PROM WISŁOUJŚCIE
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''PROM „WISŁOUJŚCIE”''', pasażersko-samochodowo, obsługujący w latach 1977–2016 przeprawę promową [[NOWY PORT | Nowy Port]] – [[WISŁOUJŚCIE | Wisłoujście]]. Zbudowany w stoczni w Kędzierzynie-Koźlu, według projektu firmy „Navicentrum” Wrocław, przetransportowany Odrą do Szczecina, wyposażony w Szczecińskiej Stoczni Rzecznej. Podniesienie bandery nastąpiło 12 I 1976 w Gdańsku. Pierwszym dowódcą był por. żeglugi przybrzeżnej Edward Śliwiński. <br/><br/> | '''PROM „WISŁOUJŚCIE”''', pasażersko-samochodowo, obsługujący w latach 1977–2016 przeprawę promową [[NOWY PORT | Nowy Port]] – [[WISŁOUJŚCIE | Wisłoujście]]. Zbudowany w stoczni w Kędzierzynie-Koźlu, według projektu firmy „Navicentrum” Wrocław, przetransportowany Odrą do Szczecina, wyposażony w Szczecińskiej Stoczni Rzecznej. Podniesienie bandery nastąpiło 12 I 1976 w Gdańsku. Pierwszym dowódcą był por. żeglugi przybrzeżnej Edward Śliwiński. <br/><br/> | ||
| − | Przewidywany początkowo do pracy przy [[PRZEKOP WISŁY | przekopie Wisły]], na trasie Świbno–Mikoszewo, skierowany został do obsługi przeprawy na Martwej Wiśle, między Nowym Portem a Wisłoujściem. Specjalnie dla jego wymiarów (co spowodowało, że nie mogła go zastąpić inna jednostka) wybudowano przyczółki promowe przy Twierdzy Wisłoujście (ul. | + | Przewidywany początkowo do pracy przy [[PRZEKOP WISŁY | przekopie Wisły]], na trasie Świbno–Mikoszewo, skierowany został do obsługi przeprawy na Martwej Wiśle, między Nowym Portem a Wisłoujściem. Specjalnie dla jego wymiarów (co spowodowało, że nie mogła go zastąpić inna jednostka) wybudowano przyczółki promowe przy Twierdzy Wisłoujście (ul. [[CHARPANTIER JEAN, inżynier wojskowy, patron gdańskiej ulicy| Jeana Charpantiera]]) i po drugiej stronie Martwej Wisły, przy ul. Wyzwolenia/Starowiślnej. Opóźnienia w budowie przyczółków spowodowały, że rejsy zainaugurował 4 I 1977 roku (kapitanem był Hubert Rydlewski). Utrzymywany był przez [[ŻEGLUGA GDAŃSKA | Żeglugę Gdańską]], przeprawę finansował Zarząd Portu Morskiego w Gdańsku i firmy, których pracownicy korzystali z przeprawy. Po rezygnacji z finansowania przez Żeglugę Gdańską, w 1992 roku zawiesił na kilka miesięcy działalność. W 1993 wydzierżawił go Andrzej Pieńkowski (16 IX 1993 zarejestrował firmę: Prom Wisłoujście Usługi Żeglugowe i Elektryczne, ul. Chłopska 66/4), po wypowiedzeniu po roku dzierżawy wykupił go na przetargu na własność. W styczniu 2012 roku z finansowania przeprawy wycofał się Zarząd Portu Gdańsk, 2 V 2012 przejął ją Zarząd Miasta Gdańska, przeznaczając rocznie na utrzymanie przeprawy 1,5 mln zł. Przetarg na obsługę wygrała firma Andrzeja Pieńkowskiego. Po oddaniu do użytku [[TUNEL POD MARTWĄ WISŁĄ | tunelu pod Martwą Wisłą]], przy spadku zainteresowania przeprawą do 90%, ostatni rejs promu miał miejsce 31 V 2016 roku. <br/><br/> |
