PRZYBYLSKI WŁODZIMIERZ, prorektor Politechniki Gdańskiej
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Przybylski Włodzimierz.JPG|thumb|Włodzimierz Przybylski]] | [[File:Przybylski Włodzimierz.JPG|thumb|Włodzimierz Przybylski]] | ||
| − | '''WŁODZIMIERZ PRZYBYLSKI''' (ur. 13 III 1940 Byczyna, Kujawy), | + | '''WŁODZIMIERZ PRZYBYLSKI''' (ur. 13 III 1940 Byczyna, Kujawy), prorektor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W 1958 ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Toruniu, w 1963 absolwent Wydziału Mechanicznego PG (magistr inżynier w specjalności technologia maszyn, narzędzia i obrabiarki). Pod koniec studiów był zastępcą kierownika ds. artystycznych klubu „Kwadratowa”, inicjatorem powstania kabaretu studenckiego „Kwadracik”, prowadził zespół jazzu tradycyjnego (grał na perkusji).<br/><br/> |
| − | W latach 1991–2009 kierownik Zakładu Projektowania Automatyzacji Procesów Technologicznych, 1993–2009 kierownik Katedry Technologii Maszyn i Automatyzacji Produkcji. Przebywał na stażach i stypendiach | + | Zatrudniony od 1964 na PG, od 1975 doktor, w latach 1976–1977 technolog w Fabryce Przekładni Samochodowych „Polmo” w Tczewie. Od 1983 doktor habilitowany i docent, od 1993 profesor tytularny, od 1997 profesor zwyczajny. W okresie 1979–1983 zastępca dyrektora Instytutu Technologii Budowy Maszyn, 1984–1987 prodziekan do spraw nauki Wydziału Mechanicznego Technologicznego, 1987–1990 dziekan tego wydziału, 1990–1991 dziekan Wydziału Technologii Maszyn i Organizacji Produkcji, 1992–1993 dziekan Wydziału Mechanicznego. W 1996–2002 (dwie kadencje) prorektor do spraw rozwoju PG.<br/><br/> |
| − | Inicjator krajowych badań w zakresie technologii maszyn i automatyzacji produkcji, projektowania i optymalizacji procesów technologicznych dla obrabiarek skrawających, konstruowania narzędzi. | + | W latach 1991–2009 kierownik Zakładu Projektowania Automatyzacji Procesów Technologicznych, 1993–2009 kierownik Katedry Technologii Maszyn i Automatyzacji Produkcji, od 2005 do 2010 kierownik Międzywydziałowego Studium Doktoranckiego w PG. Przebywał na stażach i stypendiach m.in. w Instytucie Mechaniki Precyzyjnej w Leningradzie (1972, 1980); w Instytucie Samochodowym w Moskwie (1988); w University of Oulu (1991), na stypendiach w Delft Technical University (1978–1979), Brunel University; Hatfield Polytechnic (1991); Université catholique de Louvain (Belgia, 1997, 1998), Universität Karlsruhe (1996–1999, 2001), pracował jako ''visiting professor'' na uniwersytecie w Dortmundzie.<br/><br/> |
| − | Odznaczony | + | Inicjator krajowych badań w zakresie technologii maszyn i automatyzacji produkcji, projektowania i optymalizacji procesów technologicznych dla obrabiarek skrawających, konstruowania narzędzi. Zajmował się badaniami procesów obróbek wykańczających (głównie przez nagniatanie plastyczne i szlifowanie). Autor 14 wdrożonych patentów, zdobywca 10 medali na międzynarodowych wystawach (m.in. Gdańsk, Genewa, Seul, Bruksela). Wprowadził do przemysłu uniwersalne narzędzia do nagniatania i specjalne głowice nagniatające do obróbki cylindrów hydraulicznych. Od 1994 członek Akademii Inżynierskiej w Polsce, w latach 2008–2010 członek rady nauki przy Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Od 1999 przewodniczący Rady Naukowej [[MIĘDZYNARODOWE TARGI GDAŃSKIE PO 1945 | Międzynarodowych Targów Gdańskich]]. Od 1999 był członkiem Komitetu Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk.<br/><br/> |
| + | Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim (1994), Krzyżem Oficerskim (2001) i Krzyżem Komandorskim (2011) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem 1000-lecia Gdańska (1997), Medalem 60-lecia PG, Medalem „Za zasługi dla PG” (2002), Medalem „Za zasługi dla Wydziału Budowy Maszyn i Zarządzania Politechniki Poznańskiej” (2010), Medalem im. Sendzimira (2010), w 2021 medalem „Profesor Emeritusa Politechniki Gdańskiej”.<br/><br/> | ||
| + | Od 1964 żonaty z Elżbietą, absolwentką filologii polskiej, ojciec Moniki (ur. 1966). {{author:BŚ}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 21:54, 19 lip 2024
WŁODZIMIERZ PRZYBYLSKI (ur. 13 III 1940 Byczyna, Kujawy), prorektor Politechniki Gdańskiej (PG). W 1958 ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Toruniu, w 1963 absolwent Wydziału Mechanicznego PG (magistr inżynier w specjalności technologia maszyn, narzędzia i obrabiarki). Pod koniec studiów był zastępcą kierownika ds. artystycznych klubu „Kwadratowa”, inicjatorem powstania kabaretu studenckiego „Kwadracik”, prowadził zespół jazzu tradycyjnego (grał na perkusji).
