OKĘCKI MIECZYSŁAW SZCZĘSNY, wojewoda gdański

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
 
(Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez jednego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
 
[[File: Mieczysław_Okęcki.jpg | thumb| Mieczysław Szczęsny Okęcki]]
 
[[File: Mieczysław_Okęcki.jpg | thumb| Mieczysław Szczęsny Okęcki]]
[[File:1_Mieczysław_Okęcki.jpg|thumb|Mieczysław Szczęsny Okęcki, w środku, na trybunie honorowej na Targu Siennym podczas obchodów Dni Morza, 29 VI 1945, po lewej komendant wojskowy Gdańska generał- lejtnant [[MIKULSKI SIEMION PIETROWICZ| Simon Mikulski]]]]
+
[[File: 2_Mieczysław_Okęcki.jpg |thumb| Mieczysław Szczęsny Okęcki podczas składania kwiatów na grobach żołnierzy rosyjskich w Sopocie przed Ratuszem, 26 VI 1945]]
[[File:Franciszek Kotus Jankowski (z lewej) z gen. Siemionem Mikulskim i wojewodą Mieczysławem Okęckim.JPG|thumb|Wojewoda gdański Mieczysław Szczęsny Okęcki (po lewej) z generałem-lejtnantem [[MIKULSKI SIEMION PIETROWICZ| Siemionem Mikulskim]] (w środku) i prezydentem Gdańska [[KOTUS-JANKOWSKI FRANCISZEK| Franciszkiem Kotus-Janowskim]]]]
+
[[File:1_Mieczysław_Okęcki.jpg|thumb|Mieczysław Szczęsny Okęcki, w środku, na trybunie honorowej na Targu Siennym podczas obchodów Dni Morza, 29 VI 1945, po lewej komendant wojskowy Gdańska generał-lejtnant [[MIKULSKI SIEMION PIETROWICZ, wojskowy komendant Gdańska| Simon Mikulski]]]]
 +
[[File:Franciszek Kotus Jankowski (z lewej) z gen. Siemionem Mikulskim i wojewodą Mieczysławem Okęckim.JPG|thumb|Wojewoda gdański Mieczysław Szczęsny Okęcki (po lewej) z generałem-lejtnantem [[MIKULSKI SIEMION PIETROWICZ, wojskowy komendant Gdańska| Siemionem Mikulskim]] (w środku) i prezydentem Gdańska [[KOTUS-JANKOWSKI FRANCISZEK, prezydent Gdańska| Franciszkiem Kotus-Janowskim]]]]
  
