BOLDUAN RAJMUND, dziennikarz
m |
|||
| (Nie pokazano 12 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''RAJMUND BOLDUAN''' (27 III 1929 Kościerzyna – 1 VII 2006 Gdańsk), dziennikarz, publicysta. Syn Teodora Bolduana, burmistrza Wejherowa, rozstrzelanego w | + | [[File: Bolduan_Rajmund.jpg |thumb| Rajmund Bolduan]] |
| + | [[File: Rajmund_Bolduan.jpg |thumb| Jan Babczenko i Rajmund Bolduan, ''Front bez okopów'', Gdańsk 1969]] | ||
| + | '''RAJMUND BOLDUAN''' (27 III 1929 Kościerzyna – 1 VII 2006 Gdańsk), dziennikarz, publicysta. Syn Teodora Bolduana (11 II 1902 Kościerzyna – 15 X 1939 pod Zamkową Górą koło Wejherowa), dziennikarza, działacza kaszubskiego, burmistrza Wejherowa, rozstrzelanego w 1939 przez Niemców, w ramach tzw. Intelligenzaktion, i poślubionej 9 VI 1928 w Niedamowie Marii z domu Gniot, brat [[BOLDUAN TADEUSZ, dziennikarz | Tadeusza Bolduana]]. Po śmierci matki wraz z bratem od 1945 przebywał w Państwowym Domu Dziecka nr 5 w Sopocie. Należał do Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego (OMTUR), w latach 1948–1957 członek Związku Młodzieży Polskiej (ZMP), należał do Powszechnej Organizacji „Służba Polsce”. W Kościerzynie ukończył Liceum Ogólnokształcące. Z bratem dorabiał jako tereny korespondent [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]] i jako wyróżniający się współpracownicy otrzymali w 1950 etatowe zatrudnienie w tej redakcji, gdzie pracował do emerytury w 1982 (z trzyletnią przerwą na odbycie służby wojskowej). Był kolejno redaktorem w dziale korespondentów terenowych, publicystą, kierownikiem wydania niedzielnego, sekretarzem redakcji i zastępcą redaktora naczelnego (1976–1982). Od 1955 członek PZPR.<br/><br/> | ||
| + | Był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Zrzeszenia Kaszubskiego, współpracował m.in. z dwutygodnikiem [[KASZËBE, pismo | „Kaszëbe”]] (1957–1961). Wspólnie z [[PODGÓRECZNY MARIAN, dziennikarz | Marianem Podgórecznym]] autor książki ''Deutschland w płomieniach'' (1959) i ''Bez mundurów'' (cztery wydania: 1961, 1966, 1970, 1978), z Janem Babczenką (w latach 1945–1967 funkcjonariusz UB, następnie SB w Gdańsku) ''Kryptonim KD'' (1965) i ''Front bez okopów'' (1969).<br/><br/> | ||
| + | Uhonorowany m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977), odznakami [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za zasługi dla Gdańska”]] (1973), [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]], „Zasłużonym Ziemi Wejherowskiej”. Zasłużony Działacz Kultury (1975). Pochowany na cmentarzu w Kościerzynie. {{author: JMB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 11:23, 1 mar 2024
RAJMUND BOLDUAN (27 III 1929 Kościerzyna – 1 VII 2006 Gdańsk), dziennikarz, publicysta. Syn Teodora Bolduana (11 II 1902 Kościerzyna – 15 X 1939 pod Zamkową Górą koło Wejherowa), dziennikarza, działacza kaszubskiego, burmistrza Wejherowa, rozstrzelanego w 1939 przez Niemców, w ramach tzw. Intelligenzaktion, i poślubionej 9 VI 1928 w Niedamowie Marii z domu Gniot, brat Tadeusza Bolduana. Po śmierci matki wraz z bratem od 1945 przebywał w Państwowym Domu Dziecka nr 5 w Sopocie. Należał do Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego (OMTUR), w latach 1948–1957 członek Związku Młodzieży Polskiej (ZMP), należał do Powszechnej Organizacji „Służba Polsce”. W Kościerzynie ukończył Liceum Ogólnokształcące. Z bratem dorabiał jako tereny korespondent „Dziennika Bałtyckiego” i jako wyróżniający się współpracownicy otrzymali w 1950 etatowe zatrudnienie w tej redakcji, gdzie pracował do emerytury w 1982 (z trzyletnią przerwą na odbycie służby wojskowej). Był kolejno redaktorem w dziale korespondentów terenowych, publicystą, kierownikiem wydania niedzielnego, sekretarzem redakcji i zastępcą redaktora naczelnego (1976–1982). Od 1955 członek PZPR.
Był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Zrzeszenia Kaszubskiego, współpracował m.in. z dwutygodnikiem „Kaszëbe” (1957–1961). Wspólnie z Marianem Podgórecznym autor książki Deutschland w płomieniach (1959) i Bez mundurów (cztery wydania: 1961, 1966, 1970, 1978), z Janem Babczenką (w latach 1945–1967 funkcjonariusz UB, następnie SB w Gdańsku) Kryptonim KD (1965) i Front bez okopów (1969).
Uhonorowany m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977), odznakami „Za zasługi dla Gdańska” (1973), „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”, „Zasłużonym Ziemi Wejherowskiej”. Zasłużony Działacz Kultury (1975). Pochowany na cmentarzu w Kościerzynie.