Wyporność 290 ton, zbudowany symetrycznie: dwie śruby, stery na dziobie i rufie, poruszał się w obu kierunkach z tą sama prędkością, miesięcznie spalał 8000 litrów ropy. Długości 42 m, szerokości 8,8 m. Początkowo jednorazowo przewoził sześć samochodów ciężarowych lub 16 osobowych i 60 pasażerów, później do 20 samochodów osobowych oraz 100 pasażerów na oddzielnym pomoście (z tego 20 w ogrzewanym wnętrzu). Czas przeprawy przez Martwą Wisłę wynosił 5 minut. Załoga składała się z 15 osób pracujących na dwie zmiany. Pod koniec funkcjonowania wykonywał dziennie około 30 przepraw dziennie. Złomowany w lecie 2016 roku w Gdańsku. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | Wyporność 290 ton, zbudowany symetrycznie: dwie śruby, stery na dziobie i rufie, poruszał się w obu kierunkach z tą sama prędkością, miesięcznie spalał 8000 litrów ropy. Długości 42 m, szerokości 8,8 m. Początkowo jednorazowo przewoził sześć samochodów ciężarowych lub 16 osobowych i 60 pasażerów, później do 20 samochodów osobowych oraz 100 pasażerów na oddzielnym pomoście (z tego 20 w ogrzewanym wnętrzu). Czas przeprawy przez Martwą Wisłę wynosił 5 minut. Załoga składała się z 15 osób pracujących na dwie zmiany. Pod koniec funkcjonowania wykonywał dziennie około 30 przepraw dziennie. Złomowany w lecie 2016 roku w Gdańsku. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 19:38, 18 gru 2022
PROM „WISŁOUJŚCIE”, pasażersko-samochodowo, obsługujący w latach 1977–2016 przeprawę promową Nowy Port – Wisłoujście. Zbudowany w stoczni w Kędzierzynie-Koźlu, według projektu firmy „Navicentrum” Wrocław, przetransportowany Odrą do Szczecina, wyposażony w Szczecińskiej Stoczni Rzecznej. Podniesienie bandery nastąpiło 12 I 1976 w Gdańsku. Pierwszym dowódcą był por. żeglugi przybrzeżnej Edward Śliwiński.
Przewidywany początkowo do pracy przy przekopie Wisły, na trasie Świbno–Mikoszewo, skierowany został do obsługi przeprawy na Martwej Wiśle, między Nowym Portem a Wisłoujściem. Specjalnie dla jego wymiarów (co spowodowało, że nie mogła go zastąpić inna jednostka) wybudowano przyczółki promowe przy Twierdzy Wisłoujście (ul. Jeana Charpantiera) i po drugiej stronie Martwej Wisły, przy ul. Wyzwolenia/Starowiślnej. Opóźnienia w budowie przyczółków spowodowały, że rejsy zainaugurował 4 I 1977 roku (kapitanem był Hubert Rydlewski). Utrzymywany był przez Żeglugę Gdańską, przeprawę finansował Zarząd Portu Morskiego w Gdańsku i firmy, których pracownicy korzystali z przeprawy. Po rezygnacji z finansowania przez Żeglugę Gdańską, w 1992 roku zawiesił na kilka miesięcy działalność. W 1993 wydzierżawił go Andrzej Pieńkowski (16 IX 1993 zarejestrował firmę: Prom Wisłoujście Usługi Żeglugowe i Elektryczne, ul. Chłopska 66/4), po wypowiedzeniu po roku dzierżawy wykupił go na przetargu na własność. W styczniu 2012 roku z finansowania przeprawy wycofał się Zarząd Portu Gdańsk, 2 V 2012 przejął ją Zarząd Miasta Gdańska, przeznaczając rocznie na utrzymanie przeprawy 1,5 mln zł. Przetarg na obsługę wygrała firma Andrzeja Pieńkowskiego. Po oddaniu do użytku tunelu pod Martwą Wisłą, przy spadku zainteresowania przeprawą do 90%, ostatni rejs promu miał miejsce 31 V 2016 roku.
Wyporność 290 ton, zbudowany symetrycznie: dwie śruby, stery na dziobie i rufie, poruszał się w obu kierunkach z tą sama prędkością, miesięcznie spalał 8000 litrów ropy. Długości 42 m, szerokości 8,8 m. Początkowo jednorazowo przewoził sześć samochodów ciężarowych lub 16 osobowych i 60 pasażerów, później do 20 samochodów osobowych oraz 100 pasażerów na oddzielnym pomoście (z tego 20 w ogrzewanym wnętrzu). Czas przeprawy przez Martwą Wisłę wynosił 5 minut. Załoga składała się z 15 osób pracujących na dwie zmiany. Pod koniec funkcjonowania wykonywał dziennie około 30 przepraw dziennie. Złomowany w lecie 2016 roku w Gdańsku.
