KORSARZ, jacht
| (Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | + | [[File:Korsarz.jpg|thumb|Jacht „Korsarz”]] | |
| − | + | [[File: Korsarz_załoga_jachtu.jpg |thumb| Załoga jachtu „Korsarz”, 1936]] | |
| − | '''„KORSARZ”''', jacht żaglowy, drewniany kecz; powierzchnia żagli: 82 | + | [[File: Tablica_Korsarza.jpg |thumb| Tablica pamiątkowa jachtu „Korsarz” w gdańskiej marinie]] |
| − | Pierwszym rejsem jachtu, który trwał od 5 do 15 VI 1934 | + | '''„KORSARZ”''', jacht żaglowy, drewniany kecz; powierzchnia żagli: 82 m², długość: 13,8 m, szerokość: 3,34 m. Zbiórkę na jego budowę zainicjował w 1933 [[ZIÓŁKOWSKI TADEUSZ BONIFACY, kapitan żeglugi wielkiej | Tadeusz Ziółkowski]] wśród zamożnej Polonii [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]]. Zbudowany według skorygowanego projektu Tadeusza Ziółkowskiego, był w listopadzie 1933 pierwszym jachtem, który powstał w stoczni jachtowej Friedricha Kroppa ([[STOGI | Stogi]], [[STOCZNIA JACHTOWA IM. J. CONRADA KORZENIOWSKIEGO | Stocznia Jachtowa im. J. Conrada Korzeniowskiego]]) dla Polskiego Klubu Morskiego (PKM, [[ŻEGLARSTWO | żeglarstwo]]). Chrzest jednostki odbył się 11 V 1934, matką chrzestną została Leonia Papée, żona [[PAPÉE KAZIMIERZ, komisarz RP w Gdańsku | Kazimierza Papée]], poświęcenia dokonał [[GÓRECKI MARIAN, ksiądz, patron gdańskiej ulicy | ks. Marian Górecki]]. <br/><br/> |
| − | Przed Igrzyskami Olimpijskimi w Berlinie w 1936 | + | Pierwszym rejsem jachtu, który trwał od 5 do 15 VI 1934, dowodził Tadeusz Ziółkowski. Trasa wiodła do Kilonii, z postojem w Kopenhadze i na Bornholmie. W późniejszych latach jednostka odbywała rejsy po Bałtyku, między innymi w czerwcu 1935 z Gdyni do Visby (z udziałem prezesa Polskiego Związku Żeglarskiego kmdr. Czesława Petelenza).<br/><Br/> |
| − | W 1937 | + | Przed Igrzyskami Olimpijskimi w Berlinie w 1936 jacht brał udział w regatach Kieler Woche, trwających od 21 do 26 lipca. W załodze znaleźli się: [[PRECHITKO TADEUSZ, żeglarz | kapitan jachtowy żeglugi morskiej Tadeusz Prechitko]] oraz harcerze Józef Łangowski, Rudolf Pejkert i Paweł Woyke (studenci [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]]). Wygrał regaty na trasie Sopot–Kilonia, otrzymując nagrodę przechodnią Niemieckiego Związku Żeglarskiego „Kronenkompass”. <br/><br/> |
| − | W okresie II wojny światowej – na mocy dekretu [[FORSTER ALBERT MARIA | Alberta Forstera]] z 9 X 1939 | + | W 1937 odbył podróż do Wielkiej Brytanii na trasie: Gdańsk–Cuxhaven–Gdańsk, przez IJmuiden, Haarlem, Hardwich, Gravesand, Southend-on-Sea, Kristiansand, Helsingør, Helsingborg, Kopenhagę, Christiansø, Gdańsk (44 dni, 2120 Mm). 27 VIII 1939 pod dowództwem kapitana jachtowego żeglugi morskiej Alfonsa Olszewskiego powrócił do Gdańska z rejsu po portach Danii. <br/><br/> |
| − | Wydobyty, wyremontowany, od czerwca 1947 | + | W okresie II wojny światowej – na mocy dekretu [[FORSTER ALBERT MARIA, gauleiter Gdańska | Alberta Forstera]] z 9 X 1939 pod nazwą „Paul von Beneke” ([[BENEKE PAUL, kaper | Paul Beneke]]) i pod banderą Danziger Seeklub SS und Polizei – pływał jako jednostka patrolowa po Zatoce Gdańskiej (bez masztów i w barwach ochronnych). W kwietniu 1945, pozbawiony takielunku, został zatopiony i zniszczony przez wybuch miny na Martwej Wiśle, na wysokości [[PŁONIA WIELKA | Płoni Wielkiej]] (w okolicach obecnej siedziby [[JACHTKLUB MORSKI „NEPTUN” | Jachtklubu Morskiego Neptun]]). <br/><br/> |
| − | W 2011 | + | Wydobyty, wyremontowany, od czerwca 1947 ponownie pływał pod banderą PKM. W latach 1951–1956, kiedy jego armatorem było Zjednoczenie Robotniczych Klubów Sportowych, zmienił nazwę na „Kolektyw”. Do pierwotnej nazwy i do PKM powrócił w 1956. Od 1960 brał udział w regatach o Memoriał im. kmdr. Tadeusza Ziółkowskiego w pływaniu pełnomorskim i na wodach Zatoki Gdańskiej (koło mola w Sopocie), także jako jednostka sędziowska. W regatach na wodach Zatoki w 1968 zajął pierwsze miejsce, podobnie w 1978 w regatach o Puchar Obrońców [[WESTERPLATTE | Westerplatte]], organizowanych przez [[YACHT KLUB PÓŁNOCNY | Yacht Klub Północny]]. W 1972 w podróży do Kilonii ponownie dowodził nim Tadeusz Prechitko. W 2009 wymieniono silnik jachtu. W 2015 jednostkę wyłączono z eksploatacji z powodu korozji masztu oraz poszycia i zacumowano w fosie wewnętrznej [[WISŁOUJŚCIE | Twierdzy Wisłoujście]]. <br/><br/> |
