PROWE FERDINAND CARL, kupiec, armator
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| + | [[File: 1_Ferdynand_Prowe.jpg |thumb| Ferdynand Carl Prowe z żoną Marią Caroliną]] | ||
[[File: Prowe Ferdinand Carl.JPG|thumb|Ferdinand Carl Prowe]] | [[File: Prowe Ferdinand Carl.JPG|thumb|Ferdinand Carl Prowe]] | ||
| − | '''FERDINAND CARL PROWE''' (2 XII 1825 Toruń – 13 III 1863 Gdańsk), kupiec, armator. Syn toruńskiego piekarza i radnego Friedricha i | + | '''FERDINAND CARL PROWE''' (2 XII 1825 Toruń – 13 III 1863 Gdańsk), kupiec, armator. Syn toruńskiego piekarza i radnego Friedricha i Luizy z domu Schollong, brat toruńskiego pedagoga, m.in. autora monografii o życiu Mikołaja Kopernika, Leopolda Friedricha (1821–1887). Zawodu uczył się w firmie wuja w Toruniu, odbył staż w Ozorkowie koło Łodzi. W Gdańsku od około 1850, w 1853 założył małą firmę handlową. Żonaty z Marią Caroliną (11 IV 1837 Gdańsk – 3 IV 1886 Neapol), córką [[BULCKE CARL HEINRICH jr, armator, radny | Karla Heinricha Bulckego]], po 1855 z pomocą finansową teścia przekształcił i uruchomił dużą firmę spedytorsko-maklerską [[FERDINAND PROWE, firma | Ferdinand Prowe]]. Od 1861 wspólnikiem w firmie był [[SICHTAU CHRISTIAN LUDWIG ADOLPH, kupiec | Christian Ludwig Sichtau]], który przejął ją po 1863. Prowadził interesy z armatorem L.F. Mathiesem z Hamburga, którego statki utrzymywały stałe połączenia z Gdańskiem. W 1858 utworzył i współfinansował wydawnictwo [[DANZIGER ZEITUNG (II), dziennik | „Danziger Zeitung”]].<br/><br/> |
Syn Max Ferdinand (28 III 1858 Gdańsk – 15 VIII 1936 Achern, Badenia-Wirtembergia) był niemieckim kontradmirałem, drugi, Hermann (22 I 1861 Gdańsk – 3 X 1910 Honduras), po studiach w Zurychu (1879–1881) i w Berlinie u prof. Rudolfa Virchova, od 1883 był lekarzem pracującym w Ameryce Południowej (Lima, Peru) i Środkowej (Gwatemala, Salwador, Honduras), córka Marie Louise Prowe (1859–1943) była nauczycielką w Moskwie i Rio de Janeiro, osiadła we Włoszech, gdzie w 1915 założył tygodnik „Bocca della Verità”. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Syn Max Ferdinand (28 III 1858 Gdańsk – 15 VIII 1936 Achern, Badenia-Wirtembergia) był niemieckim kontradmirałem, drugi, Hermann (22 I 1861 Gdańsk – 3 X 1910 Honduras), po studiach w Zurychu (1879–1881) i w Berlinie u prof. Rudolfa Virchova, od 1883 był lekarzem pracującym w Ameryce Południowej (Lima, Peru) i Środkowej (Gwatemala, Salwador, Honduras), córka Marie Louise Prowe (1859–1943) była nauczycielką w Moskwie i Rio de Janeiro, osiadła we Włoszech, gdzie w 1915 założył tygodnik „Bocca della Verità”. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 11:04, 23 paź 2023
FERDINAND CARL PROWE (2 XII 1825 Toruń – 13 III 1863 Gdańsk), kupiec, armator. Syn toruńskiego piekarza i radnego Friedricha i Luizy z domu Schollong, brat toruńskiego pedagoga, m.in. autora monografii o życiu Mikołaja Kopernika, Leopolda Friedricha (1821–1887). Zawodu uczył się w firmie wuja w Toruniu, odbył staż w Ozorkowie koło Łodzi. W Gdańsku od około 1850, w 1853 założył małą firmę handlową. Żonaty z Marią Caroliną (11 IV 1837 Gdańsk – 3 IV 1886 Neapol), córką Karla Heinricha Bulckego, po 1855 z pomocą finansową teścia przekształcił i uruchomił dużą firmę spedytorsko-maklerską Ferdinand Prowe. Od 1861 wspólnikiem w firmie był Christian Ludwig Sichtau, który przejął ją po 1863. Prowadził interesy z armatorem L.F. Mathiesem z Hamburga, którego statki utrzymywały stałe połączenia z Gdańskiem. W 1858 utworzył i współfinansował wydawnictwo „Danziger Zeitung”.
Syn Max Ferdinand (28 III 1858 Gdańsk – 15 VIII 1936 Achern, Badenia-Wirtembergia) był niemieckim kontradmirałem, drugi, Hermann (22 I 1861 Gdańsk – 3 X 1910 Honduras), po studiach w Zurychu (1879–1881) i w Berlinie u prof. Rudolfa Virchova, od 1883 był lekarzem pracującym w Ameryce Południowej (Lima, Peru) i Środkowej (Gwatemala, Salwador, Honduras), córka Marie Louise Prowe (1859–1943) była nauczycielką w Moskwie i Rio de Janeiro, osiadła we Włoszech, gdzie w 1915 założył tygodnik „Bocca della Verità”.
