GOLDBERG JOHANN, lutnik
| (Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JOHANN GOLDBERG''' (Gollberg, Goltberg | + | [[File: Johann__Goldberg.jpeg |thumb| Johann Goldberg, cytara lutniowa, około 1770]] |
| − | Budował lutnie, cytary lutniowe, wiole, skrzypce, altówki i wiolonczele. Czworo jego skrzypiec z 1732 | + | '''JOHANN GOLDBERG''' (Gollberg, Goltberg) (około lipca 1701 [[ORUNIA | Orunia]] – pochowany 15 IV 1765 Gdańsk), lutnik. W Gdańsku notowany od około 1720, robotnicze (pracownicze) [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo miejskie]] uzyskał 18 V 1726. W 1735 był winien 120 florenów za struny rzymskie niejakiemu Friedrichowi Eichstaedtowi. W 1741 mieszkał w domu perukarza Heinricha Sigismunda Parisa (przybyłego do Gdańska z Berlina, od 11 II 1735 także posiadającego robotnicze (pracownicze) obywatelstwo Gdańska), w 1757 należał do parafii [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]]. <br/><br/> |
| − | Ożenił się z Concordią Renatą | + | Budował lutnie, cytary lutniowe, wiole, skrzypce, altówki i wiolonczele. Czworo jego skrzypiec z 1732 posiadała niegdyś kapela [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]]. Wiele innych instrumentów Goldberga zachowało się w kolekcjach muzealnych całej Europy (m.in. w Muzeum Instrumentów w Poznaniu – cytara lutniowa z 1730 roku). Stosował drukowane kartki rozpoznawcze: ''Johann Gollberg, Lauten=und Gei= / gen=Macher in Dantz. An. 17(41)''; ''…17(47)''; ''Johann Goldberg. Lauten= und Geigen=Macher in Dantzig anno 17(59)''. W dokumentach kościelnych z 1757 dwukrotnie podpisał się jako Goldberg. Organizował domowe koncerty z udziałem gdańskich muzyków, także amatorów, występowała podczas nich także jego córka, klawesynistka Constantia Renata. <br/><br/> |
| + | Ożenił się z Concordią Renatą (1701 – przed 2 I 1769), córką pastora z Lublewa pod Gdańskiem Jacoba Wittinga (1669–1723) i Anny Corduli z domu Thomsen. Miał dzieci: Johanna Gottfrieda (ochrzczonego 28 VII 1738, pochowanego 1 X 1739); [[GOLDBERG JOHANN GOTTLIEB, klawesynista, kompozytor | Johanna Gottlieba]] (Theophilusa), klawesynistę i kompozytora; [[GOLDBERG-PETERSON CONSTANTIA RENATA, klawesynistka| Constantię Renatę Goldberg-Peterson]], klawesynistkę; Florentinę Renatę (ochrzczoną 2 IX 1732, jej ojcem chrzestnym był [[FREISLICH JOHANN BALTHASAR CHRISTIAN, kompozytor | Johann Balthasar Christian Freislich]]); Annę Barbarę (ochrzczoną 25 XI 1734). {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe Gdańsk, Akta kościoła NMP: 354/322, s. 158 (chrzest córki Constancji Renaty); 354/322, s. 200 (chrzest córki Florentiny Renaty); 354/322, s. 234 (chrzest córki Anny Barbary); 354/322, s. 282 i 354/347, Bl. 221v (chrzest i zgon syna Johanna Gottfrieda); 354/331, Bl. 155v (ślub Constancji Renaty), 354/347, Bl. 227v (zgon Johanna, w wieku 63 lat, 8 miesięcy i 25 dni); 300, 43/164, Bl. 85rv; 43/167, Bl. 244v–245r (testament wdowy Concordii Renaty); 300, 6/71, s. 145; 300, 6/78, s. 260–261.<br/> | ||
| + | Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 102, 245.<br/> | ||
| + | Vogel Beniamin, ''Słownik lutników działających na historycznych i obecnych ziemiach polskich oraz lutników polskich działających za granicą do 1950 roku'', Bydgoszcz 2019, s. 82-83 [tu dalsza literatura]. | ||
Aktualna wersja na dzień 20:54, 20 paź 2023
JOHANN GOLDBERG (Gollberg, Goltberg) (około lipca 1701 Orunia – pochowany 15 IV 1765 Gdańsk), lutnik. W Gdańsku notowany od około 1720, robotnicze (pracownicze) obywatelstwo miejskie uzyskał 18 V 1726. W 1735 był winien 120 florenów za struny rzymskie niejakiemu Friedrichowi Eichstaedtowi. W 1741 mieszkał w domu perukarza Heinricha Sigismunda Parisa (przybyłego do Gdańska z Berlina, od 11 II 1735 także posiadającego robotnicze (pracownicze) obywatelstwo Gdańska), w 1757 należał do parafii kościoła św. Jana.
Budował lutnie, cytary lutniowe, wiole, skrzypce, altówki i wiolonczele. Czworo jego skrzypiec z 1732 posiadała niegdyś kapela kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Wiele innych instrumentów Goldberga zachowało się w kolekcjach muzealnych całej Europy (m.in. w Muzeum Instrumentów w Poznaniu – cytara lutniowa z 1730 roku). Stosował drukowane kartki rozpoznawcze: Johann Gollberg, Lauten=und Gei= / gen=Macher in Dantz. An. 17(41); …17(47); Johann Goldberg. Lauten= und Geigen=Macher in Dantzig anno 17(59). W dokumentach kościelnych z 1757 dwukrotnie podpisał się jako Goldberg. Organizował domowe koncerty z udziałem gdańskich muzyków, także amatorów, występowała podczas nich także jego córka, klawesynistka Constantia Renata.
Ożenił się z Concordią Renatą (1701 – przed 2 I 1769), córką pastora z Lublewa pod Gdańskiem Jacoba Wittinga (1669–1723) i Anny Corduli z domu Thomsen. Miał dzieci: Johanna Gottfrieda (ochrzczonego 28 VII 1738, pochowanego 1 X 1739); Johanna Gottlieba (Theophilusa), klawesynistę i kompozytora; Constantię Renatę Goldberg-Peterson, klawesynistkę; Florentinę Renatę (ochrzczoną 2 IX 1732, jej ojcem chrzestnym był Johann Balthasar Christian Freislich); Annę Barbarę (ochrzczoną 25 XI 1734).
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Akta kościoła NMP: 354/322, s. 158 (chrzest córki Constancji Renaty); 354/322, s. 200 (chrzest córki Florentiny Renaty); 354/322, s. 234 (chrzest córki Anny Barbary); 354/322, s. 282 i 354/347, Bl. 221v (chrzest i zgon syna Johanna Gottfrieda); 354/331, Bl. 155v (ślub Constancji Renaty), 354/347, Bl. 227v (zgon Johanna, w wieku 63 lat, 8 miesięcy i 25 dni); 300, 43/164, Bl. 85rv; 43/167, Bl. 244v–245r (testament wdowy Concordii Renaty); 300, 6/71, s. 145; 300, 6/78, s. 260–261.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 102, 245.
Vogel Beniamin, Słownik lutników działających na historycznych i obecnych ziemiach polskich oraz lutników polskich działających za granicą do 1950 roku, Bydgoszcz 2019, s. 82-83 [tu dalsza literatura].