| + | W 2011 ustanowiono nagrodę o przechodni puchar „Korsarza” (nagroda Polskiego Związku Żeglarskiego, replika kompasu) dla zwycięzcy regat wokół [[MOLO w Gdańsku–Brzeźnie | mola w Gdańsku–Brzeźnie]]. Przy nabrzeżu [[MARINA | mariny]] na ul. Szafarnia ufundowano upamiętniającą jacht tablicę. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Dancewiczowie Danuta i Antoni, ''Oddany morzu, wierny Polsce: kpt. ż. w. Tadeusz Ziółkowski. Wspomnienia i dokumenty'', Warszawa 2004. | ||
Aktualna wersja na dzień 12:38, 23 lip 2024
„KORSARZ”, jacht żaglowy, drewniany kecz; powierzchnia żagli: 82 m², długość: 13,8 m, szerokość: 3,34 m. Zbiórkę na jego budowę zainicjował w 1933 Tadeusz Ziółkowski wśród zamożnej Polonii II Wolnego Miasta Gdańska. Zbudowany według skorygowanego projektu Tadeusza Ziółkowskiego, był w listopadzie 1933 pierwszym jachtem, który powstał w stoczni jachtowej Friedricha Kroppa ( Stogi, Stocznia Jachtowa im. J. Conrada Korzeniowskiego) dla Polskiego Klubu Morskiego (PKM, żeglarstwo). Chrzest jednostki odbył się 11 V 1934, matką chrzestną została Leonia Papée, żona Kazimierza Papée, poświęcenia dokonał ks. Marian Górecki.
Pierwszym rejsem jachtu, który trwał od 5 do 15 VI 1934, dowodził Tadeusz Ziółkowski. Trasa wiodła do Kilonii, z postojem w Kopenhadze i na Bornholmie. W późniejszych latach jednostka odbywała rejsy po Bałtyku, między innymi w czerwcu 1935 z Gdyni do Visby (z udziałem prezesa Polskiego Związku Żeglarskiego kmdr. Czesława Petelenza).
Przed Igrzyskami Olimpijskimi w Berlinie w 1936 jacht brał udział w regatach Kieler Woche, trwających od 21 do 26 lipca. W załodze znaleźli się: kapitan jachtowy żeglugi morskiej Tadeusz Prechitko oraz harcerze Józef Łangowski, Rudolf Pejkert i Paweł Woyke (studenci Technische Hochschule Danzig). Wygrał regaty na trasie Sopot–Kilonia, otrzymując nagrodę przechodnią Niemieckiego Związku Żeglarskiego „Kronenkompass”.
W 1937 odbył podróż do Wielkiej Brytanii na trasie: Gdańsk–Cuxhaven–Gdańsk, przez IJmuiden, Haarlem, Hardwich, Gravesand, Southend-on-Sea, Kristiansand, Helsingør, Helsingborg, Kopenhagę, Christiansø, Gdańsk (44 dni, 2120 Mm). 27 VIII 1939 pod dowództwem kapitana jachtowego żeglugi morskiej Alfonsa Olszewskiego powrócił do Gdańska z rejsu po portach Danii.
W okresie II wojny światowej – na mocy dekretu Alberta Forstera z 9 X 1939 pod nazwą „Paul von Beneke” ( Paul Beneke) i pod banderą Danziger Seeklub SS und Polizei – pływał jako jednostka patrolowa po Zatoce Gdańskiej (bez masztów i w barwach ochronnych). W kwietniu 1945, pozbawiony takielunku, został zatopiony i zniszczony przez wybuch miny na Martwej Wiśle, na wysokości Płoni Wielkiej (w okolicach obecnej siedziby Jachtklubu Morskiego Neptun).
Wydobyty, wyremontowany, od czerwca 1947 ponownie pływał pod banderą PKM. W latach 1951–1956, kiedy jego armatorem było Zjednoczenie Robotniczych Klubów Sportowych, zmienił nazwę na „Kolektyw”. Do pierwotnej nazwy i do PKM powrócił w 1956. Od 1960 brał udział w regatach o Memoriał im. kmdr. Tadeusza Ziółkowskiego w pływaniu pełnomorskim i na wodach Zatoki Gdańskiej (koło mola w Sopocie), także jako jednostka sędziowska. W regatach na wodach Zatoki w 1968 zajął pierwsze miejsce, podobnie w 1978 w regatach o Puchar Obrońców Westerplatte, organizowanych przez Yacht Klub Północny. W 1972 w podróży do Kilonii ponownie dowodził nim Tadeusz Prechitko. W 2009 wymieniono silnik jachtu. W 2015 jednostkę wyłączono z eksploatacji z powodu korozji masztu oraz poszycia i zacumowano w fosie wewnętrznej Twierdzy Wisłoujście.
W 2011 ustanowiono nagrodę o przechodni puchar „Korsarza” (nagroda Polskiego Związku Żeglarskiego, replika kompasu) dla zwycięzcy regat wokół mola w Gdańsku–Brzeźnie. Przy nabrzeżu mariny na ul. Szafarnia ufundowano upamiętniającą jacht tablicę.
Bibliografia:
Dancewiczowie Danuta i Antoni, Oddany morzu, wierny Polsce: kpt. ż. w. Tadeusz Ziółkowski. Wspomnienia i dokumenty, Warszawa 2004.
