WYDZIAŁ CHEMICZNY POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ
(Nie pokazano 17 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
− | '''WYDZIAŁ CHEMICZNY POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ'''. Powołany dekretem Rady Ministrów z dnia 24 V 1945 | + | [[File: Wydział_Chemiczny_PG.jpg |thumb| Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej, lata 50. XX wieku]] |
+ | [[File: Tablica_patrona_Wydziału_Chemicznego_PG.jpg |thumb| Tablica patrona na Gmachu „B” Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej]] | ||
+ | '''WYDZIAŁ CHEMICZNY [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ]] (PG)'''. Powołany dekretem Rady Ministrów z dnia 24 V 1945 o przekształceniu PG w państwową szkołę akademicką. Twórcą i głównym organizatorem Wydziału był [[WAWRYK WŁODZIMIERZ, profesor Politechniki Gdańskiej | Włodzimierz Wawryk]]. Pierwszymi wykładowcami byli profesorowie, wywodzący się m.in. z Politechniki Lwowskiej, Politechniki Warszawskiej i Uniwersytetu Wileńskiego: [[ADAMCZEWSKI IGNACY, profesor Politechniki Gdańskiej, honorowy obywatel Gdańska | Ignacy Adamczewski]], [[SULMA TADEUSZ, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku | Tadeusz Sulma]], Juliusz Dobrowolski, [[KAMIEŃSKI LEON, profesor Politechniki Gdańskiej | Leon Kamieński]], Stefan Minc, [[POMPOWSKI TADEUSZ, prorektor Politechniki Gdańskiej| Tadeusz Pompowski]], [[RODZIEWICZ WŁODZIMIERZ, profesor Politechniki Gdańskiej| Włodzimierz Rodziewicz]]. W niedługim czasie dołączyli do nich: [[TILGNER DAMAZY JERZY, profesor Politechniki Gdańskiej, patron ulicy | Damazy Tilgner]], [[SYM ERNEST ALEKSANDER, profesor Politechniki Gdańskiej i Akademii Medycznej | Ernest Sym]], [[TASZNER (TASCHNER) EMIL, docent Politechniki Gdańskiej | Emil Taschner]], [[NIEWIADOMSKI HENRYK, prorektor Politechniki Gdańskiej| Henryk Niewiadomski]].<br/><br/> | ||
W 1946 na WCH funkcjonowało 14 katedr: 1/ Fizyki II, 2/ Technologii Środków Leczniczych, 3/ Chemii Organicznej, 4/ Chemii Nieorganicznej, 5/ Chemii Fizycznej, 6/ Mineralogii i Petrografii, 7/ Maszynoznawstwa Ogólnego i Chemicznego, 8/ Technologii Ogólnej Nieorganicznej, 9/ Technologii Ogólnej Organicznej, 10/ Technologii Środków Spożywczych, 11/ Technologii Paliw, Smarów i Wody 12/ Technologii Chemicznej Drewna i Torfu, 13/ Geologii i Surowców, 14/ Botaniki. Po likwidacji w 1951 Wydziału Inżynierii Rolnej – część jego katedr przeniesiono na Wydział Chemiczny.<br/><br/> | W 1946 na WCH funkcjonowało 14 katedr: 1/ Fizyki II, 2/ Technologii Środków Leczniczych, 3/ Chemii Organicznej, 4/ Chemii Nieorganicznej, 5/ Chemii Fizycznej, 6/ Mineralogii i Petrografii, 7/ Maszynoznawstwa Ogólnego i Chemicznego, 8/ Technologii Ogólnej Nieorganicznej, 9/ Technologii Ogólnej Organicznej, 10/ Technologii Środków Spożywczych, 11/ Technologii Paliw, Smarów i Wody 12/ Technologii Chemicznej Drewna i Torfu, 13/ Geologii i Surowców, 14/ Botaniki. Po likwidacji w 1951 Wydziału Inżynierii Rolnej – część jego katedr przeniesiono na Wydział Chemiczny.<br/><br/> | ||
