GŁĘBOCKI ROBERT, rektor Uniwersytetu Gdańskiego
| (Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File: Robert_Głębocki.jpg |thumb|Robert Głębocki, rektor Uniwersytetu Gdańskiego]] | [[File: Robert_Głębocki.jpg |thumb|Robert Głębocki, rektor Uniwersytetu Gdańskiego]] | ||
| − | '''ROBERT GŁĘBOCKI''' (2 I 1940 | + | '''ROBERT GŁĘBOCKI''' (2 I 1940 Trepałowo, obecnie Białoruś – 21 II 2005 Gdańsk), naukowiec, astrofizyk i astronom, rektor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Syn Mieczysława z rodziny ziemiańskiej, po 1945 urzędnika w Człuchowie, i Zenony z domu Holub. Brat technika budowlanego Waldemara. W 1956 absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Korczaka w Więcborku, w 1961 absolwent astronomii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika (UMK) w Toruniu. Do 1972 pracował w Obserwatorium Astronomicznym UMK (na etacie Pracowni Astrofizyki i Zakładu Astronomii Polskiej Akademii Nauk (PAN) w Toruniu), od 1965 doktor na podstawie rozprawy ''Badania widma ciągłego gwiazd typów spektralnych A-M w aspekcie populacyjnym''.<br/> |
| − | Od 1970 | + | Od 1970 pracował na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UG, początkowo prowadził wykłady zlecone, od 1971 na etacie. Od 1972 doktor habilitowany, od 1979 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1989 profesor zwyczajny. W latach 1971–1973 kierował zorganizowaną przez siebie Pracownią Astrofizyki i Spektroskopii (od 1974 Zakład). W latach 1972–1978 prodziekan Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii. Założyciel [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ Solidarność]] na UG, był przewodniczącym Komisji Zakładowej. W maju 1981 wybrany rektorem UG, funkcję pełnił od 1 IX 1981 do odwołania 30 IV 1982, za działalność w NSZZ Solidarność w [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]].<br/><br/> |
| − | W okresie 1982–1985 wiceprzewodniczący Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W 1991 | + | W okresie 1982–1985 wiceprzewodniczący Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, w 1983–1991 członek finansującego niezależne badania naukowe Społecznego Komitetu Nauki. Od 2 XII 1985 do 2 XII 1987 objęty zakazem opuszczania kraju. W latach 1988–1990 był przewodniczącym Krajowej Sekcji Nauki NSZZ Solidarność. W 1991 bezskutecznie startował w wyborach do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (otrzymał 114 552 głosy). Od 12 I do 23 XII 1991 minister edukacji naukowej w rządzie [[BIELECKI JAN KRZYSZTOF, ekonomista, premier | Jana Krzysztofa Bieleckiego]], jednocześnie (od maja do grudnia 1991) wiceprzewodniczący Komitetu Badań Naukowych. Od 1991 do śmierci zasiadał w Senacie UG. W latach 1993–1999 dyrektor Instytutu Fizyki Teoretycznej i Astrofizyki UG. Był współzałożycielem [[GDAŃSKA FUNDACJA OŚWIATOWA | Gdańskiej Fundacji Oświatowej]] i członkiem Rady [[GDAŃSKIE LICEUM AUTONOMICZNE | Gdańskiego Liceum Autonomicznego]]. <br/><br/> |
| − | W 1994–1996 przewodniczący Krajowej Komisji Rewizyjnej Unii Wolności, w 1998–2002 radny sejmiku wojewódzkiego (przewodniczący Komisji Nauki, Edukacji, Kultury i Sportu). Od 2001 | + | W 1994–1996 przewodniczący Krajowej Komisji Rewizyjnej Unii Wolności, w 1998–2002 radny sejmiku wojewódzkiego (przewodniczący Komisji Nauki, Edukacji, Kultury i Sportu). Od 2001 członek Platformy Obywatelskiej. W latach 1973–1979 i 1983–1989 wiceprezes, a od 1995 prezes Polskiego Towarzystwa Astronomicznego, w okresach 1984–1989 i 1993–1997 wiceprzewodniczący Komitetu Astronomii PAN. W 2001 członek Rady Społecznej ZOZ dla szkół wyższych. <br/><br/> |
| − | W badaniach zajmował się głównie problemami struktur atmosfer gwiazdowych, badanych metodami spektrofotometrycznymi i statystycznymi, fizyką chromosfer gwiazdowych i polami prędkości w atmosferach gwiazd różnych typów. | + | W badaniach zajmował się głównie problemami struktur atmosfer gwiazdowych, badanych metodami spektrofotometrycznymi i statystycznymi, fizyką chromosfer gwiazdowych i polami prędkości w atmosferach gwiazd różnych typów.<br/><br/> |
