JAKUBOWSKI JAN, redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę JAKUBOWSKI JAN na JAKUBOWSKI JAN, redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”) |
|||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Jan_Jakubowski.jpg|thumb|Jan Jakubowski]] | [[File:Jan_Jakubowski.jpg|thumb|Jan Jakubowski]] | ||
| − | '''JAN JAKUBOWSKI''', pseudonim J.J., Okoń, Maciej Leszczyński (16 V 1941 Nitaur koło Rygi, Łotwa), dziennikarz, redaktor. Syn Antoniego i Janiny z domu Przywitowskiej. Do Polski przybył z rodziną w 1947 | + | '''JAN JAKUBOWSKI''', pseudonim J.J., Okoń, Maciej Leszczyński (ur. 16 V 1941 Nitaur koło Rygi, Łotwa), dziennikarz, redaktor naczelny [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]]. Syn Antoniego i Janiny z domu Przywitowskiej. Do Polski przybył z rodziną w 1947 w ramach repatriacji. W 1958 został absolwentem II Liceum Ogólnokształcącego im. Kazimierza Jagiellończyka w Elblągu. W 1964 ukończył Wydział Elektroniki [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej (PG)]]. Od 1961 do 1968 był kierownikiem działu, a następnie sekretarzem redakcji i szefem oddziału w Gdańsku tygodnika studenckiego „Politechnik”. W latach 1964–1967 konstruktor w Gdańskich Zakładach Radiowych T-18 ([[UNIMOR | Unimor]]), w 1967 technolog w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, od 1967 do 1974 specjalista w Instytucie Informatyki PG. W latach 1973–1975 publicysta, kierownik działu nauki i kultury [[TYGODNIK MORSKI | „Tygodnika Morskiego”]], 1975–1981 kierownik działu oświaty i nauki tygodnika [[CZAS. Tygodnik Społeczny | „Czas”]]. Od 1976 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP), w latach 1980–1982 i ponownie od 1989 członek Rady SDP. <br/><br/> |
| − | Między 1980 a 1981 przewodniczący Komisji Zakładowej [[SOLIDARNOŚĆ | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]] w Gdańskim Wydawnictwie Prasowym, w sierpniu 1981 zorganizował w Gdańsku akcję „Dni bez prasy (reżimowej)”. Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] i likwidacji tygodnika „Czas” został zwolniony z pracy i objęty zakazem wykonywania zawodu dziennikarza. W latach 1982–1989 pracownik techniczny PG, 1983–1989 redaktor i autor tekstów w podziemnym piśmie „Przekaz”, 1984–1986 redaktor nielegalnego biuletynu „Solidarność. Pismo Regionu Gdańskiego”, 1988–1989 redaktor podziemnej „Gazety Politechnicznej”. W 1989 | + | Między 1980 a 1981 przewodniczący Komisji Zakładowej [[SOLIDARNOŚĆ | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]] w Gdańskim Wydawnictwie Prasowym, w sierpniu 1981 zorganizował w Gdańsku akcję „Dni bez prasy (reżimowej)”. Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] i likwidacji tygodnika „Czas” został zwolniony z pracy i objęty zakazem wykonywania zawodu dziennikarza. W latach 1982–1989 pracownik techniczny PG, 1983–1989 redaktor i autor tekstów w podziemnym piśmie „Przekaz”, 1984–1986 redaktor nielegalnego biuletynu „Solidarność. Pismo Regionu Gdańskiego”, 1988–1989 redaktor podziemnej „Gazety Politechnicznej”. W 1989 współtworzył „Tygodnik Wyborczy”, przekształcony po czerwcowych wyborach w [[TYGODNIK GDAŃSKI | „Tygodnik Gdański”]], w którym w latach 1989–1991 był zastępcą redaktora naczelnego. W okresie 1991–1996 redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”. Od 1997 prowadził własną działalność wydawniczą pod szyldem JT Transmedia, publikując następujące pozycje: ''Zapiski stuletniej przeszłości. Sopocki tenis w latach 1897–1997'' (1998), ''Stan wojenny, wspomnienia i oceny'' (1999), ''Portowców gdańskich drogi do wolności'' (2000), ''Ołtarze papieskie na Pomorzu'' (2002), ''Borusewicz. Jak runął mur'' (2005), ''My, podziemni. Cisi bohaterowie stanu wojennego'' (2006). Od 2007 na emeryturze. <br/><br/> |