W 2017 na Wydziale funkcjonowały katedry: Chemii Nieorganicznej, Chemii Organicznej, Chemii Fizycznej, Chemii Analitycznej, Technologii Chemicznej, Technologii Leków i Biochemii, Technologii Koloidów i Lipidów, Elektrochemii, Korozji i Inżynierii Materiałowej, Chemii, Technologii i Biotechnologii Żywności, Biotechnologii Molekularnej i Mikrobiologii, Technologii Polimerów, Inżynierii Chemicznej i Procesowej, Aparatury i Maszynoznawstwa Chemicznego, Chemii Technologii Materiałów Funkcjonalnych. Od 2016 funkcjonuje Rada Konsultacyjna Wydziału Chemicznego.<br/><br/> | W 2017 na Wydziale funkcjonowały katedry: Chemii Nieorganicznej, Chemii Organicznej, Chemii Fizycznej, Chemii Analitycznej, Technologii Chemicznej, Technologii Leków i Biochemii, Technologii Koloidów i Lipidów, Elektrochemii, Korozji i Inżynierii Materiałowej, Chemii, Technologii i Biotechnologii Żywności, Biotechnologii Molekularnej i Mikrobiologii, Technologii Polimerów, Inżynierii Chemicznej i Procesowej, Aparatury i Maszynoznawstwa Chemicznego, Chemii Technologii Materiałów Funkcjonalnych. Od 2016 funkcjonuje Rada Konsultacyjna Wydziału Chemicznego.<br/><br/> | ||
− | Początkowo Wydział prowadził zajęcia tylko dla pierwszego roku studiów na PG, od 1947 zorganizowano naukę w cyklu czteroletnim. W latach 1948–1949 wprowadzono dwustopniowe studia: magisterskie i inżynierskie na niektórych specjalnościach, w 1950 – 4-letnie studia inżynierskie, w 1952 – studia magisterskie dla inżynierów I stopnia. W 1954 przywrócono 5-letnie jednolite studia magisterskie (10–11 semestrów), które obowiązywały do 1998. Okresowo wprowadzono studia inżynierskie dla określonych specjalności, przeznaczone dla osób skierowanych z zakładów pracy ( | + | Początkowo Wydział prowadził zajęcia tylko dla pierwszego roku studiów na PG, od 1947 zorganizowano naukę w cyklu czteroletnim. W latach 1948–1949 wprowadzono dwustopniowe studia: magisterskie i inżynierskie na niektórych specjalnościach, w 1950 – 4-letnie studia inżynierskie, w 1952 – studia magisterskie dla inżynierów I stopnia. W 1954 przywrócono 5-letnie jednolite studia magisterskie (10–11 semestrów), które obowiązywały do 1998. Okresowo wprowadzono studia inżynierskie dla określonych specjalności, przeznaczone dla osób skierowanych z zakładów pracy (m.in. na specjalności: spożywczej i zabezpieczeń przeciwkorozyjnych).<br/><br/> |
Od 1986 prowadzono studia na kierunku chemia, od 1987 – technologia chemiczna oraz biotechnologia, od 1991 – systemy ochrony środowiska (następnie ochrona środowiska). W 1994 uruchomiono 4-letnie studia inżynierskie na kierunku technologia chemiczna, biotechnologia, w 1998 – na kierunku ochrona środowiska (w języku angielskim: Environmental Protection and Management). W 2005 wprowadzono 3-stopniowe studia według systemu bolońskiego (inżynierskie, magisterskie, doktoranckie) na sześciu kierunkach: chemia, technologia chemiczna, biotechnologia, technologia ochrony środowiska, inżyniera materiałowa.<br/><br/> | Od 1986 prowadzono studia na kierunku chemia, od 1987 – technologia chemiczna oraz biotechnologia, od 1991 – systemy ochrony środowiska (następnie ochrona środowiska). W 1994 uruchomiono 4-letnie studia inżynierskie na kierunku technologia chemiczna, biotechnologia, w 1998 – na kierunku ochrona środowiska (w języku angielskim: Environmental Protection and Management). W 2005 wprowadzono 3-stopniowe studia według systemu bolońskiego (inżynierskie, magisterskie, doktoranckie) na sześciu kierunkach: chemia, technologia chemiczna, biotechnologia, technologia ochrony środowiska, inżyniera materiałowa.<br/><br/> | ||
− | W 1967 | + | W 1967 uruchomiono studia doktoranckie na kierunkach: chemia fizyczna, roztworów, chemia i technologia związków biologicznie czynnych, a w 1974 – na kierunku chemia fizyczna, nieorganiczna i analityczna, od 1978 – chemia i technologia chemiczna. W 1990 powstało stacjonarne wydziałowe Studium Doktoranckie w dziedzinach nauk chemicznych oraz technicznych. <br/><br/> |
