GENÉE RUDOLF HEINRICH, pisarz
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Rudolph_Genée.jpg|thumb|Rudolph Heinrich Genée]] | [[File:Rudolph_Genée.jpg|thumb|Rudolph Heinrich Genée]] | ||
| − | '''RUDOLF HEINRICH GENÉE''', pseudonim: P.P. Hamlet (12 XII 1824 Berlin – 19 I 1914 Berlin), pisarz. Syn [[GENÉE FRIEDRICH JOHANN | Friedricha Johanna Genée’go]], brat [[GENÉE RICHARD FRIEDRICH FRANZ | Richarda Friedricha Franza]], [[GENÉE-FRITZSCH OTTILIE | Ottilie Genée-Fritsch]] i Elise (12 XII 1831 Berlin – po 1856 prawdopodobnie w Berlinie). W latach 1846–1861 w Gdańsku, od | + | '''RUDOLF HEINRICH GENÉE''', pseudonim: P.P. Hamlet (12 XII 1824 Berlin – 19 I 1914 Berlin), pisarz. Syn [[GENÉE FRIEDRICH JOHANN, muzyk, reżyser | Friedricha Johanna Genée’go]], brat [[GENÉE RICHARD FRIEDRICH FRANZ, muzyk, dyrygent | Richarda Friedricha Franza]], [[GENÉE-FRITZSCH OTTILIE, aktorka | Ottilie Genée-Fritsch]] i Elise (12 XII 1831 Berlin – po 1856 prawdopodobnie w Berlinie). W latach 1846–1861 w Gdańsku, od 1859 redaktor [[DANZIGER ZEITUNG (II), dziennik | „Danziger Zeitung”]]. Wystawiano jego sztuki, na przykład ''Ziska vom Kelch, oder die Taboriten'' (1849), i wydawano książki o tematyce gdańskiej, w tym o obrazie Memlinga [[SĄD OSTATECZNY, tryptyk | ''Sąd ostateczny'']] (1859; por. też [[BENEKE PAUL, kaper | Paul Beneke]]).<br/><br/> |
| + | W okresie 1861–1864 wydawca „Coburger Zeitung”. W latach 1865–1878 mieszkał w Dreźnie, następnie w Berlinie. W 1874 otrzymał doktorat honorowy uniwersytetu w Jenie. Pisał sztuki teatralne, powieści, poezje, rozprawy i artykuły między innymi o teatrze niemieckim i elżbietańskim oraz twórczości Williama Shakespeare’a. W 1913 ukazało się ostatnie jego dzieło: ''Pro memoria''. {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:34, 8 lip 2023
RUDOLF HEINRICH GENÉE, pseudonim: P.P. Hamlet (12 XII 1824 Berlin – 19 I 1914 Berlin), pisarz. Syn Friedricha Johanna Genée’go, brat Richarda Friedricha Franza, Ottilie Genée-Fritsch i Elise (12 XII 1831 Berlin – po 1856 prawdopodobnie w Berlinie). W latach 1846–1861 w Gdańsku, od 1859 redaktor „Danziger Zeitung”. Wystawiano jego sztuki, na przykład Ziska vom Kelch, oder die Taboriten (1849), i wydawano książki o tematyce gdańskiej, w tym o obrazie Memlinga Sąd ostateczny (1859; por. też Paul Beneke).
W okresie 1861–1864 wydawca „Coburger Zeitung”. W latach 1865–1878 mieszkał w Dreźnie, następnie w Berlinie. W 1874 otrzymał doktorat honorowy uniwersytetu w Jenie. Pisał sztuki teatralne, powieści, poezje, rozprawy i artykuły między innymi o teatrze niemieckim i elżbietańskim oraz twórczości Williama Shakespeare’a. W 1913 ukazało się ostatnie jego dzieło: Pro memoria.
