775–1776 organizował loterie liczbowe w swoim domu | + | Około 1800 sporządził rękopis ''Orgeln in Danzig'' (''Organy w Gdańsku''). Zestawił w nim dyspozycje organów sześciu najważniejszych kościołów Gdańska oraz podał nazwiska organistów tych kościołów. 19 IX 1803 złożył przed [[KOLEGIUM SZKOLNE | Kolegium Kościelno-Szkolnym]] zeznanie w sprawie zakresu obowiązków carillonistów kościoła św. Katarzyny i jest to ostatnia znana o nim wzmianka. {{author: DP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| − | W 1784 ofiarował [[RADA MIEJSKA | Radzie Starego Miasta]] rękopis ''Choral-Lieder zu dem Glocken-Spiel der Altstädtschen Ober-Pfarr-Kirche zu St. Catharinen ausgesetzt mit Variationes'' (reprint Gdańsk 2005) z jego 260 autorskimi wariacjami na carillon. Utwory oparte były na melodiach pieśni protestanckich i przeznaczone do programowania na bębnie carillonu kościoła św. Katarzyny na każdą pełną oraz połówkę godzin, a także jako repertuar do koncertów, które zobowiązany był grać codzienne. <br/><br/> | + | |
| − | Około 1800 sporządził rękopis ''Orgeln in Danzig''. Zestawił w nim dyspozycje organów sześciu najważniejszych kościołów Gdańska oraz podał nazwiska organistów tych kościołów. 19 IX 1803 złożył przed [[KOLEGIUM SZKOLNE | Kolegium Kościelno- Szkolnym]] zeznanie w sprawie zakresu obowiązków carillonistów kościoła św. Katarzyny i jest to ostatnia znana o nim wzmianka. {{author: DP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | |
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 78.<br/> | ||
[Hingelberg J. G.], ''Über Danziger Musik und Musiker'', Elbing 1785.<br/> | [Hingelberg J. G.], ''Über Danziger Musik und Musiker'', Elbing 1785.<br/> | ||
„Das jetztlebende Danzig” 1768–1792.<br/> | „Das jetztlebende Danzig” 1768–1792.<br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 07:54, 16 lip 2024
JOHANN EPHRAIM EGGERT (1 XI 1728 Gdańsk – po 19 IX 1803), carillonista, piszczek wieżowy, organista. Syn Daniela i Dorothei, brat Johanna Daniela Eggerta. Początkowo mieszkał z rodzicami przy Neugarten (ul. Nowe Ogrody 1).
Do 15 V 1755 pracował w kościele św. Katarzyny w charakterze piszczka wieżowego (jego następcą był Carl Henrich Dircksen) i prawdopodobnie już wówczas był organistą w kościele Bożego Ciała. 23 II 1756 uzyskał kupieckie obywatelstwo Gdańska. Po śmierci pierwszego carillonisty kościoła św. Katarzyny, Johanna Daniela Rothländera, otrzymał – 25 VII 1766 – stanowisko drugiego carillonisty. Zgodnie ze zwyczajem o obowiązkach i wynagrodzeniu został powiadomiony ustnie. W 1798, po śmierci Carla Gottfrieda Buscha, powierzono mu stanowisko pierwszego carillonisty; w pracy przy mechanizmie carillonu miał do pomocy nadzorcę zegara kościelnej wieży, początkowo Philipa Bauera, po jego śmierci Gottlieba Grzymala.
W latach 1775–1776 organizował loterie liczbowe w swoim domu przy Kleine Mühlengasse (ul. Podmłyńska). W 1780 zachęcał do subskrypcji kompozycji fortepianowych Georga Bendy. W 1796 oferował oraz kupował klawikordy i klawesyny, produkowane między innymi przez gdańskiego budowniczego Johanna Wernera Wogego. W 1770 był stanu wolnego, mieszkał przy Kirchen Steig (ul. Katarzynki 3) z Wilhelmem Blechem oraz dziewką służebną Anną Rosiną Czikorską. W wieku 70 lat, w 1798, zamierzał zawrzeć związek małżeński z Eleonorą, córką Philipa Kalessa. Nie udało się ustalić, czy ślub rzeczywiście odbył się. Nie wiadomo też, czy byłoby to jego pierwsze, czy kolejne małżeństwo.
W 1784 ofiarował Radzie Starego Miasta rękopis Choral-Lieder zu dem Glocken-Spiel der Altstädtschen Ober-Pfarr-Kirche zu St. Catharinen ausgesetzt mit Variationes (Pieśni chorałowe na carillon kościoła parafialnego św. Katarzyny na Starym Mieście, przeplatane wariacjami; reprint Gdańsk 2005) z jego 260 autorskimi wariacjami na carillon. Utwory oparte były na melodiach pieśni protestanckich i przeznaczone do programowania na bębnie carillonu kościoła św. Katarzyny na każdą pełną oraz połówkę godzin, a także jako repertuar do koncertów, które zobowiązany był grać codzienne.
Około 1800 sporządził rękopis Orgeln in Danzig (Organy w Gdańsku). Zestawił w nim dyspozycje organów sześciu najważniejszych kościołów Gdańska oraz podał nazwiska organistów tych kościołów. 19 IX 1803 złożył przed Kolegium Kościelno-Szkolnym zeznanie w sprawie zakresu obowiązków carillonistów kościoła św. Katarzyny i jest to ostatnia znana o nim wzmianka.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 78.
[Hingelberg J. G.], Über Danziger Musik und Musiker, Elbing 1785.
„Das jetztlebende Danzig” 1768–1792.
Januszajtis Andrzej, Gdańskie zegary, dzwony i karyliony, Pelplin 2003.
Popinigis Danuta, Carillony i muzyka carillonowa dawnego Gdańska, Gdańsk 2014.
Prószyński Stanisław, Świat mechanizmów grających, Warszawa 1994.