− | Do 2017 | + | Do 2017 Rada WCH nadała stopień doktora ponad 730 osobom, a stopień doktora habilitowanego – ponad 120 osobom. Wydział należy do największych w kraju, w 2017 pracowało w nim 166 nauczycieli akademickich, w tym 49 profesorów i 29 doktorów habilitowanych. Na Wydziale opracowano liczne patenty oraz wdrożenia w tym leki: przeciwgrzybiczne i przeciwnowotworowe. Już w 1946 powstało pierwsze muzeum mineralogiczno-petrograficzne.<br/><br/> |
Na Wydziale działają koła naukowe, między innymi International Society for Pharmaceutical Engineering (ISPE), Koło Badaczy Korozji, Koło Studentów Biotechnologii, Koło Naukowe Technologii Polimerów, Sekcja Studencka Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego „Hybryda”, Naukowe Koło Chemików (14 V 2003 otrzymało Nagrodę Czerwonej Róży, współorganizator corocznych dni Wydziału).<br/><br/> | Na Wydziale działają koła naukowe, między innymi International Society for Pharmaceutical Engineering (ISPE), Koło Badaczy Korozji, Koło Studentów Biotechnologii, Koło Naukowe Technologii Polimerów, Sekcja Studencka Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego „Hybryda”, Naukowe Koło Chemików (14 V 2003 otrzymało Nagrodę Czerwonej Róży, współorganizator corocznych dni Wydziału).<br/><br/> | ||
− | W 1952 | + | W 1952 na potrzeby Wydziału wybudowano gmach Chemii „B” (od 2004 im. prof. [[SZYBALSKI WACŁAW, profesor nauk biologicznych| Wacława Szybalskiego]]), w 1973 – gmach Chemii „C”. Ogólnie bazę lokalową tworzą cztery budynki z pomieszczeniami dydaktycznymi, laboratoriami badawczymi, lokalami administracyjnymi i magazynem chemicznym. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]]<br/><br/> |
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
Linia 18: | Linia 20: | ||
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1945–1948 | | style="vertical-align:top" | 1945–1948 | ||
− | | style="vertical-align:top" | prof. dr | + | | style="vertical-align:top" | prof. dr [[WAWRYK WŁODZIMIERZ, profesor Politechniki Gdańskiej | Włodzimierz Wawryk]] |
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1948–1951 | | style="vertical-align:top" | 1948–1951 | ||
Linia 24: | Linia 26: | ||
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1951–1953 | | style="vertical-align:top" | 1951–1953 | ||
− | | style="vertical-align:top" | prof. dr [[RODZIEWICZ WŁODZIMIERZ | Włodzimierz Rodziewicz]] | + | | style="vertical-align:top" | prof. dr [[RODZIEWICZ WŁODZIMIERZ, profesor Politechniki Gdańskiej | Włodzimierz Rodziewicz]] |
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1953–1954 | | style="vertical-align:top" | 1953–1954 | ||
− | | style="vertical-align:top" | prof. dr inż. [[ADAMCZEWSKI IGNACY | Ignacy Adamczewski]] | + | | style="vertical-align:top" | prof. dr inż. [[ADAMCZEWSKI IGNACY, profesor Politechniki Gdańskiej, honorowy obywatel Gdańska | Ignacy Adamczewski]] |
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1954–1956 | | style="vertical-align:top" | 1954–1956 | ||
− | | style="vertical-align:top" | | + | | style="vertical-align:top" | prof. dr inż. [[POMPOWSKI TADEUSZ, prorektor Politechniki Gdańskiej| Tadeusz Pompowski]] |
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1956–1958 | | style="vertical-align:top" | 1956–1958 | ||
− | | style="vertical-align:top" | prof. dr. inż [[ROZMEJ ZBIGNIEW | Zbigniew Rozmej]] | + | | style="vertical-align:top" | prof. dr. inż. [[ROZMEJ ZBIGNIEW, profesor Politechniki Gdańskiej | Zbigniew Rozmej]] |