Zatrudniony od 1964 na PG, od 1975 doktor, w latach 1976–1977 technolog w Fabryce Przekładni Samochodowych „Polmo” w Tczewie. Od 1983 doktor habilitowany i docent, od 1993 profesor tytularny, od 1997 profesor zwyczajny. W okresie 1979–1983 zastępca dyrektora Instytutu Technologii Budowy Maszyn, 1984–1987 prodziekan do spraw nauki Wydziału Mechanicznego Technologicznego, 1987–1990 dziekan tego wydziału, 1990–1991 dziekan Wydziału Technologii Maszyn i Organizacji Produkcji, 1992–1993 dziekan Wydziału Mechanicznego. W 1996–2002 (dwie kadencje) prorektor do spraw rozwoju PG.
W latach 1991–2009 kierownik Zakładu Projektowania Automatyzacji Procesów Technologicznych, 1993–2009 kierownik Katedry Technologii Maszyn i Automatyzacji Produkcji, od 2005 do 2010 kierownik Międzywydziałowego Studium Doktoranckiego w PG. Przebywał na stażach i stypendiach m.in. w Instytucie Mechaniki Precyzyjnej w Leningradzie (1972, 1980); w Instytucie Samochodowym w Moskwie (1988); w University of Oulu (1991), na stypendiach w Delft Technical University (1978–1979), Brunel University; Hatfield Polytechnic (1991); Université catholique de Louvain (Belgia, 1997, 1998), Universität Karlsruhe (1996–1999, 2001), pracował jako visiting professor na uniwersytecie w Dortmundzie.
Inicjator krajowych badań w zakresie technologii maszyn i automatyzacji produkcji, projektowania i optymalizacji procesów technologicznych dla obrabiarek skrawających, konstruowania narzędzi. Zajmował się badaniami procesów obróbek wykańczających (głównie przez nagniatanie plastyczne i szlifowanie). Autor 14 wdrożonych patentów, zdobywca 10 medali na międzynarodowych wystawach (m.in. Gdańsk, Genewa, Seul, Bruksela). Wprowadził do przemysłu uniwersalne narzędzia do nagniatania i specjalne głowice nagniatające do obróbki cylindrów hydraulicznych. Od 1994 członek Akademii Inżynierskiej w Polsce, w latach 2008–2010 członek rady nauki przy Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Od 1999 przewodniczący Rady Naukowej Międzynarodowych Targów Gdańskich. Od 1999 był członkiem Komitetu Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim (1994), Krzyżem Oficerskim (2001) i Krzyżem Komandorskim (2011) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem 1000-lecia Gdańska (1997), Medalem 60-lecia PG, Medalem „Za zasługi dla PG” (2002), Medalem „Za zasługi dla Wydziału Budowy Maszyn i Zarządzania Politechniki Poznańskiej” (2010), Medalem im. Sendzimira (2010), w 2021 medalem „Profesor Emeritusa Politechniki Gdańskiej”.
Od 1964 żonaty z Elżbietą, absolwentką filologii polskiej, ojciec Moniki (ur. 1966).