| − | Po raz pierwszy żonaty był z Ingrid, chemiczką, pracowniczką techniczną Wydziału Matematyczno-Fizycznego UG, z | + | Po raz pierwszy od 1960 żonaty był z Ingrid Elżbietą, chemiczką, pracowniczką techniczną Wydziału Matematyczno-Fizycznego UG, odznaczoną Złotym Krzyżem Zasługi (2002), z którą miał córki, absolwentki UG: Aleksandrę (ur. 1961), anglistkę, oraz Iwonę (ur. 1969), psychologa. Po raz drugi żonaty był z [[ZIELIŃSKA-GŁĘBOCKA ANNA MARIA, profesor Uniwersytetu Gdańskiego | Anną Zielińską-Głębocką]]. Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/> |
| + | <br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Beger Roman, ''Głębocki Robert'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, Suplement III, Gdańsk 2012, s. 84–85.<br/> | ||
| + | Kłończyński Arnold, ''Robert Głębocki'', w: ''Uniwersytet Gdański 1970–2010'', red. Anna Paner, Arnold Kłączyński, Gdańsk 2010, s. 33–35.<br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 18:27, 3 sie 2024
ROBERT GŁĘBOCKI (2 I 1940 Trepałowo, obecnie Białoruś – 21 II 2005 Gdańsk), naukowiec, astrofizyk i astronom, rektor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Syn Mieczysława z rodziny ziemiańskiej, po 1945 urzędnika w Człuchowie, i Zenony z domu Holub. Brat technika budowlanego Waldemara. W 1956 absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Korczaka w Więcborku, w 1961 absolwent astronomii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika (UMK) w Toruniu. Do 1972 pracował w Obserwatorium Astronomicznym UMK (na etacie Pracowni Astrofizyki i Zakładu Astronomii Polskiej Akademii Nauk (PAN) w Toruniu), od 1965 doktor na podstawie rozprawy Badania widma ciągłego gwiazd typów spektralnych A-M w aspekcie populacyjnym.
Od 1970 pracował na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UG, początkowo prowadził wykłady zlecone, od 1971 na etacie. Od 1972 doktor habilitowany, od 1979 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1989 profesor zwyczajny. W latach 1971–1973 kierował zorganizowaną przez siebie Pracownią Astrofizyki i Spektroskopii (od 1974 Zakład). W latach 1972–1978 prodziekan Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii. Założyciel NSZZ Solidarność na UG, był przewodniczącym Komisji Zakładowej. W maju 1981 wybrany rektorem UG, funkcję pełnił od 1 IX 1981 do odwołania 30 IV 1982, za działalność w NSZZ Solidarność w stanie wojennym.
W okresie 1982–1985 wiceprzewodniczący Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, w 1983–1991 członek finansującego niezależne badania naukowe Społecznego Komitetu Nauki. Od 2 XII 1985 do 2 XII 1987 objęty zakazem opuszczania kraju. W latach 1988–1990 był przewodniczącym Krajowej Sekcji Nauki NSZZ Solidarność. W 1991 bezskutecznie startował w wyborach do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (otrzymał 114 552 głosy). Od 12 I do 23 XII 1991 minister edukacji naukowej w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego, jednocześnie (od maja do grudnia 1991) wiceprzewodniczący Komitetu Badań Naukowych. Od 1991 do śmierci zasiadał w Senacie UG. W latach 1993–1999 dyrektor Instytutu Fizyki Teoretycznej i Astrofizyki UG. Był współzałożycielem Gdańskiej Fundacji Oświatowej i członkiem Rady Gdańskiego Liceum Autonomicznego.
W 1994–1996 przewodniczący Krajowej Komisji Rewizyjnej Unii Wolności, w 1998–2002 radny sejmiku wojewódzkiego (przewodniczący Komisji Nauki, Edukacji, Kultury i Sportu). Od 2001 członek Platformy Obywatelskiej. W latach 1973–1979 i 1983–1989 wiceprezes, a od 1995 prezes Polskiego Towarzystwa Astronomicznego, w okresach 1984–1989 i 1993–1997 wiceprzewodniczący Komitetu Astronomii PAN. W 2001 członek Rady Społecznej ZOZ dla szkół wyższych.
W badaniach zajmował się głównie problemami struktur atmosfer gwiazdowych, badanych metodami spektrofotometrycznymi i statystycznymi, fizyką chromosfer gwiazdowych i polami prędkości w atmosferach gwiazd różnych typów.
Po raz pierwszy od 1960 żonaty był z Ingrid Elżbietą, chemiczką, pracowniczką techniczną Wydziału Matematyczno-Fizycznego UG, odznaczoną Złotym Krzyżem Zasługi (2002), z którą miał córki, absolwentki UG: Aleksandrę (ur. 1961), anglistkę, oraz Iwonę (ur. 1969), psychologa. Po raz drugi żonaty był z Anną Zielińską-Głębocką. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Beger Roman, Głębocki Robert, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, Suplement III, Gdańsk 2012, s. 84–85.
Kłończyński Arnold, Robert Głębocki, w: Uniwersytet Gdański 1970–2010, red. Anna Paner, Arnold Kłączyński, Gdańsk 2010, s. 33–35.