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1958 –1962 | | style="vertical-align:top" | 1958 –1962 | ||
− | | style="vertical-align:top" | prof. dr inż. [[RODZIEWICZ WŁODZIMIERZ | Włodzimierz Rodziewicz]] | + | | style="vertical-align:top" | prof. dr inż. [[RODZIEWICZ WŁODZIMIERZ, profesor Politechniki Gdańskiej | Włodzimierz Rodziewicz]] |
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1962–1965 | | style="vertical-align:top" | 1962–1965 | ||
− | | style="vertical-align:top" | | + | | style="vertical-align:top" | doc. dr inż. [[POMPOWSKI TADEUSZ, prorektor Politechniki Gdańskiej| Tadeusz Pompowski]] |
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1965 | | style="vertical-align:top" | 1965 | ||
− | | style="vertical-align:top" | prof. dr [[LEDÓCHOWSKI ZYGMUNT | Zygmunt Ledóchowski]] | + | | style="vertical-align:top" | prof. dr inż. [[LEDÓCHOWSKI ZYGMUNT, profesor Politechniki Gdańskiej | Zygmunt Ledóchowski]] |
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1965 –1969 | | style="vertical-align:top" | 1965 –1969 | ||
− | | style="vertical-align:top" | prof. dr [[ADAMCZEWSKI IGNACY | Ignacy Adamczewski | + | | style="vertical-align:top" | prof. dr inż. [[ADAMCZEWSKI IGNACY, profesor Politechniki Gdańskiej, honorowy obywatel Gdańska | Ignacy Adamczewski]] |
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1969–1971 | | style="vertical-align:top" | 1969–1971 | ||
− | | style="vertical-align:top" | prof. dr. inż. [[LIBUŚ WŁODZIMIERZ | Włodzimierz Libuś]] | + | | style="vertical-align:top" | prof. dr. inż. [[LIBUŚ WŁODZIMIERZ, profesor Politechniki Gdańskiej | Włodzimierz Libuś]] |
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1971–1973 | | style="vertical-align:top" | 1971–1973 | ||
− | | style="vertical-align:top" | doc. dr hab. inż. [[SOKOŁOWSKA TERESA | Teresa Sokołowska]] | + | | style="vertical-align:top" | doc. dr hab. inż. [[SOKOŁOWSKA TERESA, profesor Politechniki Gdańskiej | Teresa Sokołowska]] |
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 19673–1975 | | style="vertical-align:top" | 19673–1975 | ||
Linia 63: | Linia 65: | ||
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1981–1984 | | style="vertical-align:top" | 1981–1984 | ||
− | | style="vertical-align:top" | prof. dr hab. inż. Jan Dobrowolski | + | | style="vertical-align:top" | prof. dr hab. inż. [[DOBROWOLSKI JAN, profesor Politechniki Gdańskiej| Jan Dobrowolski]] |
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1984–1990 | | style="vertical-align:top" | 1984–1990 | ||
− | | style="vertical-align:top" | prof. dr hab. inż. [[DROZDOWSKI BRONISŁAW | Bronisław Drozdowski]] | + | | style="vertical-align:top" | prof. dr hab. inż. [[DROZDOWSKI BRONISŁAW, profesor Politechniki Gdańskiej | Bronisław Drozdowski]] |
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1990–1996 | | style="vertical-align:top" | 1990–1996 | ||
Linia 72: | Linia 74: | ||
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1996–2000 | | style="vertical-align:top" | 1996–2000 | ||
− | | style="vertical-align:top" | prof. dr hab. inż. [[NAMIEŚNIK JACEK | Jacek Namieśnik]] | + | | style="vertical-align:top" | prof. dr hab. inż. [[NAMIEŚNIK JACEK, rektor Politechniki Gdańskiej | Jacek Namieśnik]] |
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 2000–2005 | | style="vertical-align:top" | 2000–2005 | ||
Linia 78: | Linia 80: | ||
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 2005–2012 | | style="vertical-align:top" | 2005–2012 | ||