Odznaczony między innymi odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (2001), medalem z okazji 25. rocznicy podpisania Porozumień Sierpniowych (2005), medalem „Niepokorni na Politechnice Gdańskiej 1945–1989” (2010), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016). Laureat nagrody Klubu Publicystów Naukowych Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich – Polskiej Akademii Nauk (1977). <br/><br/> | Odznaczony między innymi odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (2001), medalem z okazji 25. rocznicy podpisania Porozumień Sierpniowych (2005), medalem „Niepokorni na Politechnice Gdańskiej 1945–1989” (2010), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016). Laureat nagrody Klubu Publicystów Naukowych Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich – Polskiej Akademii Nauk (1977). <br/><br/> | ||
| − | Żonaty z Ewą z domu Suską ( | + | Żonaty z Ewą z domu Suską (28 VII 1942 – 23 III 1995 Gdańsk), ojciec Marii (ur. 1965) i Anny (ur. 1967). {{author: OK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 13:46, 29 wrz 2022
JAN JAKUBOWSKI, pseudonim J.J., Okoń, Maciej Leszczyński (ur. 16 V 1941 Nitaur koło Rygi, Łotwa), dziennikarz, redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”. Syn Antoniego i Janiny z domu Przywitowskiej. Do Polski przybył z rodziną w 1947 w ramach repatriacji. W 1958 został absolwentem II Liceum Ogólnokształcącego im. Kazimierza Jagiellończyka w Elblągu. W 1964 ukończył Wydział Elektroniki Politechniki Gdańskiej (PG). Od 1961 do 1968 był kierownikiem działu, a następnie sekretarzem redakcji i szefem oddziału w Gdańsku tygodnika studenckiego „Politechnik”. W latach 1964–1967 konstruktor w Gdańskich Zakładach Radiowych T-18 ( Unimor), w 1967 technolog w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, od 1967 do 1974 specjalista w Instytucie Informatyki PG. W latach 1973–1975 publicysta, kierownik działu nauki i kultury „Tygodnika Morskiego”, 1975–1981 kierownik działu oświaty i nauki tygodnika „Czas”. Od 1976 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP), w latach 1980–1982 i ponownie od 1989 członek Rady SDP.
Między 1980 a 1981 przewodniczący Komisji Zakładowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w Gdańskim Wydawnictwie Prasowym, w sierpniu 1981 zorganizował w Gdańsku akcję „Dni bez prasy (reżimowej)”. Po wprowadzeniu stanu wojennego i likwidacji tygodnika „Czas” został zwolniony z pracy i objęty zakazem wykonywania zawodu dziennikarza. W latach 1982–1989 pracownik techniczny PG, 1983–1989 redaktor i autor tekstów w podziemnym piśmie „Przekaz”, 1984–1986 redaktor nielegalnego biuletynu „Solidarność. Pismo Regionu Gdańskiego”, 1988–1989 redaktor podziemnej „Gazety Politechnicznej”. W 1989 współtworzył „Tygodnik Wyborczy”, przekształcony po czerwcowych wyborach w „Tygodnik Gdański”, w którym w latach 1989–1991 był zastępcą redaktora naczelnego. W okresie 1991–1996 redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”. Od 1997 prowadził własną działalność wydawniczą pod szyldem JT Transmedia, publikując następujące pozycje: Zapiski stuletniej przeszłości. Sopocki tenis w latach 1897–1997 (1998), Stan wojenny, wspomnienia i oceny (1999), Portowców gdańskich drogi do wolności (2000), Ołtarze papieskie na Pomorzu (2002), Borusewicz. Jak runął mur (2005), My, podziemni. Cisi bohaterowie stanu wojennego (2006). Od 2007 na emeryturze.
Odznaczony między innymi odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (2001), medalem z okazji 25. rocznicy podpisania Porozumień Sierpniowych (2005), medalem „Niepokorni na Politechnice Gdańskiej 1945–1989” (2010), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016). Laureat nagrody Klubu Publicystów Naukowych Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich – Polskiej Akademii Nauk (1977).
Żonaty z Ewą z domu Suską (28 VII 1942 – 23 III 1995 Gdańsk), ojciec Marii (ur. 1965) i Anny (ur. 1967).