'''MIECZYSŁAW SZCZĘSNY OKĘCKI''' (20 XI 1882 Warszawa – 21 III 1952 Sopot), inżynier, [[WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE | wojewoda gdański]]. Po ukończeniu III Gimnazjum Klasycznego w Warszawie studiował na Uniwersytecie Warszawskim i w Technische Hochschule w Darmstadt inżynierię lądową, od 1909 roku inżynier. Naukę kontynuował do 1913 roku na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej w Sankt Petersburgu. W latach 1914–1916 pracował tamże w ministerstwie komunikacji. W okresie 1920–1939 pracował w Warszawie, w ministerstwie robót publicznych, ministerstwie kolei, po roku 1932 był wicedyrektorem w wydziale infrastruktury Zarządu Miasta Warszawy. W latach 1938–1944 naczelny inżynier rządu w Kabulu (Afganistan). W Polsce od jesieni 1944, objął stanowisko wiceministra komunikacji w rządzie lubelskim Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Współorganizator Stronnictwa Demokratycznego.<br/><br/> Powołany przez premiera Edwarda Osóbkę-Morawskiego na pierwszego po wojnie wojewodę gdańskiego, pełnił tę funkcję w okresie 30 III 1945 – 6 I 1946. Urząd objął 15 kwietnia, początkowo z siedzibą w sopockim ratuszu, a następnie w Gdańsku, w budynku przy ul. Okopowej. Później (mieszkając nadal w Sopocie) był wykładowcą i kierownikiem katedry drogownictwa na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]]. Pochowany na Cmentarzu Katolickim w Sopocie. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]
+
'''MIECZYSŁAW SZCZĘSNY OKĘCKI''' (20 XI 1882 Warszawa – 21 III 1952 Sopot), inżynier, [[WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE | wojewoda gdański]]. Syn Andrzeja Szczęsnego (ur. około 1859) i poślubionej w 1882 w Warszawie Teresy Marianny z domu Sabelmann (ur. około 1863). Po ukończeniu w 1901 III Gimnazjum Klasycznego w Warszawie studiował na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Warszawskiego, od trzeciego roku inżynierię drogową w Technische Hochschule w Darmstadt, od 1909 inżynier. Naukę kontynuował do 1913 na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej w Sankt Petersburgu. Od 1 I 1914 pracował w Głównym Zarządzie Dróg Wodnych Ministerstwa Komunikacji w Petersburgu. Od 1 IV 1915 do 1 I 1916 był naczelnikiem wydziału wojsk drogowych w strefie frontowej. Od 1 I 1918 do 1 I 1920 starszym instruktorem nauk technicznych w Komisariacie Komunikacji w Leningradzie (Petersburgu). <br/><br/>
 +
Od 1 II 1920 do 1939 pracował w Warszawie, w Ministerstwie Robót Publicznych (później pod nazwą Ministerstwo Kolei). Był ekspertem technicznym Granicznej Komisji Alianckiej w rejonie dolnej Wisły, w 1922 ekspertem dla Górnego Śląska. Jednocześnie od 1921 do 1939 zatrudniony był jako starszy konstruktor w Katedrze Budownictwa Wodnego na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Warszawskiej. W latach 1924–1930 jako radca Ministerstwa Komunikacji brał udział w kongresach drogowych i samochodowych w Londynie, Rzymie, Genewie i Waszyngtonie. W 1931 powołany został na członka Międzynarodowego Komitetu do spraw Robót Publicznych w Lidze Narodów w Genewie. Po 1932 był wicedyrektorem w wydziale infrastruktury Zarządu Miasta Warszawy. W latach 1932–1936 był przedstawicielem Sekcji Tranzytowej Ligi Narodów do odbudowy dróg kołowych w Chinach, od 1938 do 1944, także z ramienia Ligi Narodów, był naczelnym inżynierem drogowym rządu w Kabulu (Afganistan). W Polsce od listopada 1944, jeszcze w tym miesiącu został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Komunikacji w rządzie lubelskim Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Współorganizator Stronnictwa Demokratycznego.<br/><br/>  
 +
Powołany przez premiera Edwarda Osóbkę-Morawskiego na pierwszego po wojnie wojewodę gdańskiego, pełnił tę funkcję w okresie 30 III 1945 – 6 I 1946. Urząd objął 15 kwietnia, początkowo z siedzibą w sopockim ratuszu, a następnie w Gdańsku, w budynku przy ul. Okopowej. 9 VI 1945 przewodniczył obradom konferencji na temat odbudowy portów, która odbyła się w sopockiej siedzibie Urzędu. Od 1 III 1946 (mieszkając nadal w Sopocie) był profesorem zwyczajnym i kierownikiem Katedry Budowy Dróg i Robót Ziemnych na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]].<br/><br/> 
 +
Odznaczonym m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1946) i Krzyżem Komandorskim oraz Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Od 1924 żonaty z poślubioną  w Krakowie Krystyną z domu Mysyrowicz (ur. 24 X 1903 Grójec), ojciec Wojciecha (11 XI 1924 – 4 VII 1980 Austria) i Jana (ur. 1928). Pochowany z synem Wojciechem i jego żoną na Cmentarzu Katolickim w Sopocie. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>
 +
'''Bibliografia''': <br/>
 +
''Pionierzy Politechniki Gdańskiej'', red. Zygmunt Paszota, Janusz Rachoń, Edmund Wittbrodt, Gdańsk 2005, s. 418. <br/>

