WIERZCHOWSKI JÓZEF, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę WIERZCHOWSKI JÓZEF na WIERZCHOWSKI JÓZEF, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku) |
|||
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JÓZEF WIERZCHOWSKI''' (19 I 1907 Sandomierz – 23 II 1974 Gdańsk), profesor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]] (AMG). W latach 1927–1930 studiował farmację na uniwersytecie w Warszawie, ucząc się równolegle w Oficerskiej Szkole Sanitarnej (od | + | '''JÓZEF WIERZCHOWSKI''' (19 I 1907 Sandomierz – 23 II 1974 Gdańsk), profesor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]] (AMG). W latach 1927–1930 studiował farmację na uniwersytecie w Warszawie, ucząc się równolegle w Oficerskiej Szkole Sanitarnej (od 1928 Szkoła Podchorążych Sanitarnych, w 1930 Centrum Wyszkolenia Sanitarnego, w 1931 ukończył w stopniu podporucznika). Do 1939 kierownik Wojskowej Składnicy Sanitarnej w Przemyślu, od 1939 doktor. W czasie II wojny światowej we Francji i Wielkiej Brytanii jako oficer Polskich Sił Zbrojnych w randze kapitana i majora.<br/><br/> |
| − | Od | + | Od 1946 pracował w katowickim oddziale Państwowego Zakładu Higieny (PZH), od 1 listopada tegoż roku do 1 XI 1951 kierownik Oddziału Badania Żywności filii PZH w Gdyni. Od jesieni 1948 organizował, a od 1 I 1949 (przez 24 lata) kierował Katedrą Nauki o Środkach Spożywczych Akademii Lekarskiej, następnie AMG. Po habilitacji w 1950 – zastępca profesora, w 1952 docent nauk o środkach spożywczych, w 1954 profesor tytularny, w 1963 profesor zwyczajny, w latach 1960–1969 dziekan Wydziału Farmaceutycznego AMG.<br/><br/> |
| − | Zajmował się naukowo ochroną zdrowia ludności. Jako pierwszy w Polsce badał obecność w produktach spożywczych metali ciężkich (rtęć, kadm i ołów). Wyniki jego badań wykorzystywano w Europejskim Kodeksie Żywnościowym Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Od 1958 | + | Zajmował się naukowo ochroną zdrowia ludności. Jako pierwszy w Polsce badał obecność w produktach spożywczych metali ciężkich (rtęć, kadm i ołów). Wyniki jego badań wykorzystywano w Europejskim Kodeksie Żywnościowym Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Od 1958 przewodniczył Sekcji Badań Naukowych i Nauki w Polskim Komitecie ds. Europejskiego Kodeksu Żywnościowego. W latach 1951–1952, 1957–1959 i 1971–1974 prezes oddziału gdańskiego [[POLSKIE TOWARZYSTWO FARMACEUTYCZNE ODDZIAŁ GDAŃSKI | Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego]]. W latach 1968–1972 reprezentował Polskę w Komitecie do spraw Ryb i Przetworów Rybnych przy Komisji Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO (Codex Alimentarius).<br/><br/> |
| + | Odznaczony między innymi Medalem im. Łukasiewicza (1972). Pochowany w Kwaterze Profesorów na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 18:31, 29 wrz 2022
JÓZEF WIERZCHOWSKI (19 I 1907 Sandomierz – 23 II 1974 Gdańsk), profesor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). W latach 1927–1930 studiował farmację na uniwersytecie w Warszawie, ucząc się równolegle w Oficerskiej Szkole Sanitarnej (od 1928 Szkoła Podchorążych Sanitarnych, w 1930 Centrum Wyszkolenia Sanitarnego, w 1931 ukończył w stopniu podporucznika). Do 1939 kierownik Wojskowej Składnicy Sanitarnej w Przemyślu, od 1939 doktor. W czasie II wojny światowej we Francji i Wielkiej Brytanii jako oficer Polskich Sił Zbrojnych w randze kapitana i majora.
Od 1946 pracował w katowickim oddziale Państwowego Zakładu Higieny (PZH), od 1 listopada tegoż roku do 1 XI 1951 kierownik Oddziału Badania Żywności filii PZH w Gdyni. Od jesieni 1948 organizował, a od 1 I 1949 (przez 24 lata) kierował Katedrą Nauki o Środkach Spożywczych Akademii Lekarskiej, następnie AMG. Po habilitacji w 1950 – zastępca profesora, w 1952 docent nauk o środkach spożywczych, w 1954 profesor tytularny, w 1963 profesor zwyczajny, w latach 1960–1969 dziekan Wydziału Farmaceutycznego AMG.
Zajmował się naukowo ochroną zdrowia ludności. Jako pierwszy w Polsce badał obecność w produktach spożywczych metali ciężkich (rtęć, kadm i ołów). Wyniki jego badań wykorzystywano w Europejskim Kodeksie Żywnościowym Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Od 1958 przewodniczył Sekcji Badań Naukowych i Nauki w Polskim Komitecie ds. Europejskiego Kodeksu Żywnościowego. W latach 1951–1952, 1957–1959 i 1971–1974 prezes oddziału gdańskiego Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego. W latach 1968–1972 reprezentował Polskę w Komitecie do spraw Ryb i Przetworów Rybnych przy Komisji Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO (Codex Alimentarius).
Odznaczony między innymi Medalem im. Łukasiewicza (1972). Pochowany w Kwaterze Profesorów na cmentarzu Srebrzysko.