− | | style="vertical-align:top" | prof. dr hab. inż. [[NAMIEŚNIK JACEK | Jacek Namieśnik]] | + | | style="vertical-align:top" | prof. dr hab. inż. [[NAMIEŚNIK JACEK, rektor Politechniki Gdańskiej | Jacek Namieśnik]] |
|- | |- | ||
− | | style="vertical-align:top" | | + | | style="vertical-align:top" | 2012–2019 |
− | | style="vertical-align:top" | | + | | style="vertical-align:top" | prof. dr hab. inż. Sławomir Milewski |
+ | |- | ||
+ | | style="vertical-align:top" | 2019–2024 | ||
+ | | style="vertical-align:top" | prof. dr hab. inż. Agata Kot-Wasik | ||
+ | |- | ||
+ | | style="vertical-align:top" | 2024– | ||
+ | | style="vertical-align:top" | dr hab. inż. Jacek Gębicki, prof. PG | ||
|- | |- | ||
| class="authorEgTab" | {{author: WP}} | | class="authorEgTab" | {{author: WP}} | ||
|} | |} | ||
+ | <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
+ | '''Bibliografia''': <br/> | ||
+ | ''Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej 1945–2017'', red. Wojciech Chrzanowski, Gdańsk 2017, s. 16–20, 29–34. |
Aktualna wersja na dzień 18:25, 6 lip 2024
WYDZIAŁ CHEMICZNY POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ (PG). Powołany dekretem Rady Ministrów z dnia 24 V 1945 o przekształceniu PG w państwową szkołę akademicką. Twórcą i głównym organizatorem Wydziału był Włodzimierz Wawryk. Pierwszymi wykładowcami byli profesorowie, wywodzący się m.in. z Politechniki Lwowskiej, Politechniki Warszawskiej i Uniwersytetu Wileńskiego: Ignacy Adamczewski, Tadeusz Sulma, Juliusz Dobrowolski, Leon Kamieński, Stefan Minc, Tadeusz Pompowski, Włodzimierz Rodziewicz. W niedługim czasie dołączyli do nich: Damazy Tilgner, Ernest Sym, Emil Taschner, Henryk Niewiadomski.
W 1946 na WCH funkcjonowało 14 katedr: 1/ Fizyki II, 2/ Technologii Środków Leczniczych, 3/ Chemii Organicznej, 4/ Chemii Nieorganicznej, 5/ Chemii Fizycznej, 6/ Mineralogii i Petrografii, 7/ Maszynoznawstwa Ogólnego i Chemicznego, 8/ Technologii Ogólnej Nieorganicznej, 9/ Technologii Ogólnej Organicznej, 10/ Technologii Środków Spożywczych, 11/ Technologii Paliw, Smarów i Wody 12/ Technologii Chemicznej Drewna i Torfu, 13/ Geologii i Surowców, 14/ Botaniki. Po likwidacji w 1951 Wydziału Inżynierii Rolnej – część jego katedr przeniesiono na Wydział Chemiczny.
W 2017 na Wydziale funkcjonowały katedry: Chemii Nieorganicznej, Chemii Organicznej, Chemii Fizycznej, Chemii Analitycznej, Technologii Chemicznej, Technologii Leków i Biochemii, Technologii Koloidów i Lipidów, Elektrochemii, Korozji i Inżynierii Materiałowej, Chemii, Technologii i Biotechnologii Żywności, Biotechnologii Molekularnej i Mikrobiologii, Technologii Polimerów, Inżynierii Chemicznej i Procesowej, Aparatury i Maszynoznawstwa Chemicznego, Chemii Technologii Materiałów Funkcjonalnych. Od 2016 funkcjonuje Rada Konsultacyjna Wydziału Chemicznego.
Początkowo Wydział prowadził zajęcia tylko dla pierwszego roku studiów na PG, od 1947 zorganizowano naukę w cyklu czteroletnim. W latach 1948–1949 wprowadzono dwustopniowe studia: magisterskie i inżynierskie na niektórych specjalnościach, w 1950 – 4-letnie studia inżynierskie, w 1952 – studia magisterskie dla inżynierów I stopnia. W 1954 przywrócono 5-letnie jednolite studia magisterskie (10–11 semestrów), które obowiązywały do 1998. Okresowo wprowadzono studia inżynierskie dla określonych specjalności, przeznaczone dla osób skierowanych z zakładów pracy (m.in. na specjalności: spożywczej i zabezpieczeń przeciwkorozyjnych).