Aktualna wersja na dzień 18:53, 7 paź 2024

Mieczysław Szczęsny Okęcki
Mieczysław Szczęsny Okęcki podczas składania kwiatów na grobach żołnierzy rosyjskich w Sopocie przed Ratuszem, 26 VI 1945
Mieczysław Szczęsny Okęcki, w środku, na trybunie honorowej na Targu Siennym podczas obchodów Dni Morza, 29 VI 1945, po lewej komendant wojskowy Gdańska generał-lejtnant Simon Mikulski
Wojewoda gdański Mieczysław Szczęsny Okęcki (po lewej) z generałem-lejtnantem Siemionem Mikulskim (w środku) i prezydentem Gdańska Franciszkiem Kotus-Janowskim

MIECZYSŁAW SZCZĘSNY OKĘCKI (20 XI 1882 Warszawa – 21 III 1952 Sopot), inżynier, wojewoda gdański. Syn Andrzeja Szczęsnego (ur. około 1859) i poślubionej w 1882 w Warszawie Teresy Marianny z domu Sabelmann (ur. około 1863). Po ukończeniu w 1901 III Gimnazjum Klasycznego w Warszawie studiował na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Warszawskiego, od trzeciego roku inżynierię drogową w Technische Hochschule w Darmstadt, od 1909 inżynier. Naukę kontynuował do 1913 na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej w Sankt Petersburgu. Od 1 I 1914 pracował w Głównym Zarządzie Dróg Wodnych Ministerstwa Komunikacji w Petersburgu. Od 1 IV 1915 do 1 I 1916 był naczelnikiem wydziału wojsk drogowych w strefie frontowej. Od 1 I 1918 do 1 I 1920 starszym instruktorem nauk technicznych w Komisariacie Komunikacji w Leningradzie (Petersburgu).

Od 1 II 1920 do 1939 pracował w Warszawie, w Ministerstwie Robót Publicznych (później pod nazwą Ministerstwo Kolei). Był ekspertem technicznym Granicznej Komisji Alianckiej w rejonie dolnej Wisły, w 1922 ekspertem dla Górnego Śląska. Jednocześnie od 1921 do 1939 zatrudniony był jako starszy konstruktor w Katedrze Budownictwa Wodnego na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Warszawskiej. W latach 1924–1930 jako radca Ministerstwa Komunikacji brał udział w kongresach drogowych i samochodowych w Londynie, Rzymie, Genewie i Waszyngtonie. W 1931 powołany został na członka Międzynarodowego Komitetu do spraw Robót Publicznych w Lidze Narodów w Genewie. Po 1932 był wicedyrektorem w wydziale infrastruktury Zarządu Miasta Warszawy. W latach 1932–1936 był przedstawicielem Sekcji Tranzytowej Ligi Narodów do odbudowy dróg kołowych w Chinach, od 1938 do 1944, także z ramienia Ligi Narodów, był naczelnym inżynierem drogowym rządu w Kabulu (Afganistan). W Polsce od listopada 1944, jeszcze w tym miesiącu został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Komunikacji w rządzie lubelskim Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Współorganizator Stronnictwa Demokratycznego.

Powołany przez premiera Edwarda Osóbkę-Morawskiego na pierwszego po wojnie wojewodę gdańskiego, pełnił tę funkcję w okresie 30 III 1945 – 6 I 1946. Urząd objął 15 kwietnia, początkowo z siedzibą w sopockim ratuszu, a następnie w Gdańsku, w budynku przy ul. Okopowej. 9 VI 1945 przewodniczył obradom konferencji na temat odbudowy portów, która odbyła się w sopockiej siedzibie Urzędu. Od 1 III 1946 (mieszkając nadal w Sopocie) był profesorem zwyczajnym i kierownikiem Katedry Budowy Dróg i Robót Ziemnych na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Gdańskiej.

Odznaczonym m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1946) i Krzyżem Komandorskim oraz Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Od 1924 żonaty z poślubioną w Krakowie Krystyną z domu Mysyrowicz (ur. 24 X 1903 Grójec), ojciec Wojciecha (11 XI 1924 – 4 VII 1980 Austria) i Jana (ur. 1928). Pochowany z synem Wojciechem i jego żoną na Cmentarzu Katolickim w Sopocie. MrGl























Bibliografia:
Pionierzy Politechniki Gdańskiej, red. Zygmunt Paszota, Janusz Rachoń, Edmund Wittbrodt, Gdańsk 2005, s. 418.

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania