OELRICHS HEINRICH, prawnik
(nowe hasło 10.2019) |
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę OELRICHS HEINRICH na OELRICHS HEINRICH, prawnik) |
||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''HEINRICH OELRICHS''' (6 V 1777 Hanower – 13 III 1850 Gdańsk), doktor prawa, tajny radca, major wojska. Początkowo mieszkał w Elblągu, | + | '''HEINRICH OELRICHS''' (6 V 1777 Hanower – 13 III 1850 Gdańsk), doktor prawa, tajny radca, major wojska. Początkowo mieszkał w Elblągu. Jako prezes Najwyższego Sądu Krajowego (Prowincjonalnego) w styczniu 1814 powołany został na przewodniczącego Komisji Specjalnej, sprawującej władzę w Gdańsku do chwili powołania w lutym pierwszego po upadku [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] Zarządu Miasta i [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]].<br/><br/> |
| − | W | + | Od 2 IX 1818 pełnił w Gdańsku funkcję sędziego i dyrektora biura prowincji [[WESTPREUßISCHER GESCHICHTSVEREIN| Westpreußen]] (Königliche Provinzial-Landschafts-Direktion) oraz komisarza gdańskiego oddziału [[BANKOWOŚĆ| państwowego banku pruskiego]]. W latach 1836–1844 był dyrektorem [[SĄDOWNICTWO W GDAŃSKU| Miejskiego i Ziemskiego Sądu w Gdańsku]] (Land- und Stadtgericht) z siedzibą przy Pfefferstadt 108 (ul. Korzenna 33). W 1822 był prezesem [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwa Pokoju]], w 1846 członkiem [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI| Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]]. <br/><br/> |
| + | W 1836 mieszkał przy Hundegasse 351 (ul. Ogarna 124), a w 1844 przy Große Gerbergasse 359 (ul. Garbary 11). Ożenił się z Friederiką Wilhelminą Poselge (6 VIII 1788 Elbląg – 28 II 1862 Gdańsk). Ich syn Carl (ur. 14 V 1827) 12 III 1845 podjął studia w Lipsku, córka Augusta Charlotta (ur. 21 X 1821 Gdańsk) w 1851 przebywała w Kalkucie, druga z córek, Caroline (13 VIII 1825 Gdańsk – 23 VII 1864 Gdańsk), była panną. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 18:31, 15 paź 2022
HEINRICH OELRICHS (6 V 1777 Hanower – 13 III 1850 Gdańsk), doktor prawa, tajny radca, major wojska. Początkowo mieszkał w Elblągu. Jako prezes Najwyższego Sądu Krajowego (Prowincjonalnego) w styczniu 1814 powołany został na przewodniczącego Komisji Specjalnej, sprawującej władzę w Gdańsku do chwili powołania w lutym pierwszego po upadku I Wolnego Miasta Gdańska Zarządu Miasta i Rady Miejskiej.
Od 2 IX 1818 pełnił w Gdańsku funkcję sędziego i dyrektora biura prowincji Westpreußen (Königliche Provinzial-Landschafts-Direktion) oraz komisarza gdańskiego oddziału państwowego banku pruskiego. W latach 1836–1844 był dyrektorem Miejskiego i Ziemskiego Sądu w Gdańsku (Land- und Stadtgericht) z siedzibą przy Pfefferstadt 108 (ul. Korzenna 33). W 1822 był prezesem Towarzystwa Pokoju, w 1846 członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuki.
W 1836 mieszkał przy Hundegasse 351 (ul. Ogarna 124), a w 1844 przy Große Gerbergasse 359 (ul. Garbary 11). Ożenił się z Friederiką Wilhelminą Poselge (6 VIII 1788 Elbląg – 28 II 1862 Gdańsk). Ich syn Carl (ur. 14 V 1827) 12 III 1845 podjął studia w Lipsku, córka Augusta Charlotta (ur. 21 X 1821 Gdańsk) w 1851 przebywała w Kalkucie, druga z córek, Caroline (13 VIII 1825 Gdańsk – 23 VII 1864 Gdańsk), była panną.