Od 1986 prowadzono studia na kierunku chemia, od 1987 – technologia chemiczna oraz biotechnologia, od 1991 – systemy ochrony środowiska (następnie ochrona środowiska). W 1994 uruchomiono 4-letnie studia inżynierskie na kierunku technologia chemiczna, biotechnologia, w 1998 – na kierunku ochrona środowiska (w języku angielskim: Environmental Protection and Management). W 2005 wprowadzono 3-stopniowe studia według systemu bolońskiego (inżynierskie, magisterskie, doktoranckie) na sześciu kierunkach: chemia, technologia chemiczna, biotechnologia, technologia ochrony środowiska, inżyniera materiałowa.
W 1967 uruchomiono studia doktoranckie na kierunkach: chemia fizyczna, roztworów, chemia i technologia związków biologicznie czynnych, a w 1974 – na kierunku chemia fizyczna, nieorganiczna i analityczna, od 1978 – chemia i technologia chemiczna. W 1990 powstało stacjonarne wydziałowe Studium Doktoranckie w dziedzinach nauk chemicznych oraz technicznych.
Do 2017 Rada WCH nadała stopień doktora ponad 730 osobom, a stopień doktora habilitowanego – ponad 120 osobom. Wydział należy do największych w kraju, w 2017 pracowało w nim 166 nauczycieli akademickich, w tym 49 profesorów i 29 doktorów habilitowanych. Na Wydziale opracowano liczne patenty oraz wdrożenia w tym leki: przeciwgrzybiczne i przeciwnowotworowe. Już w 1946 powstało pierwsze muzeum mineralogiczno-petrograficzne.
Na Wydziale działają koła naukowe, między innymi International Society for Pharmaceutical Engineering (ISPE), Koło Badaczy Korozji, Koło Studentów Biotechnologii, Koło Naukowe Technologii Polimerów, Sekcja Studencka Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego „Hybryda”, Naukowe Koło Chemików (14 V 2003 otrzymało Nagrodę Czerwonej Róży, współorganizator corocznych dni Wydziału).
W 1952 na potrzeby Wydziału wybudowano gmach Chemii „B” (od 2004 im. prof. Wacława Szybalskiego), w 1973 – gmach Chemii „C”. Ogólnie bazę lokalową tworzą cztery budynki z pomieszczeniami dydaktycznymi, laboratoriami badawczymi, lokalami administracyjnymi i magazynem chemicznym.
Lata pełnienia funkcji | Imię i nazwisko |
---|---|
1945–1948 | prof. dr Włodzimierz Wawryk |
1948–1951 | prof. dr inż. Stefan Minc |
1951–1953 | prof. dr Włodzimierz Rodziewicz |
1953–1954 | prof. dr inż. Ignacy Adamczewski |
1954–1956 | prof. dr inż. Tadeusz Pompowski |
1956–1958 | prof. dr. inż. Zbigniew Rozmej |
1958 –1962 | prof. dr inż. Włodzimierz Rodziewicz |
1962–1965 | doc. dr inż. Tadeusz Pompowski |
1965 | prof. dr inż. Zygmunt Ledóchowski |
1965 –1969 | prof. dr inż. Ignacy Adamczewski |
1969–1971 | prof. dr. inż. Włodzimierz Libuś |
1971–1973 | doc. dr hab. inż. Teresa Sokołowska |
19673–1975 | prof. dr hab. inż. Zdzisław Sikorski |
1975–1978 | doc. dr hab. inż. Włodzimierz Zwierzykowski |
1978–1981 | prof. dr hab. inż. Zdzisław Sikorski |
1981–1984 | prof. dr hab. inż. Jan Dobrowolski |
1984–1990 | prof. dr hab. inż. Bronisław Drozdowski |
1990–1996 | prof. dr hab. inż. Jan Biernat |
1996–2000 | prof. dr hab. inż. Jacek Namieśnik |
2000–2005 | prof. dr hab. inż. Sławomir Milewski |
2005–2012 | prof. dr hab. inż. Jacek Namieśnik |
2012–2019 | prof. dr hab. inż. Sławomir Milewski |
2019–2024 | prof. dr hab. inż. Agata Kot-Wasik |
2024– | dr hab. inż. Jacek Gębicki, prof. PG |
Bibliografia:
Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej 1945–2017, red. Wojciech Chrzanowski, Gdańsk 2017, s. 16–20, 29–34.